Aneks czy oddzielna kuchnia

[Karo]

Dziewczyny i chłopaki ,co wybieracie do swoich wnętrz? Dla siebie?
Otwartą przestrzeń czy....możliwość zostawienia "bałaganu" za zamkniętymi drzwiami?

Poprawiłam się,sorry,to tak z rozpędu,ale bardzo cenię sobie w kuchni ...obecność mężczyzny...choćby dla towarzystwa.

[martas]

Ja wybrałam 2 w 1 - Kuchnia jest otwarta na jadalnię i salon, ale są przesuwne drzwi, które zawsze w razie czego można zamknąć. Rzadko ich używam, ale niech sobie są, a co tam!

[elmarek]

Co prawda pytanie do dziewczyn , ale ja urzęduje w kuchni więc pozwolę sie wypowiedzieć .
Zdecydowanie otwarta przestrzeń ,może troche bardziej mobilizuje do porządkow ale jest uroczy kontakt z domownikami podczas przyżądzania posilków.

[aurynka]

Ja jestem tylko za aneksem. Przynajmniej nie zapomnisz, że zostawiłaś coś na gazie A poza tym już wszyscy nowocześni projektanci polecają takie rozwiązanie.

[agrazka]

Nie wiem za jakim rozwiazaniem jestem - chyba takim posrednim.
Koleżanka ma otwarta kuchnię i bardzo narzeka, wszystko słychać, kazde stuknięcie garem.
Ostatnio szukała cichego czajnika na wodę, bo mąż tv nie może spokojnie oglądać.
Podobają mi się otwarte, ale chyba to nie jest praktyczne.
A ja jestem za pratyką

[Lady-r]

A ja mam kuchnię otwartą częściowo takie przejście jakby z oknem(dobudowana do starego domu)i jest miło, nie czuję się odcięta od reszty rodziny.

[aurynka]

To jest część aneksu, który sami robiliśmy(bez żadnych ekip budowlanych). Zrobiliśmy sobie mini barek oddzielający kuchnię od pokoju. Po lewej za tym stojącym skrzydłokwiatem jest fragment(ok. 0,5m) ściany, która łączy się z barkiem. Niestety nie posiadam zdjęcia bez udziału jakiegoś domownika
Ja osobiście nie wyobrażam sobie kuchni w oddzielnym pomieszczeniu. A zwłaszcza w 50m mieszkaniu w bloku.

[Krysia]

A ja jestem za ogromną kuchnią,gdzie stoi duży stół gdzieś z boku ,gdzie moja rodzinka będzie się posilać.A pośrodku kuchni jest moje królestwo:czyli wysepka z kuchnią do gotowania,stołem do przyrządznia posiłków,wszystko ma być po ręka.A nad tą wysepką ogromny pochłaniacz ze stali nierdzewnej.. no i reszta szczególików.... ale sobie marzę.Może coś z tego wyjdzie.Wystarczy przekonać mojego męża.
Kuchnia ma być oczywiście zamykana.A dla gości jest salon ,a obok jest mały salonik gdzie jest duży stół rozkładany.Nikomu nie przeszkadza,a w razie potrzeby można go rozłożyć.

[Krysia]

Aurynko
Podoba mi się rozwiązanie górnego oświetlenia.Daje dużo ciepłego oświetlenia.
To fakt ,na 50 m specjalnie nie poszalejesz,ale i tak można bardzo ładnie i wygodnie urządzić.
Ja też mieszkałam w mieszkanku 51m.przez 15lat.

[Mariola54]

Mieszkam już 17 rok w blokowisku.
Mam mieszkanie 75 metrowe, ale nie mogłam poszaleć tak jakbym chciała tylko wg myśli projektanta budynku.
Dla mnie jest to rozwiązanie fatalne nie wspominając faktu, że mała kuchenka jest na wprost "salonu".

[aurynka]

Ja to najchętniej pozbyłabym się wszystkich ścian(z wyjątkiem tych od łazienki) Sypialnie obudowałabym mlecznymi luksferami, a pomiędzy pomieszczeniami zrobiłabym różnego kształtu murki z piaskowca podświetlone halogenami. Takie jak oglądam nie raz w katalogach. No ale to pozostaje jedynie w sferze moich marzeń, bo ściany nośne są nie do ruszenia. Nigdy nie podobały mi się te komunistyczne klitki w blokach zwane pokojami. Co innego mieć domek i jeden pokój na 30mkw. Wówczas można czuć przestrzeń nie wyburzając ścian.

[Krysia]

Aurynko
Zgadzam się z tobą .Małe ,ciasne ale własne.Ja też się już namieszkalam w blokowisku i ....nie będę się powtarzać.

[Nalewka]

No tak, kilkanaście lat w dwóch pokojach (47m kw.) swoje robi, klaustrofobia murowana. U nas nawet kuchnia otwarta na pokój nie pomagała. Szczególnie, że wielka płyta jest mało elastyczna, jeśli chodzi o dostosowywanie mieszkania do swoich potrzeb i wyobrażeń. Taką płytę (podobno "zsypową", czyli przeznaczoną do wstawiania jako wejściowa do zsypu na śmieci) mieli budowlańcy na składzie, więc ją wstawili i tyle .

A dwa pokoje dla trzech osób i dużego psa, to nie jest specjalnie dużo, jeden pokój dla nastoletniego syna, drugi, wielofunkcyjny (wszystko w jednym, bo i salon, i jadalnia, i sypialnia, i gabinet, i bawialnia, i czasem sala gimnastyczna i tak dalej) dla nas, rodziców. Do tego jednak duża szafa na całą ścianę, najpierw na drewnianych szynach własnej, mężowskiej roboty, a jak się już pojawiły profesjonalne konstrukcje, to biegiem je sobie sprawiliśmy, żeby sąsiedzi na dole mieli ciszej. No i garderoba z suwanym wejściem od strony pokoju syna. Mała powierzchnia wymusza dokładne wykorzystanie każdego centymetra, a suwana szafa i garderoba, szczególnie jeśli nie ma się domku jednorodzinnego ze stryszkiem - to bardzo użyteczne pomysły. Polecam!

To samo rozwiązanie, w trochę innej formie powieliłam w nowym mieszkaniu. Też w bloku, niekoniecznie wielkości boiska piłkarskiego, ale jest jednak ciut większe, ma w każdym pokoju szafę ścienną z przesuwanymi drzwiami i do tego garderobę. Ale to chyba temat z innego wątku

Wracając do tematu kuchni otwartej, poprzednio zatkałam przejście między pokojem a kuchnią półkami na książki, a poruszałam się trasą przez przedpokój. Nie było daleko... Teraz mam przejście, ale nie na całą ścianę, tylko na jakieś 1,50 m, mogę się schować z "brudami", kiedy to potrzebne, a jestem na wierzchu, kiedy chcę. A od wietrzenia zapachów kuchennych mam wyciąg i okno

[alka]

Zaproszę Was do siebie. Kuchnię mam tzw. odkrytą, ale od kilku lat główkuję, jak tu trochę zabudować, żeby nie było tak na widoku. Są dobre strony takiej otwartej kuchni, nie muszę np. przerywać rozmowy z gośćmi, jak idę pomieszać w garkach, ale włączony telewizor przeszkada siedzącym w pokoju i odwrotnie. Zapachy też mimo pochłaniacza, do pokoju wędrują. Na końcu kuchni mam spiżarnię, gdzie mogę szybko schować np. nieumyte garnki jak napadną mnie niespodziewani goście...
Przy okazji zerknijcie na parkiet. Trafiłam na super fachowców. Nie ma ani jednej szpareczki i od lakierowania minęło 5 lat, a jeszcze błyszczy. Gości nie wciskam w kapcie, wszyscy chodzą w butach - to nie muzeum.

[Krysia]

Rzeczywiście, twój parkiet jest bardzo ładny.
Ale to chyba zależy od materiału z jakiego jest zrobiony,mówię o drzewie,jak było suszone,czy długo leżakowało,a może było suszone w suszarni.W każdym razie miałaś szczęście.A mowię to dlatego ,że mieszkałam w mieszkaniu gdzie parkiet był położony ponad 30 lat temu.Ale od samego początku były z nim kłopoty.W jednym miejscu albo się wybrzuszał,a w drugim szpary takie ,że palec spokojnie w nie wchodził.Nie pomagały poprawki,naprawy ,w końcu zerwany i położony nowy.Też nic z tego.Nareszcie został zupełnie usunięty.Położono deski, i od tej pory spokój.To było mieszkanie mojej mamusi.