, to tylko wióry leciały, biegałam w tę i z powrotem przekopując każde pudełeczko, torebkę i papierki w poszukiwaniu wszystkiego co tylko cebulę przypominało. Zimno nie zachęca do przemyśleń. Wiosna jest super, chce się żyć. Nie dziwię się, że już Cię nosi na myśl o nowych nabytkach 
Dorotka - faktycznie szkoda Paula Bocuse, widziałam go na żywo u Kamili i dech mi zaparło na widok tego wielkiego kwiatu, nawet rozglądałam się za nim później, ale w końcu nie kupiłam. Dobrze, że uzupełniłaś tę stratę. Ta zima wbrew pozorom była bardzo niewdzięczna, róże nie poszły do końca spać, potem przyszły duże mrozy i je uszkodził. Starsze sobie poradziły, ale te maluchy, jeszcze dobrze nie ukorzenione bardzo słabiutko sobie poradziły. Austinki chyba zahartowane, w Anglii takie nijakie zimy to normalka, powinny dać radę. Trzymam kciuki
Daysy - pocieszasz mnie z Garden of Roses. Bardzo mi na niej zależy, bo dzięki Tobie mogłam zachwycać się pod koniec lata tymi idealnymi kwiatami. Nowa posadzona jest tak, żebym ją widziała z okna i z tarasu, skarb taki, byłoby mi bardzo szkoda. Tak, masz rację, u nas też były te epizody potężnego mrozu a wtedy róże miały czerwone noski a niektóre młode listki
Ciągle mam nadzieję, że tam pod kopczykami jest zielono i da się coś uratować, a najwyżej będą startowały totalnie od zera. Ma to ten plus, że zakwitną później i bruzdownica nie zdąży zeżreć pąków 
Ewa - i to jest słuszna strategia: posadzić, uklepać i poczekać cierpliwie do prawdziwej wiosny, zanim się zacznie człowiek martwić. Zaminowałaś sobie przedpole różane i teraz masz mniej zmarszczek niż ja
O dziwo Pashmina, którą postrzegałam jako wydelikaconą, wrażliwą dziewczynkę, trzyma się nieźle, groźnie zieleni się nad kopcem i chyba nawet troszkę warczy, gotowa do działania wiosną. Oby jej zapału nie zabrakło. Moonstead Wood też wygląda dobrze, chociaż martwiłam się o nią w styczniu bo taka jakaś blado, brązowawa się zrobiła, ale teraz nabrała zdrowszego odcienia, może tylko brzuch ją bolał. A młodziutka Ghita Renaissance, drobna, szczupła, w bardzo dobrym nastroju, zielona po czubki paznokci. Nie wiem co mam myśleć o Piano. Chudziutkie ramionka, wątlutki, jak pajączek. Nie zapowiada się na silny krzaczor. On (nie wiem czemu, ale ten mój to chłopiec) tak ma jako dziecko, czy mi się trafił taki szczupaczek?
, ciekawe czy moja też będzie warczeć 
nareszcie jesteś. Brakowało nam twojego poczucia humoru, słowa pisanego i oczywiście różanych pannic 
, inne historyczne też zielone, aż dają po oczach. Zainteresuj się 
Nie przejmuj się, tylko ciachnij nisko, może szybciej się zagęści.
), oczywiście Chippendale i wszystkie Mariathereski też wyglądają bardzo dobrze, tylko te jesienne zakupy... Najgorzej wygląda Moonstone, nie wiem czy będzie co ratować 
O dziwo, z jesiennych nabytków fantastycznie przezimował Geoff Hamilton i Ghita Reinassance, obie sadzonki raczej drobne a zieloniutkie po czubeczki. Zakopczykowane na tej samej rabacie, może to miało znaczenie? Nie wiem. Ze starszych jeszcze mało podoba mi się Bremer Stadtmusikanten, bo sporo będzie cięcia. Voyage, moje ukochane troszkę oberwało, ale widać, że żyje, jeden pęd cały zielony, resztę trzeba będzie chyba mocno skrócić. A obok rośnie Myriam, która ma 7b i wydawałoby się, że po każdej zimie będę musiała wzywać karetkę, żeby ją reanimowali, a tymczasem ona zielona caluteńka, nawet jeden pęd nie zmarzł a miała tylko kopczyk i okryta była dwiema gałązkami świerkowymi, ale przyznam, że tak raczej byle jak i nogi jej wystawały spod tej kołdry na wszystkie strony. Brawo ona. 
No i obcięłam też hortensje i trawy. A w nocy był mróz 
Czekam co z tego wyrośnie. A, nawet kupiłam takie białe tabliczki, żeby pozaznaczać COSIE, ale albo się połamały, albo napis zszedł, albo były za daleko jak akurat szalałam z sadzeniem, albo sama odruchowo wywaliłam bo mi przeszkadzały w pieleniu, albo zniknęły pod kopcami róż... Ale wynalazek fajny. Polecam 
