Róże u Doroty - mój mały różany raj, sezon 2017/2018

[dorotka350]

Witajcie!

Jak miło, że zaglądacie, chociaż znów zniknęłam na dłuższą chwilę. Ostatnio mało mam czasu i rzadziej zaglądam na forum. Niestety w najbliższym czasie marne szanse, że coś się zmieni, więc wybaczcie, że nie do wszystkich dotarłam i nie zaglądam regularnie do Waszych wątków Postaram się w miarę możliwości nadrabiać i odwiedzać ulubione ogrody.

Dzisiaj zdjęcia z pierwszej połowy czerwca









Adrianno, dla Ciebie również najlepsze życzenia w Nowym Roku
Nie wszystkie róże z Twojej listy posiadam, ale spróbuję napisać o tych, które mam lub miałam. Pamiętaj, że wysokości, które podaję, to wysokości jakie osiągnęły moje róże. W każdym ogrodzie może być inaczej.

Ghita Renaissance - wysoka, raczej na drugi plan. Moja dorastała śmiało do 2m i więcej
Darcey Bussell - rośnie szeroko, więc potrzebuje sporo miejsca. Moja dorasta do ok.1,30 m
William Shakespeare 2000 - spokojnie osiąga 1,50 m
Princess Alexandra of Kent - jak wyżej
Heritage - nie mam
Spirit of Freedom - rośnie wysoka, powyżej 2m
Olivia Rose - 1,20 m-1,40 m
Mme Isaac Pereire - miałam, ale moja nie rosła dobrze i oddałam ją teściom. U nich jest dopiero rok, więc nie wyrosła jeszcze zbyt mocno. Za to widziałam olbrzyma chyba u Tolinki, więc raczej też na tyły rabaty.
Gertrude Jekyll - nie mam
Boscobel - ok. 1,20-1,30 m
Schone Maid - moja po trzech sezonach jest malutka ma jakieś 0,40 m, ale chyba ma słabe miejsce, a sama sadzonka była też nie najlepszej jakości.
Old Port (Mackati) - nie mam
Soul - miałam i moja osiągała lekko 1,40 m
Lady of Megginch - powyżej 2m, na tył
Gentle Hermione - 1,20 - 1,30 m
Artemis - śmiało od razu z tyłu. Mój dawno przekroczył 2.50 m
Maid Marion - 1,30-1,40 m
A Shropshire Lad - nie mam, ale z opisów należy do wyższych. Ja bym posadziła z tyłu.
Peace - 0,50-0,60m
Ashley - nie mam
Marc Shagall - 0,60 m
Rhapsody in Blue - śmiało osiąga 1,50 m, a nawet więcej



Igala, dziękuje i wzajemnie wszystkiego dobrego w Nowym Roku
Abraham Darby niezbyt lubi deszcze - zresztą jak większość róż. Bardzo mocne słońce też mu nie służy. Im starszy krzew, tym lepiej sobie radzi. Moje z każdym rokiem są mężniejsze i znacznie lepiej znoszą pogodowe anomalia. Raczej są zdrowe. Z końcem sezonu potrafią złapać trochę plam, ale nigdy jeszcze nie były ogołocone z liści.



Jadziu, to prawda, że jak przeglądam zdjęcia z pełni sezonu, to nie żałuję tej pracy. Warto było! Za to Bravo dokładał wszelkich starań żebym się nie nudziła i oprócz opieki nad różami zapewniał mi dodatkowe "atrakcje" w postaci wciąż nowych dołów
Mam nadzieję, że trud jaki włożyłaś w zaprawienie gleby przyniesie olśniewające rezultaty, czego Ci życzę z całego serca



Anido, to miłe co piszesz, ale gdzie tam mojemu skromnemu ogródkowi, to tych pięknych ogrodów z katalogów. Moim marzeniem jest pojechać i zwiedzić "królestwo" Austina. Zdjęcia zamieszczone na stronie powodują szybsze bicie serca Ach, móc tam pojechać i zobaczyć te wszystkie cudeńka na własne oczy...Może kiedyś...




Aniu-Annes, z tym cięciem to sama nie wiem co robić? Wypadałoby tej wiosny większość trzyletnich Austinek mocno przyciąć. Czy mi ręka nie zadrży? I jaki będzie efekt tego cięcia? W swoich poradach Mistrz pisał, że trzyletnie angielki można ciąć nawet o połowę, a nawet krócej i to nie wpłynie na ilość kwiatów. Biję się z myślami... Rozum podpowiada, że należałoby je trochę ujarzmić, serce się wzdraga.

Mistrz odszedł, ale pozostawił po sobie spuściznę w postaci wielu przepięknych odmian, które mam nadzieję będą przez całe lata cieszyć nas swoją urodą.

Heathcliff to róża posadzona jesienią 2015 roku. To będzie jej czwarty sezon. W 2018 roku dopiero pokazała na co ją stać. Miała masę kwiatów, pędy sztywne, dobrze utrzymujące naprawdę duże kwiaty. Róża zdrowa, dorodna, dość wysoka, nie sprawiała jak do tej pory żadnych problemów. Zdrowie w normie. Pod koniec tego sezonu trochę plam.
Za Eglantyne, nieco z tyłu rośnie The Poet's Wife. Chyba nie trafiłam z miejscem, bo jest dość niska, a rośnie na tyłach Mam nadzieję, że jeszcze pójdzie w górę, bo ruszać już jej nie chcę. Zadomowiła się na tym miejscu, a przesadzanie dobrze ukorzenionej róży zawsze niesie za sobą ryzyko.



Gosiu, piesio jest kochany, ale broi w ogrodzie na całego i martwię się, że z wiekiem mu nie przechodzi. Nawet teraz potrafi kopać, szarpać za węże kroplujące i buszować po ogrodzie nie bacząc na moje protesty Najsłodszy jest jak śpi.




Alutka, wzajemnie wszystkiego dobrego w tym Nowym roku
To serce chyba kupiłam w Kauflandzie, a może w Lidlu. Nie pamiętam...
Plany malutkie mam - na kilka róż. Poza tym muszę chyba uzupełnić ubytki w liliach, bo Bravo sporo z nich wykopał. Zastanawiam się tylko czy jeśli posadzę nowe cebule, to on znowu ich nie wykopie. W domu rozrabia mniej, ale ogród nadal jest zagrożony, bo szaleje w nim na całego. Teraz już macham ręką, ale drżę na samą myśl, co będzie wiosną



Kasiu, dziękuję za taki komplement To miłe czytać, że moje róże się podobają. Jak wiesz, królowe są bardzo fotogeniczne i potrafią wdzięcznie pozować do zdjęć. Ja tylko im dogadzam, żeby miały co jeść i pić. Cała reszta to już ich zasługa.
U nas zima równie łagodna, chociaż jak na mój gust było zbyt mało śniegu. Róże u mnie bez kopców, a temperatury przez kilka nocy były dość niskie. Mam nadzieję, że nie zaszkodziły pannom i wiosną wszystkie będą w dobrej kondycji.



Marlenko, nie okrywałam róż. Do tej pory robiłam kopce, a w tym roku ziemi wystarczyło dosłownie na kilka tych najmłodszych. I nawet trudno to nazwać kopcami. Ledwie trochę przysypałam pędy u nasady. Miejmy nadzieję, że nie wyskoczą w lutym, czy marcu jakieś większe mrozy



Amanito, wyżej pisałam do Kasi i Marleny, że w tym roku po raz pierwszy nie sypałam kopców. Też mam nadzieję, że róże przetrwają bez szwanku i wiosną wszystkie się obudzą. Nie martw się Twoje zapewne dadzą sobie radę. Temperatura -12, to nie tragedia, tym bardziej, że nie utrzymywała się długo, a zaledwie kilka nocy. Róże wbrew pozorom są bardziej odporne niż nam się wydaje. Bardziej należy obawiać się wczesnej wiosny, która może przyczynić więcej strat niż kilka dni z większymi przymrozkami.



Ewelinko, urlop już za nami. Krótki był, bo zaledwie tydzień, ale trochę odpoczęłam, poszalałam na stoku, poruszyłam trochę zastałe kości i pooddychałam świeżym, górskim powietrzem Zimą mam zbyt mało ruchu, więc taki wypad jest zbawienny dla zdrowia.
A sezon mam nadzieję, że będzie lepszy dla róż. Oby szkodniki omijały królowe szerokim łukiem, bo jak nie, to...



Aniu - Minnie, The Poet's Wife ma za sobą drugi sezon i złego sława na nią nie powiem. Kwitła bardzo obficie, powtarzała trzy razy. Jak na razie nie mam jej nic do zarzucenia. Jedynie to wysokość, która nie jest imponująca. Coś chyba źle doczytałam i posadziłam ją z tyłu rabaty, a ona jest dość mała i niestety słabo ją widać. Moja ma nie więcej niż 0,60m. Mam nadzieję, że urośnie większa, bo przesadzać jej nie chcę.
I ja po cichu liczę, że Bravo trochę zmądrzeje i nie będzie już tak niszczył ogrodu jak w ubiegłym sezonie. W domu jest już znacznie spokojniejszy, a jak będzie się sprawował w ogrodzie, to czas pokaże. Biję się z myślami, czy kupować cebule lilii, bo przez niego straciłam ponad połowę cebulek. Zresztą nie poprzestał na liliach. Dobrał się także do tulipanów. Wiosną zobaczymy ile z nich zakwitnie



Krótka przerwa techniczna

[adka321]

Witaj Dorotko.Jesteś kochana .Dziękuje Ci za poświęcony czas i nie ukrywam że czekałam z niecierpliwością na odpowiedź od Ciebie . Bardzo mi zależało na Twojej opinii .Mam nadzieję ze moje księżniczki choć trochę dorównają Twoim pięknością

[dorotka350]

Ed04, zdjęcia róż obsypanych kwiatami cieszą szczególnie w takie ponure dni jak dzisiaj



Basiu, obyś dostała dobrą sadzonkę Abrahama, bo to podstawa Jeśli znajdziesz dla niego dobre miejsce to na pewno nie zawiedzie Twoich oczekiwań. A Crocus Rose przesadzaj wczesną wiosną, to może nie zauważy zmiany miejscówki. Tak było z moim.



Joasiu, dziękuję i wzajemnie Siły przydadzą się nam obu. Wiem, że zostajesz, więc pewnie od wczesnej wiosny będziesz miała masę pracy w ogrodzie. A pieniążków na roślinki przydałoby się jak najwięcej, bo ogród to nie tylko praca, ale i spore nakłady finansowe. Nawet w takim niewielkim ogródku jak mój, wciąż jest coś do zrobienia, poprawienia.



Elu, dziękuję i wzajemnie dużo zdrówka Odpoczywaj i nabieraj sił na nowy, ogrodowy sezon.




Ewa - Pashmina, Crocus Rose to jeden krzak. Rozmiary jakie osiągnął przeszły moje najśmielsze oczekiwania Rozpycha się na rabacie niemożliwie, a mocne ubiegłoroczne cięcie tylko go pobudziło do wypuszczania kolejnych pędów. Już sama nie wiem jak okiełznać tego potwora? Chyba wiosną spróbuję go jeszcze mocniej przyciąć. Tzn. więcej niż o połowę. Sama jestem ciekawa jaki będzie efekt takiego drastycznego cięcia?



Sabinko, jakże się ucieszyłam widząc Twój wpis
Moje róże dostają papu w postaci gnojówki końskiej. Ciężka to praca, bo podawanie wiadrami płynnej gnojówki łączy się z noszeniem ciężarów i niestety te zabiegi powtarzam najmarniej raz na 10 dni aż do końca maja, a nawet pierwszych dni czerwca. Boleśnie tę pracę odczuwa mój kręgosłup, ale jak do tej pory nie wymyśliłam jakiegoś ulepszenia tej metody i nadal dźwigam Czasami M się zlituje i pomaga, ale niechętnie, bo twierdzi, że zapaszek go zniechęca i jeszcze boi się, żeby przy nabieraniu mikstury się nie pochlapać. Taki wrażliwy! Mnie zapach końskiej kupy zupełnie nie przeszkadza, a nawet jest wręcz odwrotnie. Ja wiem, że róże uwielbiają takie jedzonko, więc zapewniam im te smakołyki, żeby się najadły do syta. Siadam na stołeczku i wydzielam porcję dla każdej panny, niczym na stołówce A przy tym zapowiadam, żeby doceniły moje wysiłki, bo inaczej to nic nie dostaną... Chyba biorą sobie do serca, to co im mówię, bo kwitną całkiem nieźle. Szczególnie Austinki lubią naturalne nawożenie i chyba starają się wynagrodzić te moje trudy, bo kwiatów na ogół nie skąpią.



PaulaF-Z, cały poradnik, to dwie rzeczy:
Jedzenie i woda
Środki ochrony roślin ograniczam do absolutnego minimum. Chyba, że mam inwazję szkodników, to wtedy sięgam po konkretną broń Co do stosowania Sub...to stosowałam dwa sezony temu. Moim zdaniem bez widocznych skutków. Nie widziałam żadnej poprawy. Jak coś jest na wszystko, to znaczy, że na nic... Albo zwalczamy szkodniki, albo grzyby. Ale to moje zdanie. Każdy musi u siebie przetestować. To samo zauważyłam z Miedzianem. Ja spróbowałam raz na połowie róż, bo druga połowa miała już maleńkie listeczki, więc nie mogłam już pryskać. Te po oprysku niczym nie odbiegały od tych niepryskanych. Ani nie chorowały mniej, ani też nie były jakieś szczególnie zdrowe. Zauważyłam skłonność pewnych odmian do chorób i chyba żadne opryski nie są w stanie tego zmienić. Lać chemii strumieniami nie będę, bo szkoda mi środowiska, pszczół, które hoduje mój sąsiad i psa, który buszuje po ogrodzie i bierze do pyska wszystko, co tylko mu się nawinie. Owszem, trochę kłopotu miałam dwa sezony temu z mączniakiem. Wtedy musiałam zastosować radykalne środki, bo żal było patrzeć na poskręcane chorobą liście, czy zdeformowane kwiaty. Sam oprysk i tak niewiele zmienił. Musiałam najbardziej zarażone krzewy ściąć maksymalnie do zdrowych liści. To powstrzymało chorobę. Co prawda kwiatów było znacznie mniej i dłużej na nie czekałam, ale było warto. W ubiegłym roku zastosowałam po raz pierwszy oprysk prewencyjny. Zanim pojawiły się pierwsze objawy, zrobiłam oprysk na mączniaka. Potem powtórzyłam drugi raz i właściwie grzyba miałam z głowy. Jeśli wystąpił, to w tak małej ilości, że nie stanowił jakiego większego problemu. Za to miałam atak przędziorka...Cóż, jak nie urok, to przemarsz wojsk...Taki już los ogrodnika. Na plamistość mam jedną radę. W miarę możliwości staram się zbierać opadnięte, chore liście i eksmituję zarażające osobniki. Jeśli przez dwa, trzy sezony jakaś róża ciągle choruje i zaraża pozostałe, to się jej pozbywam. Czy to przyniesie efekt? Nie wiem. Być może choroba nadal będzie występować, ale póki co nie spędza mi snu z oczu, bo plamistość z końcem sierpnia, czy września, to nie jest nic nowego. Staram się róże dobrze dokarmić i dobrze nawodnić. Dobrze nawodnione róże, na ogół są zdrowsze, lepiej zimują i łatwiej znoszą wszelkie ataki grzybów. Może to wygląda na mądrzenie, ale to co napisałam, to doświadczenie i obserwacja własnego ogrodu od ładnych kilku lat.




Na zakończenie jeszcze kilka fotek z pierwszej połowy czerwca.




























Adrianno, zawsze do usług Jestem przekonana, że zadbasz o swoje róże najlepiej, a one odwdzięczą się Tobie za opiekę całą masą kwiatów

[kania]

Dorotko, takie zdjęcia w lutym robią piorunujące wrażenie. Już zapomniałam jak to jest widzieć rozwijającą się różę i czuć jej zapach i tęsknię za tym bardzo. Zima w tym roku raczej łagodna więc róże powinny ładnie przetrwać do wiosny, jeżeli aura nadal będzie sprzyjać. Masz bardzo dorodne róże i rady tak doświadczonej ogrodniczki są cennymi wskazówkami.

[ewelkacha88]

Witaj Dorotko . Urlop może i krótki ale ważne, że wykorzystany jak należy . Odpoczynek na stoku to jest coś . Kiedyś próbowałam jazdy na snowboardzie i bardzo mi się to spodobało. Pamiętam jak byłam zmęczona po całym dniu nauki ale to było takie pozytywne zmęczenie i byłam bardzo szczęśliwa mimo miliona upadków na pupę . Szkoda, że od tamtej pory nie miałam okazji . Może kiedyś . Pokazałaś najpiękniejszy miesiąc w Twoim ogrodzie, bosko . Jesteś dla mnie niedoścignionym wzorem w uprawie róż . Ja nigdy nie będę miała takiej wytrwałości w ich uprawie . Co jak co ale one jednak są wymagające . Nowy sezon już wkrótce a więc zbierajmy siły i planujmy. Pozdrawiam .

[JAKUCH]

Dorotko mamy te same marzenia zwiedzić ogród Austina .Ciekawe czy kiedyś będzie nam to dane za cudny różany spektakl Jak odwdzięczą się moje panny niedługo się przekonamy oby te zabiegi dały oczekiwane efekty Prosimy o deser a to jest cuuuuuudne http://i65.tinypic.com/2u5bzie.jpg zresztą każde następne również

[nifredil]

Dorotko, faktycznie co naturalny nawóz to nie jakieś przysmaczki w proszku. Do końskiego dostępu nie mam, ale zawsze dawałam miksturę z pokrzyw i bananów. Tak jak ty wydzielałam każdej pannicy porcje Zapaszek przeszkadzał wszystkim poza mną Potem w ciąży nie mogłam nosić wiader, eM się zbuntował po którymś podlewaniu i wszystko jakoś się tak zaniedbało. W tamtym roku podobnie. Aż wstyd, ale moje róże kwitną chyba z przyzwyczajenia Miałam mocne postanowienie poprawy do momentu kiedy na jednej z różanych grup ktoś napisał, że gnojówki z pokrzyw to tylko pokarm dla liści Spotkałaś się z taką opinią? Co o tym sądzisz??

[adka321]

Dorotko mam do przerobienia na wiosne rabate z rozami.Za gesto je posadziłam.Czy najpierw powinnam je przyciac i potem przesadzic.Czy odwrotnie?

[pela11]

Dorotko , moich kilka angielek niestety nie zaaklimatyzowało się w ogrodzie , ale tak jak piszesz najważniejsza jest jakość młodej sadzonki .Mam jeszcze apetyt na kila sztuk , ale to dopiero w przyszłym roku jak uporządkuję rabaty i zrobię miejsce dla nowych różyczek . Ciekawa jestem jak poradzi sobie w tym sezonie moja boscobel bo w zeszłym wyglądała marnie .
Dzisiaj byłam w ogrodzie koleżanki i zakwitły właśnie u niej ranniki a i przebiśniegi też za moment pokażą kwiatki . Już widać też krokusy , tulipany i narcyzy , więc wiosna blisko . .Pozdrawiam cieplutko

[irpam]

Witaj Dorotko już prawie w nowym sezonie.
Przepięknie się prezentują Twoje ślicznotki. Jest co wspominać czekając na ich następne kwitnienie.
Jeszcze trochę ... i sekatory w ruch.
Mam pytanie odnośnie Artemis. Moja była posadzona wiosną w ubiegłym roku. Urosła tak gdzieś 50-60 cm. Mocno ją w tym roku przyciąć, jak jest jeszcze taka mała?
Angielki chyba ciachnę dosyć mocno , ale to już będzie ich trzeci pełny sezon. Zastanawiam się tylko co zrobić z Gertrude Jekyll. Wyrosła w zeszłym roku na ponad 2m. Nie wiem czy ją mocno przyciąć , czy też zostawić długie pędy, podeprzeć i poprowadzić jako pnącą ? Nie mam pojęcia co z nią zrobić? Może coś doradzisz?

[inka52]

Witaj Dorotko piękne te Austinki i nie tylko , a co powiesz na tegoroczne nowości Austina ?Pozdrawiam

[dorotka350]

Witajcie!


Kasiu, już przebieram nogami i doczekać się nie mogę wiosny Dosyć tego gnuśnienia w domu! Energia mnie rozpiera i coraz bardziej tęsknym okiem patrzę na ogród. Jeszcze trochę i zaczniemy działać. Mnie udało się trochę posprzątać i o dziwo zrobiłam te porządki z prawdziwą przyjemnością.

Dzisiaj zdjęcia z drugiej połowy czerwca i lipiec



Ewelinko, na pewno jeszcze poszalejesz na stoku. Masz dużo bliżej ode mnie, a dziewczynki jak podrosną, to będziesz miała okazję ponownie spróbować Póki co, wiosna za pasem i plany ogrodowe jak najbardziej należy realizować. Też mam skromne plany, a co się uda zdziałać, to zobaczymy. Myślę nie tylko o zakupach, ale też o odgrodzeniu się od sąsiada. Potrzeba nam trochę intymności, bo sąsiad zbudował blisko dom i czujemy się jak na Placu Defilad Koniecznie musimy coś z tym zrobić, bo trochę jesteśmy skrępowani, mając świadomość, że ciągle nas ktoś ogląda.



Jadziu, marzenia są po to, żeby je realizować. Głęboko wierzę, że w końcu uda mi się tam pojechać i zwiedzić to cudowne miejsce
Wiosna coraz bliżej i to dodaje mi energii. Już wkrótce ruszymy na rabaty i zaczniemy działać. Muszę się tylko zaopatrzyć w końskie złotko, żeby moje panienki miały co podjeść na start



Sabinko, sama kiedyś robiłam opryski gnojówką z pokrzyw. Z opinią, że to pokarm dla liści się nie spotkałam, ale wiem, że oprysk pomaga nie tylko zwalczać szkodniki, takie jak mszyce i przędziorki, ale też można stosować go na mączniaka. Tyle, że trzeba mocno rozcieńczać, nawet w proporcjach 1:20. Ja stosowałam ją zarówno jako nawóz, jak i robiłam opryski. Niestety ostatnio u nas dziwny nieurodzaj na pokrzywy i jest ich zbyt mało żeby nastawić gnojówkę na 200 róż. Jeśli jednak w tym roku znajdę odpowiednią ilość, to nie bacząc na przykry zapach chyba zastosuję. Przy smrodzie gnojówki z pokrzyw, zapach gnojówki końskiej jawi mi się niczym perfumy Diora



Adrianno, przed przesadzeniem lepiej jest przyciąć różane krzaczki. Po co mają wysilać długie pędy, które i tak są do ścięcia? Łatwiej się przyjmą, gdy będą krótsze. Mniej do odżywienia, więc całe siły rzucą na ukorzenianie



Elu, przykro czytać, że kilka angielek u Ciebie nie przeżyło Mam nadzieję, że na nowej rabacie, którą planujesz, nie będziesz już miała problemów i nowe różyczki przysporzą Ci dużo radości.
A wiosna zbliża się wielkimi krokami. U mnie krokusy, których nie zdążył wykopać Bravo, wystawiły spore szczypiorki. Mikra część ocalałych tulipanów również zdążyła nieśmiało wychylić pierwsze liście. Ile zakwitnie zanim dobierze się do nich Bravo? Tego nie wiem. Ale i tak nadchodząca wiosna cieszy. Jak co roku...



Irenko, i ja Cię witam w nowym sezonie
Swoją Artemis po pierwszym sezonie omyłkowo ciachnęłam bardzo krótko. Pomyliła mi się i uznałam ją za zwykłą rabatówkę, które tnie się nisko. Potem, już po cięciu doczytałam, że to róża parkowa i struchlałam, bo w pierwszym roku po posadzeniu zafundowałam jej naprawdę drastyczne cięcie Okazało się, że to ją pobudziło do wypuszczenia nowych pędów i tak się pięknie rozkrzewiła, że aż miło było patrzeć. Rosła w oczach i na kwitnienie to mocne cięcie nie miało na szczęście wpływu. Teraz to istny potwór. Gdyby nie zwykła pomyłka, to pewnie tak mocno bym jej nie potraktowała sekatorem, ale jak widać to żywotna odmiana i nic jej nie zaszkodziło.
Gertrude Jekyll co prawda nie mam, ale angielki znam dość dobrze. Nie wiem tylko co chcesz osiągnąć? Czy wolisz prowadzić ją jako pnącą, czy jednak krzaczastą? Jeśli ma być krzaczasta, to tnij nawet o połowę. Swoje trzyletnie w tym roku ogolę dość porządnie i nie będę biadolić. Mocno poszybowały i czas je nieco okiełznać. Jaki będzie efekt? Sama jestem ciekawa. Pójdę za radą Mistrza i zastosuję się do Jego zaleceń



Teresko, nowości Austina wyglądają zachęcająco, tylko skąd brać miejsce na wciąż nowe chciejstwa? A tak poważnie, to wydaje mi się, że kolor Gabriel Oak jest bardzo podobny do James L. Austin. Czy masz podobne wrażenie?

[dorotka350]

Dzisiaj słów kilka o debiutach z 2018 roku. Myślę, że garść informacji może się przydać, zwłaszcza, tym, którzy planują wiosenne zakupy i mają dylematy - zamówić- Nie zamówić? A jak tak - to, którą i dlaczego właśnie tę. Co prawda po pierwszym sezonie trudno sobie wyrobić opinię o jakiejś odmianie, ale kilka wad, czy zalet da się zauważyć już w pierwszym roku. Np. Czy chętnie kwitła? Jak kwiaty znosiły słońce i upały? A jak deszcz? Chociaż o ten ostatni było w ubiegłym roku dość trudno. W opisie znajdą się róże posadzone jesienią 2017 i wiosną 2018 roku - czyli wszystkie, które po raz pierwszy miały okazję zakwitnąć.


Brother Cadfael, posadzona wiosną 2018 roku. Krzaczek jak na razie dość skromny, kwitnienie również nie powaliło ilością kwiatów. Wszystkiego razem może kilka sztuk. Kwiaty ładne, różowe, utrzymujące się ok. trzech dni. I to by było na tyle. Nie wyrobiłam sobie o niej zdania, ale kwiaty, które widziałam jakoś nie zwaliły mnie z nóg Zdjęć też mam mało






Emily Bronte, posadzona wiosną 2018, omyłkowo nie w tym miejscu co trzeba Tam miała rosnąć The Mill on The Floss,a wyszło dokładnie na odwrót. Kwiatów miała znacznie więcej niż Brother Cadfael i chociaż mają tendencję do blednięcia, to utrzymywały się znakomicie przez kilka dni i upały raczej jej nie przeszkadzały. Kwiaty dość płaskie, bardzo pełne, w kolorze jasnego różu z akcentami moreli. Wraz z upływem dni jaśnieje aż do kremowo białego. Otrzymałam ładną sadzonkę i dzięki temu krzaczek od samego początku był dość foremny. Chorób nie zauważyłam. Powtórzyła, ale dość skromnie. Ciekawa jestem jej kolejnego sezonu.








Dame Judy Dench, posadzona jesienią 2017. Po zimie musiałam ją dość mocno przyciąć, bo nieco podmarzła. Za to pięknie odbiła i od samego początku kwitła sporą ilością kwiatów. Początkowo w mocnej pomarańczowej barwie, z każdym dniem barwa łagodniała, co będzie widać na zdjęciach. Kwiaty bardzo dobrze znosiły upały, nie przewieszały się. Pędy dobrze utrzymywały dość duże kwiaty. Powtarzała równie obfitym kwitnieniem. Jestem pod wielkim wrażeniem tej róży i jej wigoru. Gdybym miała miejsce, to dosadziłabym jeszcze jeden krzaczek.











James L. Austin, posadzona jesienią 2017. Krzaczek wspaniale przezimował, sadzonka wypasiona, dorodna, więc od wiosny ruszyła z wigorem, by w czerwcu pokazać pierwsze kwiaty. Kolor cudny, bardzo ciemny róż, amarant? W określaniu kolorów nie jestem biegła Zdjęcia wiernie oddają jej prawdziwą barwę. Kwiaty dość płaskie, bardzo napakowane, sztywno utrzymują główki na pędzie. O dziwo kolor w te upały nawet mało blednie. Róża całkiem nieźle sobie radzi z mocnym słońcem. Kwitła obficie, bardzo dobrze powtarzała. To był udany zakup















Jayne Austin, posadzona jesienią 2017. Bardzo dobrze zniosła zimę i wiosną ruszyła ostro w górę. Widać, że będzie wysoka. Dobrze, że posadziłam ją przy tarasie pomiędzy wysokimi koleżankami. Kwiaty niezbyt duże - tak. ok 7 cm, ładnie wypełnione, trwałe. W tym pierwszym roku widać, że budowała system korzeniowy i rosła w siłę. Trochę podkopał ją Bravo, przez co nieco ucierpiała. Jak dla mnie kwiatów było zbyt mało i miała długą przerwę w powtórce. Zobaczymy jak będzie w tym roku? Zdrowie jej dopisywało.







Sir Walter Scott, różyczka posadzona wiosną 2018 roku. Kwiatuszki małe, bo ok 5 cm średnicy, ale urocze, ładnie wypełnione płatkami, w delikatnym różu jakby trochę rozczochrane. Wyglądają na krzaczku prześlicznie. Są dość trwałe - wytrzymują kilka dni i pomimo mocnego nasłonecznienia świetnie dawały sobie radę. Krzaczek niewielki, ale ładnie się rozrósł i w ciągu tego pierwszego sezonu wypuścił kilka młodych pędów. Powtarzała trzy razy i zawsze na krzaczku było dość sporo kwiatków. Dzisiaj mu się przyglądałam i nie widzę ani jednej czarnej gałązki. Zimowała bez kopczyka, jak zresztą wszystkie moje róże.













Sophy's Rose, posadzona jesienią 2017 roku. Nie miała szczęścia, bo od samego początku dobrał się do niej Bravo, który kilka razy nieźle ją podkopał. Dopiero siatka na ziemi, plus płytka z terakoty, przywalona kamieniem pozwoliła jej nieco odetchnąć i zacząć rosnąć. Kwiaty ma duże, opisane na stronie Austina jako szkarłatno-różowe, napakowane dużą ilością płatków. Bardzo dobrze utrzymują się na pędach, nie zwieszając główek. Gdyby nie inny kolor, to układ kwiatów i kształt płatków - wypisz, wymaluj -Grace. Powtarzała kilka razy bez żadnego wysiłku. Zdrowa do końca sezonu.










Na dzisiaj tyle. Pozostało do opisania jeszcze kilka sztuk, ale to następnym razem

[inka52]

Dziękuję Dorotko za opis nowych Austinek , co do Emilii nie mogę . jak ją zamawiając inne przeoczyłam , ale trudno będę czekać cierpliwie na jej zakup, jestem bardzo zadowolona z opisu Dame gdyż ją zamówiłam teraz , ale Sophie mam już chyba 3 sezon jest piękna tak jak zauważyłaś kwiat trzyma prosto , piękny kolor nie choruje i kwitnie do póżnej jesieni.
Co do tegorocznych nowości zgadzam się z Tobą Eustacia taka trochę ni jaka , a Gabriel bardzo podobny do Jamesa.
Jak tegoroczne zakupy ? nie mów ,ze brak miejsca , ale dla róż zawsze się znajdzie, Pozdrawiam T.

[dorotka350]

Teresko, no pewnie, że zakupy będą Tym bardziej, że jesienią nic nie zamówiłam. Tyle, że jeszcze trochę poczekam, bo wciąż biję się z myślami. Co zamówić? Co wyrzucić z koszyka? Odmiany muszę dobierać z namysłem, bo miejsce bardzo się skurczyło, a jak na razie po zimie wszystkie róże wyglądają dobrze, więc nie będzie czego wykopać. No, może z wyjątkiem Summer Song, bo jednak jest tak słaba, że pomimo dwóch szans nadal wygląda mizernie z jednym tylko badylkiem. Tej się pozbędę, bo już brak mi cierpliwości.