Aguś - niestety wianek nie zrobiony, dziś zamówiłam jutę, teraz mam wymówkę i pewnie dopóki nie przyjdzie, wianek będzie czekał
Madziu - tak jak napisałam wyżej Adze, wianek nabiera mocy urzędowej
Na swoje usprawiedliwienie mam jeszcze to, że gałązki i szyszki w ciemnej drewutni, a jak wieczorami znajdzie się czas, to nie ma chęci na wyjście z latarką po składniki 
Aniu - ziemię w workach trzymam na zewnątrz i jak do tej pory nie zmarzła. Wczoraj oglądałam Pomponellę, niestety trochę śniegu jeszcze zostało, więc nadal nieokopczykowana.. A tak na niej mi zależy - co mnie podkusiło z tym obrzucaniem śniegiem
W końcu może się uda, a jak ziemia w worku zmarznie, przeniosę do kotłowni, tam się zagrzeje 
Jak dziś Okuś? 
Kanapl - no trudno, zatem będę grzecznie czekać do wiosny
Madusia -
Joasiu - dokładnie, zobacz sama jaka dzisiaj jest ślicznie polukrowana
Przykurczona, brzydka, ale jak się taką nie zachwycać? 
Nie usuwałam też kocanek, choć pędy oczywiście zamrożone i przewrócone przez wiatr, warto było je zostawić dla takich kolorków o tej porze w ogrodzie:
Na szczęście pierwsza ściana lasu za ogrodem składa się głównie z modrzewi, inaczej słonko w ogóle by do mnie zimą nie docierało:
Dla przypomnienia - ta poskręcana leszczyna jest do wydania, liczę na to, że znajdzie się chętny, by ją przygarnąć
A w domu storczyk zrobił mi niespodziankę. Spodziewałam się, że rozwinie kwiaty najprędzej na wiosnę, a tu proszę. Dostałam go pod koniec czerwca, ma w tej chwili już 2 pędy z pączkami, które wyrosły u mnie:
Na Święta liczę też na tego oto hiacyncika:
I wreszcie mam własne hipeastrum
Dorwałam go w szwedzkim sklepie na I. za 15 zł:
Życzę Wam tak pogodnego dnia, jak u mnie (cały czas jeszcze wierzę, że na Święta może spadnie trochę śniegu...)
. Na spacerze chciał przystawać, by posprawdza co on tam ma, ale potem w miarę zapomniał i całkiem sporo sobie pochodził. Potem grzecznie dał sobie nałożyć kaftanik i teraz drzemie w dotychczas nieużywanym legowisku. Jest znacznie lepiej i trochę mniej się stresuję opieką nad nim... Zostałam w domu. W pracy muszą sobie poradzić beze mnie 
no bajka normalnie 
Może już w najbliższym sezonie zacznie to się zmieniać i kolory przełamią zieloną monotonię 
Udało mi się go wypoziomować kawałkiem przyciętej listewki. Sikorki i sójki polubiły go o wiele bardziej, niż ten pierwszy, choć dopiero zaprzyjaźniają się z nim - podlatują, wykradają ziarna słonecznika i zjadają w innym miejscu. Odkryłam to dzisiaj, gdy rano stwierdziłam w karmniku totalną pustkę - zero łupin 
...ale masz wspaniałych gości. Pięknie!.."gapiłabym" się tak cały czas. 
