Syn mieszka na swoim,130 km od nas.Jest w szpitalu na naświetlaniach,była przerwa ,bo pacjent zaraził go koronawirusem.Na szczęście przechodził łagodnie.15 maja lecą z córką do Kolonii na badania,wróci wybrać chemię i wróci tam na leczenie,ale jak to dokładnie będzie wyglądać to już tam ustalą.Czuje się dobrze.
Wszystkie dzieci mamy poza domem,skojarzyłaś,że jest u nas pewnie po tym,że on zastępował nas,gdy wyjeżdżaliśmy na wakacje czy wypady ze znajomymi.
Wyjątkowo niemiło dzisiaj,zimno i wietrznie.Ale coś tam popchnęłam.Dzieci zapowiedziały się na majowy weekend na grilla a grill się rozleciał.Kupowaliśmy zawsze takie badziewie,że na sezon wystarczało i w końcu,jak w reklamie zmywarek ,powiedzieliśmy-dość! Kupiliśmy betonowy,dzisiaj skończyliśmy sklejanie i jesteśmy bardzo zadowoleni.Jutro go pokażę
Kiedy jak nie zimową porą jest czas na nadrabianie wątków. To zamierzam robić. Ale najpierw podzielę się tym co u nas. Syn nie rozpoczął jeszcze zasadniczego leczenia w Niemczech, ponieważ zapadła decyzja o wydłużeniu chemii. Tak już podobno robią na świecie, więc zamiast 6 cykli weźmie 12 pod warunkiem, że organizm to wytrzyma. A syn ma naprawdę dobre wyniki, wygląda i czuje się świetnie (są gorsze dni podczas chemii). Był kilka razy w Kolonii na terapii wspomagającej a w kwietniu prawdopodobnie rozpocznie to leczenie zasadnicze na które zbieraliśmy pieniądze. Żyjemy od rezonansu do rezonansu, jest czysto, i oby taki wynik był zawsze.
. Pozdrów Go ode mnie, powiedz, że mocno trzymam kciuki za Jego zdrowie i Twój spokój. A Tobie przesyłam tysiące serdecznych buziaków.
.
Czy tam przyszedłby ktoś z zimowym zdjęciem pamiętając, że lubię cykliczność pór roku i na zimę nigdy nie psioczę 
Ludzie, tyle czekałam na owocowanie kiwi, doczekałam się w tym sezonie trzech pierwszych, pysznych owoców i wyciąć 
Jesteśmy teraz znajomymi, właśnie u niej zobaczyłam ten cudny kolumnowy czarny bez. Nadajemy na tych samych falach, więc odwiedzamy się i dzielimy nadwyżkami.
Ale zapał mi wraca, więc jest dobrze. Odnosząc się do Waszej dyskusji na temat zaniku fascynacji ogrodem, uważam, że to norma. To tak jak motyle w brzuchu u zakochanych 
Czy mnie oczy na manowce prowadzą?
I dołączyłam. Bariery mamy w głowie. Morsujemy z mężem, utworzyła się wokół nas fajna grupka zapaleńców, chociaż w taką pogodę jak dzisiaj trzeba się przełamać. Dwa razy w tygodniu wchodzimy. W covidowym czasie odporność jest szczególnie ważna. Zawsze mamy grupkę widzów, wśród nich kolegę, który kiedyś nam opowiadał, że po naszym wejściu dostał takich drgawek, że musiał iść do samochodu i włączyć ogrzewanie na maxa. A miałem kalesony ,mówił 
