Na klasyczne Piano właśnie czekam, czytałam wiele superlatyw na jej temat. Pomponella Ci zmarzła? Miała kopczyk czy była w ogóle niezabezpieczona? Nie planujesz kolejnej? Dorotko - większość kamieni użyję na obrzeża rabat, ale to pewnie dopiero wiosną. Trochę je tylko odsuniemy z drogi, by pług mógł sobie spokojnie przejechać. Pomponella to jak na razie róża nr 1 w moim ogrodzie. Choć jej pozycja jest już mocno zagrożona, odkąd w ogrodzie pojawiła się Eden Rose, która we wzroście (wszerz i wzwyż) i zdrowotności przechodzi samą siebie. Pomponella w pierwszym roku u mnie chorowała.
Marysiu - oj tam, oj tam, gdybym nie napisała, że dwóm różom wiatr wyłamał pędy, nawet byś nie zauważyła
Dreny są przysypane (może w 80%) naszą rodzimą ziemią, którą wcześniej wykopała koparka. Dlatego też pisałam, że będzie trzeba choć częściowo ją wybrać i przysypać lepszą ziemią, wręcz wymieszaną z piaskiem. Oczywiście nie z worków 
Od początku mieliśmy z M. obawy, że tak się skończy. I tak do przysypywania używaliśmy w naszej ocenie tylko tej lepszej. Chwilowo musiałam z tego typu pracami odpuścić, bo moja wredna dolegliwość zaczęła się znowu odzywać, organizm wysyła sygnał, że w ostatnim czasie przegięłam 
Aguś - dziękuję
ale nie oszukujmy się, w tej chwili to już pojedyncze kwitnienia. Kamienie chcę wykorzystać na obrzeża rabat. Jeśli sporo zostanie, mogę obłożyć nimi górę strumyka i tam mogą czekać na nowe rabaty 
Najmniejsze, a tych jest mało, chętnie pochłonie nasza droga dojazdowa. Jakoś to będzie 
Sabinko - Pomponella w szczycie letniego kwitnienia wymaga jakiejś podpory, nie jest w stanie utrzymać sama ciężaru kwiatów. Choć może to kwestia wiosennego cięcia? Moją przycięłam z zachłanności niewiele.
Joasiu - dziękuję, ja też jestem w szoku, jak patrzę na to pobojowisku i pewnie ten stan jeszcze długo potrwa
Grażyno - kamienie na obrzeża, choć faktycznie niektóre są tak olbrzymie, że na obrzeża nie będą się nadawać. W pierwszej chwili zachwyciłam się trawnikiem, który wynurzył się spod folii, ale niestety ogólnie nie jest tak różowo. Jest sporo miejsc, gdzie zielenina zniknęła totalnie. Wiosną się tym zajmę, oczywiście bez żadnej chemii, bo trawnik jest naturalistyczny i taki ma pozostać. Z koniczynką i innymi cudeńkami jestem już zaprzyjaźniona, a przynajmniej tak sobie wmawiam
Augusta Luise ma jeszcze pączki na parterze, mam nadzieję, że zdąży je otworzyć:
Niespodziankę sprawił mi ukochany Charles Austin:
Tu w towarzystwie rozchodnika:
Bardzo żałuję, że nie opisywałam sadzonych chryzantem
Czechowsky zaczyna szaleć
Frenesie - spory kwiatuszek:
Wybiegłam z aparatem, by sfotografować goniące się po ogrodzie dwie wiewiórki, ale oczywiście tylko kosy zechciały zapozować
Kosmosy przy drodze - w sam raz do mojej okolicy
A za ogrodem... już niedługo będę miała ogród usłany gałązkami modrzewi:
Pomarańczowa miniaturka posadzona do gruntu się przyjęła. Dzielne maleństwo, chyba żadna inna nie była tak obsypana mączniakiem. Podobno większość miniaturek z serii Kordana tak ma:
Wielkie zaskoczenie - młody, sadzony w zeszłym roku miskant Zebrinus zakwitł
Radość tym większa, że ta trawka nieczęsto kwitnie:
Nostalgia z gościem:
Pashmina 2 dni temu:
...i dziś. Może w końcu łaskawie się otworzy
I na koniec wariatuńcio, kwitnący praktycznie całe lato. Chyba lubi nadmiar wilgoci, bo ten sam rosnący w innym miejscu nie ponowił ani razu:
Olbrzymi guz na śledzionie. Jutro jedziemy jeszcze na konsultacje do innego lekarza, w każdym razie czeka nas usunięcie śledziony. Co będzie dalej - nie wiadomo, ale po przewertowaniu różnych przypadków tego typu w internecie mam świadomość, że może być różnie.. Mam nadzieję, że nasza kochana staruszka jeszcze będzie mogła nacieszyć się choć trochę życiem, przecież tak naprawdę dopiero od 3 lat ma kochający dom, nie czas jeszcze się żegnać... 
