Mój świat w fotografii i sztuce

[Blueberry]

Joasiu, Lucy dziękuję

Zieleń: nic nie może się równać z tą wiosenną ? jest świeża, świetlista i wprost krzycząca ?życie? do każdego, kto na nią patrzy. I nic tak nie raduje oczu po długiej, mroźniej zimie jak widok młodziutkich roślin lub pączków. Warto więc teraz kończyć sezon, przygotowywać się na mroźne miesiące, wiedząc, jaka nas czeka nagroda

[Blueberry]

Kolejny z ulubionych wiosennych widoków, kwitnące drzewka owocowe. Jako pierwsze zaczynają mirabelki, ubierając się w tysiące delikatnych, białych kwiatów i oszałamiający słodki zapach. Wczesna pora kwitnienia sprawia, że przyciągają wszystkie okoliczne owady zapylające, drzewka zaczynają więc bzyczeć już z daleka, dodając wrażenia słuchowe do wzrokowych i węchowych. W słoneczne dni takie jak ten są niesamowitym spektaklem świateł i cieni z bliska, a z daleka przypominają panny młode idące do ślubu. Drzewko z tych zdjęć było malutkie, ukryte pod innymi, wyższymi roślinami. Jako mistrz drugiego planu załapała się forsycja, widoczna pod postacią żółtych błysków w tle. O tej porze roku nawet skwerek na blokowisku był piękny

[Pelidea]

Ależ cudne widoki. Jak dobrze popatrzeć na wiosenne kwiaty, gdy za oknem takie okropności, a na termometrze 3 stopnie...

[Blueberry]

Joasiu szkoda jedynie że kiedy takie widoki są na żywo przemijają tak szybko... Na pocieszenie można zrobić zdjęcia i oglądać kiedy jest zimno

Jeden z bardziej pospolitych chwastów w moich okolicach, co roku wiosną pojawia się w ogromnych ilościach w co bardziej wilgotnych miejscach. Tworzy wielkie, fioletowe łaty widoczne już z daleka, jej kwiaty szczególnie uwielbiają trzmiele. Bardzo urodziwa roślina, ma również odmiany ogrodowe o pstrokatych liściach. Te zdjęcia były jednymi z moich pierwszych ?plenerów? ? choć może to szumnie powiedziane, pobliska łączka i trawnik dookoła bloku to jeszcze nie plener. Tak czy inaczej, zaczęłam szukać kwiatów innych niż ogrodowe, a dzikie rośliny, zwłaszcza z bliska są niesłychanie fascynujące i urodziwe. Często takie maleństwa nie ustępują urodą temu, co hodujemy w ogródkach, po prostu różnią się rozmiarem. Warto poświęcić im chwilę i docenić, bo czy nie są piękne?

[Pelidea]

Oj to prawda, dobrze, że są zdjęcia. Że można zatrzymać chwilę i wracać do niej paskudną, zimową porą...

Czy ten chwast to jasnota purpurowa? Bardzo wdzięczna modelka.

[Blueberry]

Joasiu tak, to jasnota, zapomniałam podpisać

[Pelidea]

Oj tam, tak ładnie napisałaś, jakby to zagadka miała być.

[Maska]

Wszystko w przyrodzie jest ciekawym obiektem do fotografowania...zresztą nie tylko w przyrodzie
Przyjemnie ogląda się Twoje zdjęcia!

[Blueberry]

Joasiu
Mario dziękuję

Kolejne trawnikowe piękności, tym razem takie, których nikomu nie trzeba przedstawiać. Tak naprawdę to one, a nie np. przebiśniegi są pierwszymi wiosennymi kwiatami, ba, potrafią kwitnąć i zimą, nawet pod śniegiem. Stokrotkowe poletko na osłoniętym trawniku w styczniu czy lutym to nic dziwnego, te maleństwa są tak wytrzymałe jak wydają się być niepozorne. Stokrotki są jednymi z ważniejszych roślin miododajnych wczesną wiosną, dlatego, o ile nie mamy obsesji perfekcyjnego ?dywanowego? trawnika, warto zaprosić je do ogrodu. Zdjęcia robiłam na trawniku pod blokiem, gdzie nikt tych maluszków nie tępi, ale muszą one rywalizować z innymi licznymi gatunkami, nie jest ich więc tak wiele, jak można by się tego spodziewać. Stokrotki warto fotografować z bliska, nawet jeśli trafimy na duże skupisko ? wybierzmy wtedy jeden kwiatek lub małą grupkę, niech pozostałe stanowią tło. Zdjęcia na pewno na tym zyskają, będę dużo ciekawsze. No i trzeba zejść do ich poziomu, czym niżej, tym lepiej:)

[Pelidea]

Jednym (no dwoma) słowem portrety stokrotek!

Super.

[Blueberry]

Joasiu

Czasem warto bliżej się przyjrzeć temu, co jak nam się wydaje, bardzo dobrze znamy. Nie trzeba szukać daleko, zwłaszcza żywe organizmy potrafią zaskoczyć. Kwiat magnolii pokazuje interesującą fakturę i jeszcze ciekawsze wnętrze, mniszek zaczyna przypominać małe, włochate słońce, a niepozorne iglice pokazują zaskakujące detale. Te zdjęcia stanowią szczyt możliwości mojego starego aparatu jeśli chodzi o zbliżenia, a co jeszcze można by zobaczyć, gdyby powiększyć bardziej?? Podczas postprodukcji dodałam filtry które nieco ociepliły kolory i ujednoliciły tonację, przez co można lepiej skupić się na szczegółach, a o to chodzi w makrofotografii:

[Pelidea]

O jak pięknie! Ja uwielbiam takie zbliżenia i ciasne kadry. Ślicznie, ślicznie! Dawaj więcej.

[Blueberry]

Joasiu dziękuję

Nostalgicznie, bo tych drzew już nie ma ? wierzby rosły sobie od wielu lat na pobliskim skwerku, aż ktoś uznał, że przeszkadzają. Ten obcięty ?pień? z powtykanymi patykami to tak na prawdę ucięty konar, pokazujący fantastyczną fakturę drewna. Również pokryta mchem kora jest piękna, a każdy gatunek ma indywidualną dla siebie fakturę. To akurat są ?polskie wierzby?, niestety nie pamiętam ich nazwy gatunkowej. Te niewielkie drzewa lubią wilgotne miejsca, są wręcz idealne do osuszania zbyt mokrych terenów. Jak wszystkie wierzby nie są długowieczne, ale te miały nie więcej niż 35 lat, to przykre, że zostały wycięte.

[onectica]

Ostatnia fotka super!
Ale stokrotki -

[Maska]

Rzeczywiście szkoda! wierzby są nierozerwalnie związane z polskim krajobrazem Z 400 gatunków wierzby w Polsce rośnie około 30! więc pewnie tylko fachowiec rozpoznałby gatunek. To naturalne osuszanie gleby lepiej się sprawdzało i na pewno było mniej powodzi tragicznych w skutkach. Dzisiejsze brukowanie każdego dostępnego miejsca nie sprzyja wsiąkaniu nadmiernych opadów.