KaRo pisze:To nadal wątek o brzozie?
Dołączę się więc z dokumentacją poglądową dot. ogłowienia brzozy.
Prawda ,że śliczne?
Owszem,żyją już kilka dobrych lat po tym zabiegu ale wiadomo czym się to skończy niebawem no i ten widok
Poza sezonem letnim,kiedy nawet ładnie wyglądają to ...makabra...
Dysponuję również zdjęciem "tak urządzonego " jesiona.
Jeśli będziecie zainteresowani ,udostepnię.
Okropne Krysiu jesiony prosimy ale za kilka moze tygodni oki ?
Jeszcze uzupełnienie dot. brzóz. Jeśli chodzi o długość życia to b. brodawkowata i b. omszona rzadko dożywają 100 lat, natomiast ich górna granica życia wynosi lat 150. Najważniejsza brzoza w Polsce rośnie w parku w Gdańsku-Oliwie i ma 179 lat (!). http://commondatastorage.googleapis.com ... 963231.jpg
Jej obwód w pierśnicy wynosi 321 cm a wysokość 25 m. Najwyższa notowana dotąd brzoza ma 36 m.
Nie chcę wiedzieć co za zbędny komentarz dodałeś, ale za informację o wyższym okazie dziękuję. Miałem inne dane.
Nie wiem o co Ci chodzi, ale zazwyczaj ja nie mam podobnych problemów względem Ciebie.
Posadziłem kilkunastocentymetrową sadzonkę dokładnie 5 lat temu. Pół roku później "nieostrożna" podkaszarka wycięła ją do zera . Po roku odbiła z korzonka, już jako dwie brzozy.
Obecnie ma ponad 4 metry wysokości i jest ozdobą ogrodu w każdej porze roku.
A tak na marginesie to wymienione zostały znane egzemplarze. A to wcale nie znaczy, że gdzieś nie rośnie większy/wyższy... No i oczywiście istnieje duże prawdopodobieństwo, że w pewnym momencie jakiś inny egzemplarz rosnący w okolicy przerośnie ten opisany...
P.S. Panie Moderatorze odnośnie mojego absolutnie zbędnego komentarza, to chciałem oświadczyć, że nie było w nim nic złego. A dokładniej rzecz biorąc przeprosiłem w nim...
To ja uprzedzę. TOPOLA (Populus) - rodzaj z rodziny wierzbowatych [Salicaceae]
Podział na sekcje: Aigeiros ? topole czarne (Ameryka Płn., Europa, Azja Mniejsza, Afryka Płn.) Tacamahaca ? topole balsamiczne (Ameryka Płn., Azja Środkowa, Północna i Wschodnia) Leuce ? osiki i topole białe (Ameryka Płn., Europa, Afryka Płn., Azja) Leucoides ? topole wielkolistne (Ameryka Płn., Azja Wsch.) Turanga ? topole południowe (Afryka, Azja Mniejsza) Abaso ? topole meksykańskie (Ameryka Środkowa)
Liczba gatunków jest różna wg różnych autorów, przyjmuje się 40 naturalnych gatunków bądź krzyżówek uznawanych za gatunki. Dokładna lista odmian uprawnych - kultywarów - nie istnieje. Szacuje się ich liczbę na ponad 1000. Rodzaj topola jest stosunkowo nowym wynalazkiem ewolucji, młodszym od wierzby. Jest to pierwsze drzewo, którego genom został całkowicie zbadany. Chromosomy: 2n=19. Stosunkowo łatwo podlega krzyżowaniu.
Cechy charakterystyczne: liście skrętoległe, kwiaty wiatropylne zebrane w kotki, kwitnące przed rozwojem liści, rodzaj dwupienny - kwiaty męskie i żeńskie nie występują na tym samym osobniku [dotyczy 99.99% okazów], owocem 2-4 klapowa torebka zawierająca nasiona opatrzone aparatem lotnym w postaci białych włosków. Drzewa światłożądne, w większości o dużych wymaganiach co do żyzności gleby, ale tolerancyjne pod tym względem, w większości wymagające znacznych ilości wody w glebie, przy czym musi to być woda przepływowa [tj. bogata w tlen]. Przeważająca większość gatunków związana jest z terenami nadrzecznymi.
Drewno: Rozpierzchłonaczyniowe. Miękkie, lekkie, łatwo łupliwe, łatwo zapalne, średnio kurczliwe, nie wykazuje tendencji do paczenia się; łatwo daje się impregnować i kleić. W naturalnych warunkach bardzo nietrwałe, szybko atakowane przez grzyby i owady. Biel: biała do żółtej. Twardziel: ciemnożólta do brunatnej, często z zielonkawym lub czerwonawym odcieniem; u niektórych gatunków i odmian nie występuje. Suszone w warunkach zmiennej, ale umiarkowanej, wilgotności i temperatury nabiera wytrzymałości.
Zastosowanie: produkcja celulozy, papieru, sklejek, płyt pilśniowych, wełny drzewnej, oklein, zapałek, dawniej także jako drewno konstrukcyjne.
W wielu miejscach świata stosowane na plantacjach w celu szybkiej produkcji drewna, dając roczny przyrost z hektara między 10 a 50 m3 [dla porównania: sosna daje 8]
W kraju rodzime 4 gatunki, kilka zrośniętych z krajobrazem.
Topola osika - Populus tremula L.
Średniej wielkości drzewo, na ogół do 20-25(30) metrów, kora zróżnicowana w obrębie gatunku: od białawej do szarozielonej, czasem także żółtej. Kwitnie najwcześniej, owocuje też najwcześniej z topól - często już w kwietniu, w trakcie lub przed rozwojem liści. Zadowala się stosunkowo umiarkowanie żyzną glebą. Najlepiej wykształcone okazy rosną w górach oraz w Polsce północno-wschodniej. Najkrócej żyjąca z topól. Generalnie występuje na wszystkich siedliskach i we wszystkich typach lasu jako gatunek domieszkowy.
Topola biała - Populus alba L.
Duże drzewo, do 35-40 m wysokości i 2 metrów w pierśnicy. Liście na długopędach, a czasem także na krótkopędach, spodem pokryte białym filcem. Jedno z najładniejszych krajowych drzew ozdobnych. Rośnie w dolinach rzek w strefie często zalewanej, gdzie wraz z kolejnymi dwoma gatunkami buduje zbiorowiska lasów łęgowych. Gatunek stosunkowo długowieczny [400 lat].
Topola szara - Populus x canescens Sm.
Grupa płodnych mieszańców topoli białej i osiki. Wykazuje cechy pośrednie, lecz zwykle jest bardziej zbliżona do topoli białej.
Topola czarna - Populus nigra L.
Duże drzewo, osiągające podobne rozmiary jak topola biała i szara. Liście na krótkopędach w kształcie rombu lub trójkątne. Żyje do 250 lat.
Generalnie brak starych okazów wśród krajowych topól jest wynikiem ich użytkowania [zanim jeszcze Polska została obsadzona sosną i świerkiem wyrabiano z tego drewna niemal wszystko] oraz złego stanu zachowania siedlisk na których występują. Topola czarna posiada nawet program ochrony jej zasobów genowych prowadzony w Europie, prowadzone są w tej tematyce liczne badania.
Od XVIII wieku do Europy były sprowadzane liczne gatunki z Ameryki i Azji. Najważniejsze z nich to: Populus deltoides Marsh. - topola bawełnista [syn. topola amerykańska, czarna topola amerykańska] - której krzyżówki z P. nigra określa się mianem P. x canadensis - topole kanadyjskie, szeroko stosowane [ze szkodą dla nich samych] w Polsce od końca XIX wieku, stały się też przyczyną utraty czystości genowej P. nigra w Europie. Populus trichocarpa Torr. et. Gray - topola szczeniastowocowa/kalifornijska/alaskańska - największe, i najważniejsze dla przemysłu, drzewo liściaste Ameryki Płn. Populus simonii Carr. - topola Simona [t.chińska] - odprorna na suszę, ma znaczenie jako drzewo ozdobne. Bardzo wcześnie wypuszcza liście na wiosnę. Drzewa pokrojem przypominają brzozę. Populus maximowiczii Henry - topola Maksymowicza - azjatycka topola, ze względu na korzystne cechy używana w pracach hodowlanych. W Japonii uważana za jedno z ładniejszych drzew ozdobnych.
Dla ogrodników znaczenie mają gatunki ozdobne. Są to: Populus nigra 'Italica' - grupa odmian topoli czarnej z nie do końca wyjaśnionym pochodzeniem. Drzewa o strzelistej koronie. Zrośnięta z krajobrazem całej Europy oprócz Skandynawii. [MF*] Populus tremula 'Erecta' - odmiana osiki o pokroju topoli włoskiej. Kto był w Szwecji lub Norwegii ten mógł się często natknąć na te drzewa. [M] Populus alba 'Nivea' - odmiana o wyjątkowo trwałym filcu, wyselekcjonowana z naturalnie występującego podgatunku Populus alba var. nivea [rośnie nad Dunajem]. [MF] Populus alba 'Richardii' - górna strona liścia jest żółtozielona [brak danych odnośnie płci] Populus alba 'Bolleana' - odmiana o pokroju podobnym do topoli 'Italica'. Jej ulepszoną wersją jest kultywar 'Raket' [M] Populus deltoides 'Purple Tower' [='Fuego'] - znana już forumowiczom odmiana o purpurowych liściach i czarnych pędach. [brak danych odnośnie płci] Populus x canadensis 'Serotina Aurea' - o złotożółtym zabarwieniu liści.[M] Populus simonii 'Fastigiata' - odmiana topoli chińskiej o drobnych liściach i stożkowatym pokroju [M] Populus candicans 'Aurora' - młode liście różowe, żółte lub białe, pstre, starsze zielone z kolorowymi plamkami [F] Populus lasiocarpa i Populus wilsonii - wolno rosnące gatunki o wielkich [30x30 cm] liściach. Kilka odmian powstałych z ich krzyżówek. [MF]
Niektóre ultywary polecane do nasadzeń w postaci zadrzewień i plantacji w cyklu cn. 20 letnim [na drewno, nie na zrębki] w warunkach Polski: Populus x canadensis 'Blanc du Poitou' [M] Populus x canadensis 'Flaschlanden' [F] Populus x canadensis 'Gerlica' [M] Populus x canadensis 'Robusta' [M] Populus trichocarpa 'Fritzi-Pauley' [F] Populus 'Androscoggin' [M] Populus 'Geneva' [F] Populus 'NE42' [M]
* - oznaczenia płci: M - klon męski, F - klon żeński
Topole kanadyjskie cechuje zawsze inny niż czysto zielony kolor rozwijających się liści [zwykle czerwony lub brązowy].
Topole rozmnaża się ze zrzezów, tj. sadzonek pędowych [zwykle zdrewniałych], jednak niektóre sekcje mają mniejszą udatność, wtedy rozmnaża się z sadzonek korzeniowych, nasion lub przez szczepienie. Topole ukorzenione z nasion mają inny system korzeniowy niż topole z sadzonek pędowych czy korzeniowych - zwykle z nasion otrzymuje się drzewa wykształcające więcej korzeni palowych. U wszystkich topól system korzeniowy jest ekstensywny, tzn. w jednostce objętości gleby jest mało korzeni, ale w sumie korzenie zajmują większy obszar, niż drzewa innych gatunków o podobnych rozmiarach. Na zanieczyszczenia powietrza i gleby są odporne lub bardzo odporne, stosuje się je w rekultywacji terenów skażonych. Na gruntach porolnych są doskonałym przedplonem dla gatunków typowo leśnych, gdyż ich korzenie doskonale radzą sobie z niszczeniem podeszwy płużnej. Opad organiczny jest bogaty w składniki odżywcze, gdyż drzewa te prowadzą otwartą gospodarkę mineralną. Jako gatunki inwestujące w szybki wzrost są częściowo pozbawione barier ochronnych przed szkodnikami, których, zwł. owadów, żyje na nich sporo [co stanowi jednak pozytywny aspekt jeśli chodzi o pełnienie roli w budowaniu bioróżnorodności]. Drzewa nastawione są na wzrost do późnej jesieni, w przypadku np. gołożeru spowodowanego gradacją owadów, bardzo szybko regenerują listowie.
Jeżeli chodzi o alergie to pozwolę sobie wkleić fragment pewnej strony:
Kwiaty zebrane w zwisające kotki, rozwijają się wczesną wiosną (marzec-kwiecień), krótko przed rozwinięciem liści. Szczytowy okres sezonu pylenia topoli przypada na kwiecień. W okresie tym odnotowuje się bardzo wysokie stężenie ziaren pyłku. Alergeny pyłku topoli nie odgrywają jednak dużego znaczenia w alergologii.
Ważne! Na przełomie maja i czerwca na okazach żeńskich topoli dojrzewają owoce zawierające nasiona, opatrzone pęczkiem miękkiego, śnieżnobiałego puchu kielichowego, roznoszonego przez wiatr. Okres owocowania topoli zbiega się w czasie z początkiem pylenia traw i wystąpieniem silnych objawów uczuleniowych wywołanych przez alergeny pyłku traw.
jesiony prosimy ale za kilka moze tygodni oki ? 
. Po roku odbiła z korzonka, już jako dwie brzozy.
moja ma tyle samo ale nie miała takich przygód 
A drzewo to waham się pomiedzy robinią a wierzbą 
