Fasolka po bretońsku w dowcipie

[Ohajo]

Fasolka po bretońsku

Dawno dawno temu, w Krainie Deszczowców pewna kobieta uwielbiała fasolkę po bretońsku. Nie, nie uwielbiała - ona za nią przepadała! Mogła jeść fasolkę po bretońsku codziennie, nigdy nie czuła przesytu. Był jednak mały problem - po każdej zjedzonej porcji fasolki po bretońsku pierdziała jak nieboskie stworzenie... Ale jako że mieszkała sama, nie czuła z tego powodu żadnego dyskomfortu - przecież własny smrodzik, jak miodzik! Musiała tylko uważać w miejscach publicznych, żeby - pierdząc - wmieszać się w jak największy tłum. No i oczywiście za wszelką cenę unikać pierdzenia w windzie, toż to samobójstwo!
Pewnego dnia nasza bohaterka poznała przystojnego mężczyznę i zakochała się. Kiedy po kilku miesiącach oświadczył jej się, zgodziła się bez wahania. Dzień przed ślubem poszła na długi spacer, by porozmyślać i zastanowić się nad przyszłością. "Kocham go i nie mogę torturować go swoimi gastrycznymi odorami, muszę coś zrobić z tym pierdzeniem"- pomyślała. "Będziemy małżeństwem, więc dla dobra naszej przyszłości trzeba się poświęcić - od dziś żadnej fasolki po bretońsku!"
Jak postanowiła, tak uczyniła - fasolka po bretońsku wyleciała całkowicie z jej jadłospisu.

Minęło kilka lat. Wracając z zakupów naszej bohaterce popsuł się samochód. Ponieważ od domu dzieliło ją tylko kilkanaście kilometrów i dzień był piękny, postanowiła nie czekać na lawetę, lecz przespacerować się. Niestety, po drodze był zajazd, a wokół niego rozchodził się przejmujący, wspaniały zapach fasolki po bretońsku. To było dla niej za wiele, po kilkuletnim poście nie potrafiła się powstrzymać i weszła do środka. Zamówiła i pochłonęła trzy kopiaste talarze fasolki, myśląc sobie "Czeka mnie jakieś 3 godziny spaceru, powinnam zdążyć wypierdzieć wszystko po drodze".

No i rzeczywiście pierdziała niemiłosiernie, strasząc wróble na przydrożnych drzewach. W miarę zbliżania się do domu sensacje żołądkowo-jelitowe powoli ustawały a kobiecie wracał spokój...

- Dzień dobry kochanie, przepraszam za spóźnienie, ale samochód mi nawalił i przyszłam na piechotę.
- Nie szkodzi, chodź - mam dla Ciebie niespodziankę!
- Co takiego?
- Przygotowałem kolację, ale zawiążę ci oczy, dopiero przy stole zobaczysz, co przygotowałem.

Mąż zawiązał jej chustką oczy i poprowadził za rękę do pokoju. A kobieta... biedaczka ściskała dupę z całej siły czując, jak wzbiera ciśnienie! "Wytrzymam, wytrzymam!" - powtarzała sobie.

Tymczasem mąż posadził ją na krześle, gdy nagle w kuchni zadzwonił telefon.

- Poczekaj tu na mnie, odbiorę! Tylko nie zdejmuj chustki, aż wrócę!
- Obiecuję!

Mąż wyszedł, a kobieta wreszcie mogła sobie ulżyć. Pierdnęła tak, że puściły szwy na majtkach a przyjemne ciepło rozeszło się aż do stóp. A zapach... podobny zapach poczulibyście, gdyby śmieciarka przewożąca zużyte pieluchy potrąciła skunksa wpadłszy wcześniej w poślizg na rozlewisku z przepełnionego szamba! No nie do opisania!

Kobieta po omacku wzięła ze stołu serwetkę i zaczęła wachlować, chcąc rozgonić odór. Na szczęście rozmowa telefoniczna przedłużała się i starczyło jej czasu. Gdy mąż wrócił, siedziała przy stole z miną niewiniątka.

- Przepraszam, zagadałem się. Dzięki, że poczekałaś.
- Nie ma sprawy. Jaka to niespodzianka?
- O - taka!

To mówiąc mąż zdjął jej opaskę z oczu.

Przy stole siedziało w milczeniu dwanaście osób. Wtem wraz z mężem kobiety zawołali : "Happy Birthday!"

[x-M-8]

Niezłe...a te 12 osób najlepsze....

[Aisyrk]

Żeby tylko nie przyśniło mi się . . .

[Izula]

O matko ..... ale wstyd

[renim]

Już nigdy nie dam sobie zawiązać oczu

[Tulipan998]

Malo się nie popłakałem ... , przeczytałem rodzince i śmiali się straszecznie .

[Justynek]

Po prostu świetne

[adamanna]

ciekawe czy te 12 osób przeżyło :P

[lampart111]

Dobre

[x-ni-a]

O ludzie i prześmieszne i okropne

[dawidbanan]

Aż mi prawie łzy z oczu poszły jak to czytałem

[lucy09]

Dobry dowcip ale fasolka też dobra...