G. schickendantzii jest bardzo odporny na wszelkie przeciwności losu i zasadzki które ów los może sprawić.
Przynajmniej u mnie.
Stoi w pierwszym szeregu (właściwie stoją, jest ich kilka form stanowiskowych oraz varieta) i nigdy nic złego się nie stało. Kwitną wciąż, nawet obecnie - tyle, że sfotografować je trudno bo puszczają pąki z boku korpusu i nie potrafię się z tym uporać na tyle aby zdjęcie było choć troszkę czytelne. Dlatego zrezygnowałem z tego już dawno.
Ale samo G. schickendantzii piękne, wyróżnia się w każdej kolekcji bo jest "inne" niż pozostałe.
A dużo wnosisz Madziu, bo nie czuję się odosobniony w tym przypadku Widać Nasze jakieś chimeryczne, nie lubią zbytniej opalenizny na klacie. Sprawdzę go jeszcze w następnym sezonie. Póki co, niech sobie odpoczywa i nabierze ciałka, co by mieć zapas na zimę.
Henryku, a może jednak warto spróbować uwiecznić jego kwiat, chociaż z fragmentem korpusu.
A ja się właśnie zastanawiam, jak to jest, że na wschodnim przypiekają się rośliny, a na zachodnim nie. Tak na mój rozum, skoro kaktusy na wschodzie mają słońce od np 6 rano, gdy ono nie jest wcale intensywne i stopniowo ta intensywność grzania zwiększa się, to powinny łatwiej przyzwyczaić się do słońca, niż rośliny na zachodzie, które do 15 są w cieniu, a potem od razu dostają mocnych promieni. Może to kwestia wieloletniego przyzwyczajania?
Ja od końca maja roślin już nie ruszam. Jak się mają popalić to trudno. Muszą się przyzwyczaić i basta. Inaczej kupię sobie takie, które nie będą strzelać fochów
Może, to dlatego, że na zachodniej wystawie przez całe przedpołudnie jest sporo rozproszonego światła przez kilka godzin, a na wschodnim, to w ciągu kilkunastu minut dostają od razu promieni, choć słabszych? (O, Henryk rozjaśnił).
Nie wiem, zawsze myślałem, że przypalenia na wschodniej wystawie dotyczą sytuacji, gdy poranne słońce wychodzi zza bloku, wtedy łatwiej poparzyć( jak u mnie). Dlatego dziwię się, że Tobie -nawet po przyzwyczajeniu- dostają poparzeń.
U mnie dwie sztuki dostały malutkich plamek, vatteri tylko się mocno zarumienił.
Kilkuletnie przyzwyczajenie rośliny do wystawy, to jak najbardziej może być prawda. Na przykładzie mojego aloesa, zauważyłem, że w poprzednich latach łatwo się przypalał i marniał na słonku, teraz radzi sobie świetnie.
A ja się właśnie zastanawiam, jak to jest, że na wschodnim przypiekają się rośliny, a na zachodnim nie. Tak na mój rozum, skoro kaktusy na wschodzie mają słońce od np 6 rano, gdy ono nie jest wcale intensywne i stopniowo ta intensywność grzania zwiększa się, to powinny łatwiej przyzwyczaić się do słońca, niż rośliny na zachodzie, które do 15 są w cieniu, a potem od razu dostają mocnych promieni. Może to kwestia wieloletniego przyzwyczajania?
Zawsze i wszędzie czytam, że stanowisko zachodnie dużo gorsze od wschodniego. No bo jest tu dokładnie tak jak piszesz.
Tyle, że u mnie jakoś się rośliny nigdy nie przypalały i teraz też się nie przypalają. Może z małymi wyjątkami - ale w końcu od każdej reguły są wyjątki.
A przyzwyczajenie, fakt, może być. Ok. 80% mojej kolekcji pochodzi z wysiewów własnych.
hen_s pisze:G. schickendantzii jest bardzo odporny na wszelkie przeciwności losu i zasadzki które ów los może sprawić.
...że sfotografować je trudno bo puszczają pąki z boku korpusu i nie potrafię się z tym uporać na tyle aby zdjęcie było choć troszkę czytelne. ...
I u mnie rośliny z kręgu G. schickendantzii stoją w pełnym słońcu i nic im się nie dzieje.
W takich wypadkach można (przynajmniej ja tak robię) ustawić przesłonę na maksimum - powiększa się głębia ostrości, ale wydłuża czas ekspozycji - przydatny jest statyw.
pozdrawiam
tomek
O tej porze roku za przypalenia bardziej odpowiada temperatura niż ilość światła. Jeśli na wschodniej wystawie jest gorsza cyrkulacja powietrza (np. pomieszczenie jest mniejsze) a na zachodniej wystanie jest dużo świeżego powietrza to i temperatury są inne w czasie najsilniejszej operacji słonecznej i roślinki inaczej na to reagują.
Tomku, u mnie akurat jest odwrotnie, więc ta teza upada. Na wschodzie mam okna otwarte na oścież, część roślin całodobowo stoi na zewnątrz, a na zachodzie wszystko za szybą i okno ledwie uchylone. I tylko na wschodniej się przypalają.
Dość dziwne. Ostatnio mam nową teorię w takich przypadkach - brak światła rozproszonego. W przypadku, gdy roślinki są nieco schowane głębiej, np. zadaszony balkon to nie mają dostępu do światła rozproszonego. I trudniej im się przyzwyczaić do silnego słonka. Gdy nagle dostaną bezpośrednie nasłonecznienie zwłaszcza nie przefiltrowane szybą to natychmiast się przypalają. Te same rośliny u mnie w tunelu mając pełną lampę nie przypalają się wcale mimo nawet wyższych temperatur. Ale tu mogą decydować wysokie kontrasty, czyli bardzo duża różnica między natężeniem światła (jakkolwiek się to zwie czy liczy) gdy jest cień i gdy pada pełne słonko. Przyrost światła w takim ciemniejszym miejscu w przypadku pojawienia się słonka jest tak duży, że roślinki tego nie wytrzymują.
Widać Nasze jakieś chimeryczne, nie lubią zbytniej opalenizny na klacie. Sprawdzę go jeszcze w następnym sezonie. Póki co, niech sobie odpoczywa i nabierze ciałka, co by mieć zapas na zimę.
.
.
.
.
ładne , jak by rzeźbione 
