Wiersze miłosne

[Reposit-10]

ROZMOWA

Ty jesteś częścią, a ja stroną świata,
ty wiesz o Ziemi, a o mnie wie przestrzeń.
Jesteśmy wzajem tak jak zysk i strata,
gdy ty westchnieniem, ja jestem powietrzem.
Ja mam kształt własny, ty nie masz go wcale,
ja jestem świateł i cieni przyczyną.
Kiedy krajobraz w mych oczach zapalę,
to tylko wtedy możesz go ominąć.

Ty tworzysz światło, a ja formę światła,
która z ciemności postać blasku weźmie
i każdą gwiazdę, co z przeczuć twych spadła,
wyśni na jawie, by świeciła we śnie.

Ja jestem z Ziemi i na jej obszarze
mogę ci niebo zbliżyć lub oddalić.
Krwią swoją twoje pragnienia zagaszę,
nim gmach przestrzeni od nich się zapali.

Tyś jest budowlą, ja jestem jej stylem.
Kiedy natchnione wzrokiem do dotyku
kamienne nieba legną w ziemskim pyle,
ja będę jeszcze pojęciem gotyku.

Gdy wieczność stawać się zacznie na Ziemi
i obowiązki serca kamień przejmie,
ty będziesz trwaniem, które się nie zmieni.
Ja pragnę więcej: aby żyć śmiertelnie.

/ Zbigniew Bieńkowski /

[aurynka]

Zbigniew Matyjaszczyk- erotyki

UBRANY W NIĄ

Ubierasz mnie w kobiecą nagość,
już mi jest ciepło i przytulnie.
Koszulę z białych piersi
zapinasz guzikami pocałunków.

Nagi nie jestem.
Przystrojony jak z żurnala mody,
oddycham Tobą w Twych oddechów swetrze.

Jak młody Bóg w teatrze urody,
delikatnie swe ubranie pieszczę.

Dżinsy ze spojrzeń i jeszcze
skórzany pasek spinający dreszcze.

KOBIETY

Piękne kobiety tarzają się
w piaskowych ziarennicach napalonych mężczyzn.
Owinięte pajęczyną ich pragnień
wymykają się niepożarte ku wolności,
znikają za horyzontem tęsknoty.

Poruszają się z gracją.
Niczym róże w słońcu
płoną namiętną czerwienią, gdy zawstydzone
w ich spojrzeniach
woalem dumy się słonią.

Nagie ramiona noszą dla ozdoby,
zgrabnym klejnotem stóp zaklinają jak
melodią rytmicznego fletu.
Każdym skrawkiem siebie pobudzają,
że nie dość nigdy patrzeć na
nieprzemijalność ich uroku.

[eMZet]

Pozwól

Pozwól znów ginąć za drobnostkę,
Za pocałunek, za podwiązkę.
Idę - lunatyk - po promieniu
I ścigam szczęście moje wąskie.
Idę ramiona wyciągnąwszy,
Niepomny świata oczarowań.
O, patrzcie, pierwsze zakochanie
I pierwszy ból. - I nowe słowa.

J. I. Sztaudynger

[Reposit-10]

ROZMOWA LIRYCZNA-
Powiedz mi, jak mnie kochasz ?
- Powiem.
- Więc?
- Kocham cię w słońcu. I przy blasku świec.
Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie, i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach.
I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie -
nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie.
W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku.
I na końcu ulicy. I na początku.
I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz.
W niebezpieczeństwie. I na karuzeli.
W morzu. W górach. W kaloszach. I boso.
Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą.
I wiosną, kiedy jaskółka przylata.
- A latem jak mnie kochasz?
- Jak treść lata.
- A jesienią, gdy chmurki i humorki?
- Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki.
- A gdy zima posrebrzy ramy okien?
- Zimą kocham cię jak wesoły ogień.
Blisko przy twoim sercu. Koło niego.
A za oknami śnieg. Wrony na śniegu.

/ Konstanty Ildefons Gałczyński /

[Administrator]

Ładne, miłe, ciepłe i sympatyczne
Aż miło przeczytać.

.

[Reposit-10]

To prawda Adminie

Tylko miłość jest siłą, co złagodzić może ból świata.

/ Maria Konopnicka /

[Reposit-10]

MIĘDZY NAMI NIC NIE BYŁO

Między nami nic nie było:
Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych,
Nic nas z sobą nie łączyło,
Prócz wiosennych marzeń zdradnych;

Prócz tych woni, barw i blasków,
Unoszących się w przestrzeni,
Prócz szumiących śpiewem lasków
I tej świeżej łąk zieleni;
Prócz tych kaskad i potoków,
Zraszających każdy parów,
Prócz girlandy tęcz, obłoków,
Prócz natury słodkich czarów;


Prócz tych wspólnych, jasnych zdrojów,
Z których serce zachwyt piło,
Prócz pierwiosnków i powojów,
Między nami nic nie było!

/ Adam Asnyk /

[Nela]

USTA I OCZY- Bolesław Leśmian

Znam tyle twoich pieszczot! Lecz gdy dzień na zmroczu
Błyśnie gwiazdą, wspominam tę jedną- bez słów,
Co każe ci ustami szukać moich oczu...
Tak mnie żegnasz zazwyczaj, nim powrócę znów.

Czemu właśnie w tej chwili, gdy odejść mi pora,
Pieścisz oczy, nim spojrzą w czar lasów i łąk!...
Nagląc nas do rozplotu snem zagrzanych rąk...

O szyby- jeszcze chłodne- uderza pozłotą
Nagły z nieba na ziemię świateł zlot i spust-
Usta twe- na mych oczach! Co chcesz tą pieszczotą
Powiedzieć? Mów - lecz zmyślnych nie odrywaj ust!

[Reposit-10]

GDZIE KOCHAJĄ NAS



Nie żałuj mnie
serdecznie tak,
bo na cóż mi ten żal.
W kochaniu, gdy szczerości brak
- czy warto ciągnąć bal?

W szufladzie tej,
gdzie trzymasz mnie,
porządek chcesz, to zrób,
ja wrócę tam, gdzie sosny dwie,
początek moich dróg.

Księżycu płyń,
złe wody miń,
już na nas obu czas.
Wędrujmy tam,
zmierzajmy tam
tam gdzie kochają nas.

Błyszczało się,
śpiewało się
wśród koncertowych sal.
Lecz kiedy los
odbierze głos
- czy warto ciągnąć bal?


Na pierwszy znak,
koledzy wszak
zadadzą drugi cios ...
Za sławą, gdy lekkości brak,
czy warto iść na stos?

Księżycu płyń,
złe wody miń
już na nas obu czas.
Zmierzajmy tam,
wędrujmy tam,
tam, gdzie czekają nas.

Bywało, że
rzeźbiło się
kanapę, krzesło, stół.
Dziś prace te
nie wchodzą w grę
i milczy serca pół.

Zbudowałabym
większego coś,
ważniejszą jakąś rzecz.
mam siły dość,
by znaleźć ją
chociażby na dnie rzek.

Księżycu płyń,
złe wody miń,
już na nas obu czas.
Zmierzajmy tam,
wędrujmy tam,
tam gdzie nie było nas.

/ Agnieszka Osiecka /

[Reposit-10]

Wpadł mi w ręce wierszyk ze starego sekretnika...

OTWARTOŚĆ

Strzeż się miłości, dziecię ukochane!
Mówiła matka o córkę troskliwa:
Miłość gadzina, ona jad ukrywa,
Ona ci wieczną może zadać ranę.
-Jakże postąpisz, gdyby cię spotkała
Gadzina zdradna i śmiała?
-Matko! zalękła rzecze:
-Rózia uciecze!
-Lecz, gdy dościgać będzie w pogoni?
-Naówczas Antoś obroni...

/Anonim, I poł. XIX w. /

[Reposit-10]

OBRAZOWO MÓWIĄC

Gdybym była drzewem wrosłabym
w ręki twej zagłębienie
gdybyś był morzem zamki z piasku
wznosiłabym dla ciebie niestrudzenie
Gdybyś był kwiatem wyrwałabym
ciebie z korzeniami jak ziele
gdybym była ogniem złożyłabym
twój dom w łagodnym popiele

Gdybym była nimfą wessałabym
ciebie do dna samego
gdybyś był gwiazdą zestrzeliłabym
ciebie z nieba nocnego

/ Ulla Hahn /

[Reposit-10]

Prośba o wyspy szczęśliwe


A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,
wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj
ty mnie ukołysz i uśpij, snem muzykalnym zasyp, otumań
we śnie na wyspach szczęśliwych nie przebudź ze snu.

Pokaż mi wody ogromne i wody ciche,
rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych,
dużo motyli mi pokaż, serca motyli przybliż i przytul,
myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością.

/Konstanty Ildefons Gałczyński /

[ewcik]

Nic dwa razy
Wisława Szymborska


Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat? A może kamień?

Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne.

Uśmiechnięci, współobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.

[tetawu]

To jest wiersz, który bardzo lubię....


Zdzisław Łączkowski - "Trzykrotne róży opisanie "

• Szukam cię
  maleńka
  świtem
  w kosmyku róży
  lecz tyś
  jako tarcza
  zdobna chryzoberylem.
  
  Czasem
  nocą
  gdy zgubisz
  pantofelek
  kocich ślepek
  a drzewa
  topią
  cicho
  w ciemności
  majowego srebra
  godzinki
  pocałunków -
  przychodzisz
  antyfoną deszczów
  ciepłą
  jak nieszpór.
  
  Oglądamy
  pola herbaciane...
  Czy gorący
  kwiat
  zwiaże się
  w usta
  (wzruszająco
  wstydliwe i pokorne)?
  Tam dałaś mi
  piersi
  jak
  płomienny
  płatek jabłka.
  
  Szukam cię
  maleńka
  dniem
  w kropli
  róży
  lecz tyś
  jako lektyka
  z drzewa Libanu
  niesiona
  przez ośmiu
  bosych pachołków.
  ( O jakżem grzeszny!)
  Gdy
  w południe
  koloru
  drobniutkiej
  nagości
  zasypiasz -
  pożądam
  owocu mandragory.
  
  Szukam cię
  maleńka
  zmierzchem
  w skrawku
  róży
  lecz tyś
  jako Agnieszka
  ukryta
  w komorze
  ulepionej
  z szorstkiej
  nutki
  świerszcza
  i psalmów Salomona.
  Trzy ważki
  pełnią wartę
  przy zaworze
  drzwi
  świecących
  jak płomyk.
  Pojmę cię
  o północy!
  A dam
  kamionkę
  jagody czarnej.
  I opadnie śliwa smutku
  bo niewiasta była zwiedziona.

[Reposit-10]

SONET

Czasami śród kochanków tak płynie rozmowa
Jako z brzękiem śród kwiatów latające pszczoły:
Tak miodem woniejący, tak dźwięcznie wesoły
Jest duch, którym śpiewają bezwiednie ich usta.

Starczy im półuśmiechu, wyrazu połowa,
By się pojąć zupełnie lub choćby na poły,

Co dla nich jednoznaczne, gdyż - jako anioły
Wieczne w modłach, tak wieczna marzeń ich osnowa.

Jedno niemal drugiego uprzedza wyrazy,
Powtarza je, dopełnia, krzyżuje, przeplata,
Lub wlewa w nie melodie - kolory - ekstazy.

I tak płynie kochanków rozmowa skrzydlata,
Jak gdyby za nich śpiewał jakiś duch zza świata,
Dwa serca w jeden kryształ zlewając bez skazy.

/ Antoni Lange /