
http://dx.doi.org/10.4236/as.2012.33050
forumowicz, jestem zainteresowany udziałem w testach HB i HT (u mnie - ogórki i pomidory w gruncie).
Chętnie zapoznam się z twoimi recepturami i metodyką testów.
Olejek tymiankowy
Olejek tymiankowy Oleum Thymi jest otrzymywany z tymianku ? Thymus vulgaris L. (Labiatae). Ziele tymianku zawiera ok. 2-3,5% olejku eterycznego.
Olejek tymiankowy to bezbarwna (silnie oczyszczony), czerwonawa lub żółta ciecz o silnym tymolowym zapachu i ostrym, drażniącym smaku; zawiera tymol = thymolum (do 40%), pinen, cymol, linalol i borneol.
Działanie: antyseptyczne, dezynfekcyjne, silniejsze od krezolu i fenolu; przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne, przeciwrobacze (stosowano, np. do zwalczania bruzdogłowca), przeciwroztoczwe, odwaniające, przeciwgnilne, drażniące, rozgrzewające, pobudzające wydzielanie soków trawiennych, silnie żółciopędne, moczopędne, hamujące ośrodek i odruch kaszlu. Pobudza miesiączkowanie. W dużych dawkach poraża ośrodkowy układ nerwowy. Wcierany w skórę powoduje przekrwienie i rozgrzanie.
Farmakokinetyka: olejek tymiankowy wchłania się z jelit do krwi w ciągu 30 minut. Jest wydalany wraz z powietrzem wydychanym, z moczem (jako tymolosiarczan sodu), żółcią, łojem i potem. Przy przedawkowaniu uszkadza narządy miąższowe i powoduje śpiączkę.
Tymol zawarty w olejku tymiankowym hamuje rozwój bakterii ropotwórczych nawet w roztworze 1:3000.
Wskazania: krztusiec, kaszel, zapalenie zatok nosowych, bakteryjne zakażenia przewodu pokarmowego, choroby pasożytnicze skóry (świerzbowiec, nużyca, wszawica). Zewnętrznie do smarowania skóry w celu odstraszenia pasożytów. Dawniej stosowano do leczenia cuchnących i trudno gojących się ran. Ponadto do inhalacji, płukania jamy ustnej, gardła, przewodów usznych oraz narządów płciowych przy zakażeniu bakteriami, wirusami, pierwotniakami, roztoczami i grzybami.
Dawkowanie: 3 krople 4-5 razy dziennie na miodzie lub cukrze. Do wcierania rozgrzewającego po rozcieńczeniu z olejem winogronowym lub alkoholem 40% w proporcji 1:4; do płukania: 3 krople olejku na szklankę wody, energicznie zamieszać.
Nie wcierać w skórę nierozcieńczonego olejku tymiankowego!
W tłumaczeniu na polski :The uses of thymol will result in negligible exposure environment and nontarget organisms. EPA concludes that the use of thymol as an activ ingredient in currently-registered pesticide products should not result in unreasonable adverse efects to human health or the environment.
I jeszcze jeden dość ciekawy artykuł który być może zainteresuje nie tylko intrygantów tego topika ale i szersze grono zwolenników stosowania HPTymol ? thymolum
Tymol ? 1 metylo-hydroksy-4-izopropylobenzen jest to związek fenolowy występujący w wielu olejkach eterycznych, najczęściej obok swojego izomeru ? karwakrolu. Przed wojną używany do odkażania układu żółciowego i przewodu pokarmowego, podobnie jak salicylan sodu, salicylan beta-naftolu, naftalen, trypaflawina, urotropina i salicylan fenylu. Wywiera silne i pewne działanie wykrztuśne, przeciwkaszlowe i odkażające. Wzmaga również wydzielanie moczu. Jest wchłaniany do krwi i limfy. Wydalany jest z żółcią i moczem; częściowo również przez płuca, wraz z powietrzem wydychanym. Działa rozkurczowo (porażająco na mięśnie gładkie) i przeciwbólowo (porażająco na receptory bólowe). Słabo rozpuszczalny w wodzie. Łatwo rozpuszcza się w alkoholu, olejach, acetonie. Niszczy pasożyty przewodu pokarmowego. Zastosowany zewnętrznie działa odkażająco i również przecipasożytniczo. Zwiększa ukrwienie skóry. Polecam jako składnik mazideł antyseptycznych i przeciwbólowych, rozgrzewających (np. przy reumatyzmie). Zalecana dawka doustna tymolu krystalicznego wynosiła w dawnej medycynie (I połowa XX wieku) 2 g jednorazowo, 10 g dziennie. Na przełomie XIX i XX wieku zalecane dawki wynosiły 0,05-0,1 g przy tyfusie, reumatyzmie stawowym, 0,5-1 g jako środek przeciwgorączkowy, ponadto przeciwko tęgoryjcowi. Tymol służył do konserwowania preparatów anatomicznych i balsamowania zwłok (wcześniej olejki bogate w tymol).Do opatrywania ran w roztworze 1:1000 wody, 1:10 spirytusu, 20 gliceryny i 10 wody (mikstura). Ponadto w postaci mazideł i maści, 1:5 w leczeniu infekcji skóry. Inhalacje 0,5:1000 gorącej wody przy chorobach płuc. Przy zakażeniu i bólu zęba wkładano kryształek tymolu do zęba i zamykano. Do czyszczenia zębów zepsutych, gnilnych i bolących używano mieszanki tymolu z węglanem wapnia (proszek do mycia zębów). Do płukania ust i gardła przy gnilnym zapachu, zakażeniach stosowano roztwór tymolu w wodzie 1:1000. W medycynie stosowano również izomer tymolu ? karwakrol. Z uwagi na wyższą cenę mniej jednak był używany. Natomiast ostatnio karwakrol zyskał spore znaczenie w produkcji zwierzęcej i w weterynarii do profilaktyki parazytoz i jako alternatywa dla antybiotykowych stymulatorów wzrostu. Ponadto w Szwajcarii wchodzi w skład preparatów do leczenia stanów zapalnych wymienia i likwidacji komórek somatycznych w mleku (wewnętrznie) przy stanach zapalnych gruczołu mlekowego. W latach 30 XX wieku w użyciu był Carvasept ? chlorokarwakrol ? jako składnik 0,1% maści dezynfekcyjnych. Tymol działa 25 razy silniej przeciwbakteryjnie niż fenol.
Olejki eteryczne zasobne w tymol i karwakrol pobudzają wydzielanie soku żołądkowego, trzustkowego i enzymów jelitowych. Pobudzają ukrwienie jelit i żołądka, krążenie limfy w kosmkach, przez co usprawniają wchłanianie mleczka pokarmowego z jelit do krwi i chłonki. Ponadto pobudzają system odpornościowy układu pokarmowego GALT. Na mięsnie gładkie działają porażająco, powodując rozkurcz. Sporo tymolu zawiera Trachyspermum copticum (L.) Link, czyli Carum copticum Benth. et Hook. = Trachyspermum ammi (L.), który dostarcza surowiec ? Fructus Ajowan. Ajowan zwany również kminkiem koptyjskim (rodzina baldaszkowate - Umbelliferae) zawiera w owocach od 2 do 5% olejku eterycznego (Oleum Ajowan), a w nim tymol (45-60%), ponadto p-cymen, gamma-terpinen i limonen. Tymianek - Thymus zawiera do 2,6% olejku eterycznego (Oleum Thymi), a w nim tymol (do 45%) i karwakrol (25-60%). Ekstrakt z tymianku oraz tymol są składnikami tabletek do ssania, kropli, syropów wykrztuśnych i przeciwkaszlowych.
Przykładowe leki recepturowe z przełomu XIX i XX wieku
Rp. Thymol 0,5
Chloroform 5,0
Ol. olivar. (oliwa z oliwek) 15,0
M.D.S. Do wcierania przy parchu
Rp. Thymol 1,0
Spirit. vini rectif. 50,0
D.S. Kilka kropel na kieliszek wody do płukania ust przy stanach zapalnych i nieprzyjemnym zapachu.
W latach 20. i 30. XX w. tymol był składnikiem past leczniczych do mycia zębów.
Jeśli Cie to bardzo interesuje,to trzeba zważyć świeży tymianek po zerwaniu i po wysuszeniu . Podejrzewam, że stosunek mas będzie oscylował koło 1:20.Tomi9 pisze:
Jak mają się świeże zioła do suszu?