Właściwie jedyną potyczkę jaką toczę w ogrodzie to nierówna walka ze ślimakami 
i może trochę z samą sobą, kiedy uczę się cierpliwości i umiarkowania w zakupach 
Jeśli kogoś interesuje jak to wszystko się zaczęło zapraszam do Ogrodu w słońcu trochę przewrotna nazwa, bo do prawdziwego "ogrodu" moim rabatom jeszcze daleko, za to prawdą jest, że wszystko skąpane jest w promieniach słonecznych od samego poranka aż do godziny 18. Jedyny skrawek cienia to miejsce pod murem..trochę to wszystko za mało na rozwinięcie kolekcji roślin cieniolubnych, a ja tak marzę o paprociach
z drugiej strony idealne miejsce na sadzenie róż i wszelkich podporządkowanych im bylin 
i na tym się skupmy. Kilka słów dodatkowych wyjaśnień
Obiecałam, że założę nowy wątek na wiosnę..patrząc za okno, kiedy rabaty otulone śniegiem jeszcze smacznie śpią, a w kalendarzu końcówka stycznia, wydawać by się mogło, że ktoś tu ma źle poukładane klepki
. Prawda jest jednak taka, że w sobotę posiałam pierwsze rośliny: kobeę, tunbergię i heliotrop. Tak więc wiosnę mam już w sercu i powiedzmy na parapecie. Dlaczego nie mieć jej na forum 
No jak tu prowadzić wątek bez zdjęć.. Na początek kilka róż, które w ubiegłym roku podbiły moje serce.
Casanova. Jedna z moich czterech "najstarszych" róż. Niesamowicie zgrała się kwitnieniem z naparstnicami i łubinami. Wystrzeliła wysoko ponad metr i wyglądała zjawiskowo górując nad młodymi krzaczkami innych róż.
Jubilee Celebration. Mimo zwieszania główek okazała się nieopisaną pięknością. Pachnącą pięknością, a do tego zaczarowała mnie delikatnością i zawziętością w tworzeniu wciąż nowych pączków.
Nostalgie. Może z sentymentu, a może faktycznie warta jest prawienia jej komplementów. Kwitnie praktycznie nieprzerwanie, nie łapie mi żadnych chorób i do tego sprawiła, że zakochałam się w różach.
Cristata. Nie można przejść obok niej obojętnie.Zapach chwyta za serce, chociaż niektórzy mogą go kojarzyć z zapachem różanych różańców
Mimo, że nie powtarza kwitnienia, to ten czas ,w którym możemy podziwiać jej kuliste, napakowane kwiatuchy uważam za niewypowiedziane szczęście. Dzięki niej przekonałam się, że czasem jakość można postawić wyżej niż ilość...dlatego też w tym roku zamówiłam jeszcze jedna niepowtarzającą - Constance Spry.
Troika. Przez długi czas zwana u mnie Moniką..Przeglądnęłam zdjęcia i internety, popytałam na forum i w tym roku oficjalnie będę się trzymała tego imienia. Ciekawy kolor i szybkość wzrostu krzaczka to jej główne atuty..niestety nie ma róży bez kolców..hehe, dlatego przyznam że Troika niesamowicie łapała plamistość. W październiku cwaniara miała mnóstwo kwiatów i prawie żadnego listka.
Augusta Louise. Uważana za jarmarczną..cóż, dla mnie jest kwintesencją barokowego przepychu. Jak wielka, pachnąca beza. Kiedy już zakwitnie nikt nie przejdzie obok niej obojętnie, dlatego jestem w stanie jej wybaczyć nieciekawych kolorów przy przekwitaniu. Dodatkowo bardzo zdrowa i szybko rosnąca.
na koniec zdjęcie naparstnicy, bo to niekwestionowanie najefektowniejsza bylina jaka u mnie kwitła w ubiegłym roku/
U Ciebie też cudne róże w pastelowych kolorach. 
zdążyłam napisać Aneczce i padło wszystko..Niemniej cieszę się, że mnie znalazłaś i zapraszam..
A z tego co dobrze pamiętam to właśnie u ciebie przeczytałam o żurawiach... no, i gdzie ta wiosna??
Co się tyczy Jubilee, to po cichutku liczę, że te pędy stwardnieją w miarę dojrzewania krzaczka, a jeśli nawet nie, to i tak nie zamieniłabym jej na nic innego 
Dla nowych czytelników napiszę krótko. Ku przestrodze: najpierw dowiadujemy się co to za roślina i jakie ma wymagania, potem kupujemy..
Może za rok pokaże że warto ją zatrzymać..
za nowy wątek - 
, zadając kłam opinii o jej jarmarcznym wyglądzie.
i przez całe lato nie dane mu było wypuścić choćby jednego pędu) W tamtym roku odżył i kwitł jak oszalały.. Może i twój osiągnie wiek, w którym wystartuje jak z procy 
