Meksyk, Afryka, Madagaskar i inne - piasek pustyni cz.2

[hen_s]

Wielbicielom lofoforek: moc prezentów, cały worek!
Co parodiom serce dali - niechaj trwają w tym wspaniali,
ci, co medio wciąż kochają: niechaj zdrowie, szczęście mają,
Tym: z wyprawy po lobiwie: niechaj wrócą tu szczęśliwie;
- od astraków i gymnoli: niech po świętach brzuch nie boli;
- sukulentów, hybryd, epi: niech im gwiazdka zawsze świeci
- tym co mają ajlosterki: niech nie trapią ich rozterki,
- tym co tephro i opuncje - szczęścia mnóstwo, nie na uncje

Wszystkim innym kaktusiarzom,
co o wielkich kwiatach marzą,
niech się spełni piękny cel:
kwiat co najmniej klasy L!

Wspaniale epickie życzenia wierszem złożone. Wielkie dzięki - jestem pod ogromnym wrażeniem Twojej weny twórczej!

[piasek pustyni]

Bo jak się siedzi przy garach trzeci dzień, to różne pomysły do głowy przychodzą... Z pewnością są szczere i z serca płynące, tylko w trochę inny sposób, bo i czas wyjątkowy. Oczywiście bardzo dziękuję!

[banditoo]

tworzy się z lenistwa
co nie zmienia faktu że bardzo ładne

[Fraszka_1]

Genialne wierszowane życzenia

[mCm86]

To ja również dołączę do grona osób zachwycających się życzeniami, bo są zachwytu warte
Zawsze bardziej ceniłem sobie życzenia szczere, płynące prosto z serca od tych standardowych, internetowych wierszyków czy "najlepszego", "zdrowych, wesołych" itd. Masz u mnie duży +

[annaoj]

Jesteś wielka! Duży plus, bo o tefrakach nie zapomniałaś !

[piasek pustyni]

tworzy się z lenistwa
co nie zmienia faktu że bardzo ładne

A już myślałam, że chociaż w wigilię przemówisz ludzkim głosem... A tu pół na pół, ale są święta, więc nie będę się czepiać. Wręcz - podziękuję
Natalko - czy genialne - to nie wiem, nie mnie oceniać, ale oczywiście dziękuję

Masz u mnie duży +

Mateuszu - wszystko co robię, staram się robić przynajmniej dobrze. Oczywiście nie zawsze to wychodzi, ale się staram I szalenie się cieszę, gdy coś się Wam podoba - to wcale nie jest mówione z takiej jakiejś przekory, czy coś, tylko naprawdę się cieszę, bo ta cała "twórczość" popłynęła po prostu z serduszka

Asiu - bo ten poprzedni był tak ogólny, a ten już tylko dla Was, niemal o każdym z Was. Jak mogłam zapomnieć o Tobie i tefraczkach - kiedy sama je mam, a w dużej mierze właśnie dzięki Tobie Mam tylko nadzieję, że nie pominęłam nikogo, a jeśli - to postaram się jakoś to nadrobić...

A odpowiem Ci teraz na to pytanie dotyczące osobnika w grupie tephro: Ten tefraczek po lewej to Maihueniopsis darvinii (dawniej Tephrocactus), a to pod nim, w tej białej doniczce, to też dawniej tephro (w dodatku moje pierwsze), dziś zaliczany do Airampoa. Jest fantastyczny, mało wybredny - super roślinka. Zdjęć już nie dam rady zrobić, bo się nie dopcham do nich na tyle, by ładnie je zaprezentować, ale wiosną będą szły na letnisko, to jak najbardziej je szerzej zaprezentuję

A tak w ogóle to mam nadzieję, że jesteście radośni, wypoczęci, najedzeni i wyspani, i w pełni sił do wysiewów i przygotowań do wiosny

[przemo1413]

Z wieeeeeeelkim opóźnieniem ale i ja się melduję w 2 części
Życzenia wspaniałe dla Wszystkich kaktusiarzy tylko notków w nich zabrakło
Aby do wiosny

[piasek pustyni]

Przemku! Rzeczywiście...to specjalnie dla Ciebie: Wielbicielom notków - żadnych w Nowym Roku kotków (niekoniecznie do zgrillowania ) A od serca: Tym, co serce mają w notkach - wielu gości w swoich wątkach! Szczęścia, zdrowia, pomyślności - notocactus wart miłości.
A osobiście dziękuję za obecność

I w ten oto sposób Przemek wywołał mnie poświątecznie do roboty
Czas wrócić do codziennych obowiązków, na szczęście już nie w takim pędzie jaki miał miejsce przed świętami. Na spokojnie teraz mam czas pokazać Wam nie tylko kilka nowych roślin, ale też przedstawić coś całkiem (u mnie oczywiście) nowego. W końcu idzie nowe: Nowy rok, nowe rzeczy...ale po kolei.

Mój własny parapetowy Madagaskar powiększył się o kilka osobników, których nie było czasu pokazać wcześniej. Po kolei:

Didierea madagascariensis: endemiczna dla Madagaskaru. Roślinka po raz pierwszy została opisana przez francuskiego botanika (Henri Ernest Baillon) w 1880 roku. Ten typowy gatunek, przedstawiciel całego rodzaju Didierea jest kolczasty, a w naturze może osiągnąć do 10 m wysokości. Oczywiście w warunkach mieszkaniowych takiej wysokości nie osiągnie. Generalnie jest szeroko rozpowszechniona na Czerwonej Wyspie, w szczególności jednak można ją spotkać na piaszczystych glebach w pobliżu wybrzeża od Morondava do Tulear, gdzie rośnie wśród kolczastych zarośli.




Euphorbia ambovombensis - gatunek endemiczny, opisany po raz pierwszy przez Wernera Rauh i A. Razafindratsira in 1987. Roślinka odkryta została w Ambovombe na południowym Madagaskarze, gdzie rośnie w dobrze przepuszczalnej glebie, z odrobiną wody i nie za dużą ilością słońca. Kaudeks może urosnąć do 6 cm średnicy, zaś pędy nawet do 35 cm wysokości. Kwiaty - bladobrązowe. Ja mam tylko taki malutki pędzik - czy zdążył się ukorzenić późną jesienią, tego nie wiem, ale na razie trzyma się, i oby tak do wiosny:



Pachypodium eburneum (syn.Pachypodium rosulatum var. eburneum): ten mały przedstawiciel rodziny Apocynaceae otrzymał swoją nazwę dopiero w 1997 roku. W naturze można go znaleźć jedynie w centralnym Madagaskarze, w okolicy Mt. Ibity. Kaudeks może urosnąć do 25 cm średnicy, i nawet jeśli dostanie maks słońca, nie urośnie wiele więcej. Kwiaty ma białe i kremowe. Ja nabyłam oczywiście egzemplarz szczepiony (wyjaśniałam to kiedyś w poprzednim wątku, dlaczego tylko w przypadku tych roślin decyduję się na "szczepieńce"):



Pachypodium rosulatum: roślinka podobno najpiękniej kwitnąca (na żółto) ze wszystkich pachypodiów. O dziwo, czas kwitnienia przypada już od lutego i trwać może do maja. Czy tak jest rzeczywiście, mam nadzieję się kiedyś przekonać. Generalnie ten gatunek pachypodium ma małe, zielone liście, które na czas zimy opadają. Jego kaudeks jest bardzo zbliżony do metalicznego połysku P. saundersii. Rośnie bardzo powoli. Powszechnie spotykany na Centralnym Płaskowyżu Madagaskaru.
Mój egzemplarz - jeden i drugi- są nieco wysuszone już, i trochę chyba będą musiały trafić pod kroplówkę, ale odkładam to najpóźniej jak się da. Póki co, obydwa tak się prezentują:

Pachypodium rosulatum pierwszy:


Pachypodium rosulatum drugi:


I ostatnia roślinka na dzisiaj: Senecio crassissimus, jedyny przedstawiciel tej rodziny endemiczny dla Madagaskaru. To znaczy ja nie znalazłam w dostępnych źródłach żadnej informacji na temat innych endemitów z rodziny Senecio, tylko ten jeden. W oficjalnych raportach dotyczących endemitów tej wyspy również figuruje tylko S. crassissimus, jeśli jednak ktoś ma jakieś informacje, to oczywiście bardzo poproszę. póki co, mój wygląda tak:



Z racji faktu, że kilka roślinek mi padło, kilka przybyło, ostatnia w tym roku aktualizacja moich endemitów wygląda następująco:

Alluaudia comosa
Alluaudia procera
Decaryia madagascariensis
Didierea madagascariensis
Operculicaria decaryi

- Pachypodium bisponosum
- Pachypodium brevicaule
- Pachypodium decaryi
- Pachypodium densiflorum v. brachycalyx
- Pachypodium eburneum
- Pachypodium geayii
- Pachypodium inopinatum
- Pachypodium lamerei
- Pachypodium lamerei cristata
- Pachypodium namaquanum
- Pachypodium rosulatum
- Pachypodium saundersii
- Pachypodium succulentum
- Pachypodium succulentum cristata

- Stapelianthus decaryi
- Stapelianthus madagascariensis

- Xerosicyos dangui

- Rhipsalis baccifera

Euphorbia francoisii
- Euphorbia gottlebei
- Euphorbia leuconera
- Euphorbia lophogona
- Euphorbia milii- Euphorbia milii variegata
- Euphorbia milii var. splendens
- Euphorbia pachypodioides
- Euphorbia platyclada hardyi
- Euphorbia stenoclada
- Euphorbia tirucalli
- Euphorbia viguieri (występuje na Madagaskarze)

Kalanchoe:
- Kalanchoe beharensis
- Kalanchoe delagoensis
- Kalanchoe fedtschenkoi
- Kalanchoe kewensis
- Kalanchoe manginii
- Kalanchoe tomentosa f. 'Chocolate soldier'
- Kalanchoe hildebrantii 'Silver Spoon'

- Bryophyllum beauverdii

Aloe:
- Aloe bakeri
- Aloe rauhii

Senecio:
- Senecio crassissimus

I tym spisem zamykam na ten rok, bo przynajmniej do marca nie przybędzie żadnych nowości. Nie liczę wysiewu - ale o tym następnym razem.
Z góry dziękuję, że zechcieliście poczytać do końca i spędzić chwilę z moim roślinkami - mam nadzieję, że nie przynudziłam tym rozpisaniem. Pozdrawiam Was ciepło!

[hen_s]

Duużo tych roślinek wg. spisu!
I nie byle jakie. Rozumiem, że większość młoda ale za rok-dwa-trzy będzie endemiczny gąszcz na Twoich parapetach.

Generalnie nie gustuję specjalnie w pachypodiach (chociaż kilka kiedyś u mnie rosło) - za to Didierea madagascariensis którą dziś pokazałaś bardzo mi się podoba.
Ma w sobie owo "coś"...

Doskonały pomysł z podawaniem chociaż krótkich informacji o mniej znanych roślinach. Już to pisałem ale powtórzę: dużo dobrego z tego wynika.

[D-avi-D]

Nie znam się na tych dziwactwach, ale naprawdę prezentują się bardzo dobrze.

[annaoj]

Pięknie przedstawione! Didiera mnie również urzekła. Lubię takie kudłacze.
Mam nadzieję, że resztę też tak zaprezentujesz.

[piasek pustyni]

Henryku - bardzo jak zwykle dziękuję. Gąszcz endemitów to moje marzenie, choćby miało zapełnić wszystkie półki Ale tym się będę martwić niejako za kilka lat, bo to rzeczywiście większość młoda, a w dodatku przez spoczynek zimowy - z opóźnionym wzrostem. Didierea - rzeczywiście ma to "coś", dla mnie podobnie jak Decarya - są to dwie najbardziej specyficzne i charakterystyczne roślinki. Nieustannie dziękuję Ci za wsparcie!
Dawid - również dziękuję
Asiu - będę się starała, jak zawsze, niemniej teraz do wiosny - mają odpoczywać. teraz będę Was męczyć wysiewami, ale całą epopeję zostawiam na później. Póki co, wykiełkowało mi 21 nasionek Jednak jak wspomniałam, to w kolejnej wolnej chwili

[nolina]

Didierea madagascariensis taka drapieżna , a zarazem PIĘKNA
Senecio crassissimus próbowałam kiedyś ukorzenić z listka ,ale się nie udało...pewnie nie ta pora ,a i cierpliwości zabrakło
Euphorbia ambovombensis jeszcze badylek ,ale na pewno będzie piękną roślinką,juz teraz widać.
Pachypodia też ładne roślinki-miałam kiedyś lameri taką dużą, miała metr wysokości,może trochę ponad ...ale niestety moja mama pomogła zejść jej z mojego parapetu. Po prostu za dużo wody i roślinka padła:((( a lubiłam ją bardzo.
Żanetko jestem pełna uznania Twojej wiedzy ,super pomysł z opisem ... dla takiego laika jak ja to b,dużo dowiedzieć się czegoś o przedstawionych roślinkach. i zobaczyć takie wspaniałe okazy .Z wielką przyjemnością zaglądam i będę zaglądać często, to jeden z moich ulubionych wątków .
DOBRZE ,ŻE JESTEŚ Z NAMI

[piasek pustyni]

Małgosiu! Bardzo trafnie określiłaś: drapieżna. I tak właśnie jest, bo jak ma dużo tych liści, to nie widać kolców. Jest to zarazem jej zabezpieczenie. Natomiast serdecznie dziękuję za tak miły wpis. Małgosiu - naprawdę się wzruszyłam i tak mi cieplutko się zrobiło. To ja się cieszę, że mnie przyjęliście do swego grona i szalenie dziękuję za wszystkie miłe słowa