Ibrakadabra i zielone pokoje

[JagiS]

Ave , niektórym podnosisz ciśnienie .

Constancjo , już Cię przecież kocham, a teraz ... .
Pewnie się zdziwisz, ja lubię i listopad i grudzień. Zima - tak, ale tylko w słońcu. Dla mnie najsamgorszy jest marzec . od Kadabry

Agu, biedaku, czekasz od listopada , to się naczekasz Nie dziwię się, że Ci się tak dłuży . Poza "unoszeniem się" nad każdym kwiatkiem i listkiem - pełna zgoda .

Nie_znosząca_zimy_Jagoda

[x-ag-a]

Agu, biedaku, czekasz od listopada , to się naczekasz

Jagi, dlatego moja psyche w takiej rozsypce
Ale obiecuję, że wraz z prawdziwą wiosną, będę tryskać zaraźliwą energią ;-)

Ave, i o to chodzi!

[EwaM]

Najpierw sypałam góry śniegu, a teraz będę musiała rozwalać, ani chybi będę miała ręce jak goryl

[slanka-flora]

A ja tylko refleksynie stwierdzę,że trudne są w tej naszej mowie słowa na samo h i erzet
Dołująca pogoda sprzyja takim pomyłkom...A może ja się mylę
I pozostaję zawieszony na parkanie lub stojący w rozkroku
SLA

[a_nie]

Jagódko i Lisico
Nie mogąc doczekać się zapowiadanego Kryminału, postanowiłam podrzucić Wam pomysł u mnie. Tchnie nutką Hitchcocka, ale sprawcą bedzię... To tylko zarys tak, że proszę nie oceniać błędów stylistycznych i wszelakich innych.

[megi1402]

Imię Ibra-Kadabra prawie jak Mał-Gosia i już ją lubię. Tajemniczy Wicek zasypia na coraz mniejszych przedmiotach, jakby trenował znikanie. Może pragnie stać się niewidzialny? Niewidzialna... Łapa? Szuwarek nawet jak zbój, to słodki. Mój ogródek nawiedzają ostatnio cztery koty, w zadziwiająco podobnych strojach, tylko podrobiony Szuwarek jakiś bardziej wyblakły niż orginalny. Dywany widziałam dwa, jeden Wersal z bukszpanów, drugi łazienkowy Baden-Baden. Paszczę mam również rozdziawioną, z nieustającego zachwytu nad pięknem ogrodu.
Listopadowe zdjęcia ukazały prawdę o ściankach działowych, sądziłam że rabaty są o wiele szersze. I wstąpiła we mnie nadzieja, że na wąskim pasku ziemi możliwe jest uzyskanie buszu.

[JagiS]

Tu blondynka wieczorową porą.

Aguniu, dziecino, skoryguj i już, Ty możesz .

EwoM, co Ty z tym śniegiem, daj spokój, zostaw go - sam spłynie, z Ty ocalisz ręce .

Sławku, errare humanum est. Pewnie Wam na tym płocie z Patrycją niewygodnie, proszę wejść i rozsiąść się, ławeczek jest dość.

Alicjo, te jemiołuszki, robiące na drutach . Ja wymiękam. Kryminał pisz Ty .

Megi, świetna pointa: Wicek trenujący znikanie .
Twoje ziemne paseczki są piękne, zadbane i otoczone murem, którego zazdroszczę .

[JagiS]

Rezygnując (na razie ) z kryminału na rzecz Alicji, opowiem o osobie, która walnie przyczyniła się do roślinnego bogactwa moich pokoi. Osoba ta już nie żyje, ale mam nadzieję, że mi to wspomnienie wybaczy. Inżynier budowlaniec, malarka, głównie pejzaży i martwych natur, botanik i ogrodnik, Pani Ela, zwana Wiedźmą. Właścicielka małego domu, pełnego obrazów i zasuszonych roślin i małego ogrodu tak nabitego roślinami, że ścieżki były szerokości jednej ludzkiej stopy. I całe mnóstwo roślin bardzo rzadkich, rzadkich i popularnych, do których kolędowały całe roczniki studentów Uniwersytetu Gdańskiego.
Dlaczego Wiedźma? Wyobraźcie sobie osobę bardzo szczupłą, lekko przygarbioną, o siwych rozwichrzonych włosach, odzianą w spodnie i męskie półbuty oraz stylonowy fartuch w drobną łączkę w kolorach ogólnie musztardowych, z dziurkami wypalonymi papieroskami, które paliła w długiej fifce. Lubiła krwisty lakier na długich szponach, który od sprawdzania, czy te anemony wyłażą, czy nie, częściowo odpadał, zastępowany od wewnątrz paznokcia świętą ziemią.
Uwielbiała o roślinach gawędzić, a niektórymi hojnie się ze mną podzieliła w zamian za usługi transportowe.
Zawsze, spacerując po ogrodzie, mam we wdzięcznej pamięci Panią Elę, Wiedźmę.

Przegorzan, wiązówka błotna Variegata i języczka Przewalskiego.


Lawenda. Nie jest moją faworytką, przegrywa z hyzopem, kocimiętką i szałwią. Co też ludzie w tej lawendzie widzą


Kokornak wił się po suchej gruszy. Grusza się obaliła, a on został w formie wigwamu. Na rok .


Żółty liliowiec w cudnym towarzystwie.


Do miłego - Jagoda

[klarysa]

Uwielbiam takie ciepłe opowieści o niezwykłych Wiedźmach
Ileż w tej krótkiej charakterystyce
Barwne motyle (nawet w musztardowych fartuchach) mieszkają w zaczarowanych ogrodach.

małego ogrodu tak nabitego roślinami, że ścieżki były szerokości jednej ludzkiej stopy

Czyli można?
Bez maczety
Maczetę oddaję do dyspozycji bohaterom waszego horroru .
A te jemiołuszki już siedzą ...i w ramach terapii...na drutach
Chyba postoję z Pati przy tym płocie...jeśli pozwoli dotrzymać towarzystwa .

[JagiS]

Justynko, nie umiałabyś poruszać się po takich ścieżkach, w dodatku obramowanych kamieniami dużymi i małymi. Nie daj Boże się zachwiać Całkowicie na trzeźwo i z rękami na boki - dla równowagi . Może tę maczetę gdzieś w rezerwie jednak trzymaj . Tak na wszelki wypadek .

Buziaki - Jagoda
PS. A widok Pani Eli w ogrodzie bywał zaiste wstrząsający: najpierw widziało się wypiętą d...nad jakąś bezcenną rośliną, potem dymek z papierocha i siwą strzechę, wreszcie całą ogrodniczkę...

[klarysa]

Skoro tak mówisz
Widok wstrząsający, a wspomnienia cieplutkie.
Uciekam. Jutro 'do roboty'. Pobudka 5 30

Pozdrawiam marząc o słonku

[a_nie]

Niby horrory, kryminały - to dlaczego, ja się cały czas głośne rechoczę czytając Wasze cięte, inteligentne riposty, wspaniałą grę słów. Po chwili wycierając ukratkiem łzę, przy tak barwnym opisie nestorki ogrodu.

[Darmokot]

Witaj Jagódko, ale mnie rozbawił Twój opis Wiedźmy Co do kryminału to coś mi się wydaje, że Lisica marnie skończy...nie wiem jeszcze jak i kto ale chyba ktoś się na jej lisi los zamierza

[JagiS]

Moi Kochani, bardzo zabawny był również mąż Wiedźmy, pan Marianek, który cichcem - chyłkiem, między bezcenne, wiezione za pazuchą z Czechosłowacji miłki amurskie, ramondy, urdziki wsadzał a to trzy nasionka buraka ćwikłowego, a to parę krzaczków poziomeczek, a to kępkę szczypioreczku. Pani Ela kipiała świętym oburzeniem, ale ... roślin mężowską wredną ręką sadzonych nie wyrywała, a jak już jej trochę przeszło - warzywa i owocki chętnie spożywała. Przy jej botanicznej pasji to pan Marianek dźwigał obowiązek wyżywienia tego stadła.

Teraz widoczek - przerywnik.


Justi, oczywiście, że wspomnienia ciepłe . Ile takich malowniczych postaci w swoim życiu spotykamy .
W niedziele przejeżdżałam przez Banino i zastanawiałam się, gdzie jest ta Twoja "robota", do której wstajesz w środku nocy .

Alicjo, śmiech to zdrowie i każda okazja do niego jest bezcenna.

Michałku, tak się nawzajem bawimy i rozśmieszamy i to mi się podoba. Ciekawa jestem, czy nas ktoś kiedyś tak serdecznie wspomni i jak nas w ogóle zapamiętają .
O Lisicę jestem dziwnie spokojna, to sprytne zwierzę, wywinie się .

Oby nas dobrze wspominano - Jagoda

[Miriam]

Nie sposób na bieżąco bywać w ciekawych wątkach,więc tworzą się zaległości Właśnie skończyłam nadrabianie(nie mam zwyczaju udawać,że znam wątek,czytając pobieżnie) Czuję coś w karku,ból to czy odrętwienie od skupienia...Nie,od skupienia boli mnie głowa,bo bardzo musiałam się skupiać,by pojąć o czym tu dyskusja się toczyła Wyobrażnię mam niezłą,z łatwością wyobraziłam sobie Justynę Kowalczyk jak zajada w poprzek szparagi Tłumiłam śmiech wielokrotnie,bo na tym zdjęciu to ja też nieprzyzwoite rzeczy widziałam Na tym obok kota śpiącego na ramce Tłumiłam,bo mąż spał obok i nie chciałam go zbudzić.Niestety,Pati zobrazowała mój portret(wiejski głupek) i już zrobiło się za głośno,wydobył się ze mnie taki rechot,spotęgowany nocną ciszą,że drzwi sypialni szczęknęły,ukazał się mąż, a ja grzecznie poprosiłam o czas na zrobienie jednego wpisu(nie postu ) Co właśnie uczyniłam