Ponieważ wątek o magii roślin został zapomniany a to jeden z moich ulubionych tematów, wrzucę wam od czasu do czasu trochę informacji z tej działki. Najważniejszą rośliną w moim ogrodzie jest, jak się można domyśleć dąb. Nadaliśmy mu imię Marcin po pierwszym gospodarzu który prawdopodobnie go posadził, lub może tylko pielęgnował samosiejkę. Zacznę wiec od niego.
Dąb
W mitologii był poświęcony bóstwom burzy w Grecji i Rzymie Zeusowi-Jowiszowi. W Dodonie najstarszej wyroczni Zeus objawiał swoją wolę szumem liści świętego dębu. W starożytnym Rzymie największe zasługi obywatelskie nagradzane były wieńcem z liści dębowych.
W Germanii poświęcony był Donarowi (Torowi).
Pogańscy Sasi czcili dąb zwany Irminsul, wierzyli iż łączy on niebo i ziemię.
Dla starożytnych Słowian czyli naszych przodków Dąb był drzewem kosmicznym, drzewem Peruna, czczonym przez lud i kapłanów. Stara legenda podkarpacka mówi o stworzeniu świata, kiedy jeszcze nie było nieba ani ziemi tylko morze, pośród którego stały dwa dęby.
Wyraz Dąb brzmiał pierwotnie w językach słowiańskich dąbr (skąd dąbrowa) i oznaczał drzewo. Dąb wypróchniały u podstawy w mniemaniu dawnych ludów był mieszkaniem dobrych lub złych duchów którym składano ofiary prosząc o pomoc lub łaskę, znikniecie ofiary podczas nocy było dowodem jej przyjęcia przez bogów.
Dąb kojarzony jest z żywiołem ognia a włada nim słońce.
Drzewom tym przypisywano właściwości ochronne, uzdrawiające, zapewniające sukcesy finansowe (posadzić jedną żołądź podczas nowiu), potencje seksualną, płodność i szczęście.
Gałęzie dębu wraz z innymi ziołami palono w ogniskach podczas letniej równonocy.
Celtowie określali dąb słowem duir , z którego wywodzi się angielskie door . Drzwi są przejściem i zabezpieczeniem przed tym co na zewnątrz, dlatego drzwi dębowe zapewniają domowi ochronę i szczęście.
Dąb jest symbolem ładu, solidności, samodyscypliny, świadomości i wzniosłych idei.