merlys pisze:
Co do winorośli to najbardziej obawiam się właśnie wiosennych przymrozków. Na zimę można okryć i odpowiednio zabezpieczyć, ale wiosną przymrozki mogą nas zaskoczyć.
Święte słowa.
Ja osobiście odradzam Agata dońskiego. Potworna odmiana, grzyb, grzyb i jeszcze raz grzyb. Strasznie podatny. Dodatkowo winogrona wg mnie niesmaczne i niestety dużo pestek mają. Jedyna zaleta to to że są mrozoodporne dość.
Panie Kapitanie, czy zwykłemu amatorowi (winogronu) będzie chciało się bawić w takie namioty? Wątpię.
A przecież autor tematu pisze:
merlys pisze:Witam!
Jestem początkującą ogrodniczką amatorką. Chciałabym posadzić w ogrodzie ciemną odmianę winorośli deserowej, która ,,wybaczy" błędy i jest łatwa w uprawie.
Stanowisko mam od strony południowej w lekkim półcieniu, gleba piaszczysta, raczej uboga (ale mogę ją wymieszać z bardziej urodzajną).
Poszukuję odmiany, która ma duże lub średnie owoce, raczej słodkie (przyjemne w smaku dla dzieci), a jednocześnie jest w miarę odporna na choroby (wolałabym uniknąć oprysków) i mróz (mogę okrywać na zimę).
Zależy mi jeszcze, aby była to odmiana wczesna, dobrze owocująca i odporna na wiosenne przymrozki (tzn. owocująca z pąków zapasowych).
Czy ktoś ma jakąś propozycję?
A Nero sprawdza się u mnie (amatora) i jest nr.1 smakowo i przewyższa nawet Arkadię , może nie jestem tak obeznany jak pan Kapitan ale od siedmiu lat coś kumam .
Do Kapitan:
Sadzonkę Izy Zaliwskiej od Perły Zali to chyba można rozróżnić ? Bez obrazy. Szczegóły na PW.
Właśnie amatorowi, który ma jeden czy dwa krzewy powinno się chcieć. Odmianę o mrozoodporności na poziomie -30 (a chyba takiej poszukujemy w tym wątku?) nie trzeba zimą okrywać, a wiosną można bez większego wysiłku ochronić przed przymrozkami. Powiedzmy sobie jasno, jeżeli ktoś myśli, że posadzi winorośl i samo będzie rosło, to lepiej niech posadzi coś innego. Co do Nero to też mam. Mam w gruncie, mam i pod osłoną. Mam na własnych korzeniach, mam i na podkładce. Zaobserwowałem wiele wad tej odmiany, ale nie będę o nich pisał, żeby nie zniechęcać, bo ma tez wiele zalet. Zwrócę tylko uwagę na mrozoodporność (przy temperaturze poniżej -25 wymarza do ziemi), a po przymrozkach nie owocuje. Wg mnie jest to odmiana do okrywania. Co do smaku to kwestia gustu. Ja tam wolę Arkadię od Nero, ale Century kasuje obydwie ... i tak to jest z gustami.
Podsumowując, jeszcze raz podkreślam jestem ,,zielona" w kwestii uprawy winorośli. Nie chodzi tu o brak chęci w pielęgnacji ale o brak doświadczenia i wynikające z tego powodu błędy, często niezamierzone, które mogłyby mnie zniechęcić przy bardzo wymagającej odmianie.
Chciałabym jednak posadzić jakąś wartościową deserową odmianę, która ,,odwdzięczy" się smacznymi, dużymi owocami, które chętnie jedzą dzieci. Nadmienię, że moja córcia jest dosyć wybredna i nie każde winogrona je ze smakiem.
Do tej pory miałam propozycję nst. odmian: Nero, Nadieżda Azos, Agat Doński, Century, Moskiewski Czarny, Swenson Red, Kodrianka, Eszter czy coś przeoczyłam?
Agat Doński raczej odpada bo ma dużo pestek i jak ktoś wcześniej pisał często choruje.
Opryski mogę w razie konieczności zastosować ale wolałabym je ograniczyć do minimum ze względu na dzieci. Najbardziej obawiam się wiosennych przymrozków, które mogą nas ,,zaskoczyć" i zniszczyć roślinę do tego stopnia, że nie będzie owocować.
Jak do tej pory biorę pod uwagę odmiany: Nero, Nadieżda Azos, Swenson Red i Schuyler oraz Century.
Tylko co do tej ostatniej to nie wiem do końca jak jest z odpornością na mróz i choroby oraz myślę, że trudno będzie kupić sadzonkę. Czy jest samopylna?
merlys pisze:Jak do tej pory biorę pod uwagę odmiany: Nero, Nadieżda Azos, Swenson Red i Schuyler oraz Century.
O Century nie wiem nic więc się nie wypowiem. Swenson i Schuyler potrzebują miejsca i prowadzić byś je musiała teoretycznie zupełnie inaczej niż Nero czy Nadieżdę.
No ale przestrzenna forma = więcej owoców.
Nero i Nadieżda to dobry trop, wg mnie ze wskazaniem na tą drugą z racji chociażby tego, że na wiosnę jest dosyć leniwa i przez to można względnie spokojnie przetrwać okres przymrozków. Z tym, że grona są na tyle duże, że trzeba plon regulować i zbyt wiele owoców z jednego krzaka mieć nie będziesz.
Swenson Red skreśl-bardzo choruje, a skóra jak na byku. Puszczony samopas praktycznie nie owocuje.
Mam Nadieżdę i Nero, tnę na guyot'a i okrywam na drucie 30cm nad ziemią agrowłókniną. To cała pielęgnacja. Żadnych przemarznięć zimą ani wiosną.
Każdy potrzebuje prawdy. Wielu, o ironio, tak bardzo, że zamiast jej poszukać- prawdą nazywają kłamstwo!
Jak widać oceny poszczególnych odmian potrafią być skrajnie inne. Może to wynikać z wielu czynników. Najistotniejsze to lokalizacja (tego koleżanka nie podała, albo przeoczyłem), własne doświadczenia i ustalone cech danej odmiany.
Przeanalizujmy Nadieżdę Azos:
-odmiana późna i nie wszędzie dojrzeje, zwłaszcza przeciążona. Jeżeli rejon uprawy ma niewystarczający dla niej SAT będzie częsty problem z dojrzewaniem. Doświadczenia z tą odmiana mam takie, że oceniam ją jako bardzo kapryśną. To prawda, że rusza nieco póżniej, ale pisanie ze nie będzie w odniesieniu do niej problemów z przymrozkami to nadużycie. W takim Drawsku Pomorskim, w tym roku przymrozki były w czerwcu. U mnie do tego roku praktycznie co roku dostawała przymrozkami. Po takich uszkodzeniach już nie owocuje z pąków zapasowych. Dla rejonów z regularnymi przymrozkami szukał bym takiej co owocuje na zapasowych pąkach. Mrozoodporność (-23) kwalifikuje ja do okrywania. Zimą 2009/2010 trzy krzewy wymarzły mi do ziemi. Regeneracja, uwzględniając po drodze uszkodzenia przymrozkowe trwała do tego roku. Dopiero w tym roku udało mi się ja ochronić i spodziewam się przyzwoitego plonu. Wniosków nie będę wyciągał. Century poleciłem głównie na jej smak i zapowiadającą się wysoką plenność. Tak jest to odmiana własnopylna, prawie beznasienna. Zbyt wiele o niej nie wiadomo, poza tym co napisałem i że wyhodowano ją w Ameryce. Mrozoodporność nie ustalona. Zamierzam ją posadzić w gruncie i uprawiać bez okrywania. Jak pożyjemy to za kilka lat może coś więcej napiszę
Nie wiem. Ja dostałem w prezencie. Na pewno ma ją Instytut w Skierniewicach. jeszcze dwa zdania o Nero na podkładce, której nie znam, które w uprawie pod osłoną sprawia mi wiele problemów. Sadzonkę przywiózł kolega z Austrii. Podejrzewam że przyczyną jest niewłaściwa podkładka do moich warunków glebowych. Do tego roku już w bardzo wczesnym okresie rozwoju pojawiały się na liściach liczne małe ogniska nekrotyczne, kwiatostany zasychały i masowo się osypywały. Owocowanie praktycznie zero. Wygląda to tak jak na drugim zdjęciu poniżej (kwiatostan z prawej). W tym roku sytuacja wygląda dużo lepiej. Liści z plamami nekrozy jest niewiele (ale są, tylko pokazały się później) i tylko dwa kwiatostany częściowo się osypały. Reszta wygląda jak na pierwszym zdjęciu i jest szansa na owocowanie. Przypuszczam, że młody krzew miał poważne problemy z przyswajaniem mikroelementów i z postępującym rozrostem systemu korzeniowego sytuacja się poprawia. Jeżeli moje przypuszczenia są słuszne to zakup sadzonki Nero na przypadkowej podkładce może rozczarować. Mam też Nero w gruncie na własnych korzeniach i nie ma tego problemu, więc takie rozwiązanie wydaje się bezpieczniejsze dla amatorskiej uprawy.
merlys pisze:Zdecydowałam się na Nero! Zaczynam więc moją przygodę z uprawą winorośli! Dziękuję wszystkim za porady i pomoc przy wyborze odpowiedniej odmiany!
Jeśli masz dostęp do rosnącej u kogoś zdrowej silnej 'Nero' to weź patyki i sama ukorzenisz. Świetna, pouczająca zabawa, poza tym wiesz co masz.
Tak zrobiłem w tym roku dzięki wskazówkom Kapitana http://winnicakapitana.blogspot.com/201 ... gu_30.html
... i tak to jest z gustami.
