Ogród nad Oranią

[Orania]

Tujko!
Nie bez eksperymentów. Biały Dwór tworzyć będę, na razie kompletnie nie wiem jak, bo to wszystko idzie po skosie a chce się trochę symetrii, więc na początek posadziłam już pod dwoma oknami dwie niebieskie tuje.
Poza tym, tyle jest do przekopania!
Ciągle jeszcze wyciągam różne rzeczy z ziemi - ostatnio odkryłam ukryty w ziemi schowek na szybki do szklarni. Matko! ile ja mogę teraz wstawić obrazków w antyramy!
Całe szybki wykorzystam do zielnika, czyli zasuszę niektóre rośliny, myślę, że te lokalne - korzonek, łodyżkę, listek, kwiat i ...w antyramę - i na ścianę, do altanki.
Szybek nie pokażę, bo to nic ciekawego ale z ostatnich skorup wykopałam coś takiego.
Trochę nastrojowe, więc jakby pasuje do Białego Dworu.





Stara, rodowa zastawa!

[Orania]

Ewelino, dziękuję za pamięć!
Masz rację - świat jest piękny i polskie krajobrazy są równie fascynujące jak i gdzie indziej. No i fajna jest też możliwość podróżowania i powrotu!!
Ale teraz to już po sezonie, teraz to tylko ciepłe kapciochy i wspomnienia... ale nieeee, ja tam do Ogrodu nawet w chlupę, z deszczem... w kaloszach...



Mokro...

[Orania]

Wisienko!
Bardzo Ci dziękuję za wsparcie, bardzo to cenię...
Pytasz się o Ogród. Takie ostatnio kolorki panowały, ogólnie złociste....















złotem jesień odpłaca...

[Orania]

Mamba! Z miłą chęcią zerknę na to miejsce, gdzie kiedyś była Twoja pierwsza działka. Jeżeli chcesz, to na pryw.wiad. podaj numer działki - wyruszę na poszukiwania!
A może byłabyś moją sasiadką?
To sąsiadująca z moją, samotna, opuszczona działka z przepiękną jabłonką!



Jabłonka bez gospodarza!

[Orania]

Agape!
Tradycyjnie, jesienny widoczek na podrastający żywopłot z grabów w towarzystwie trójzębnego buka. Ostatnio z M stawiamy płot od zachodniej strony, więc teraz zamyka się przestrzeń Ogrodu.
Do tej pory pory czułam ten skrawek ziemi jako część całego otoczenia, jako fragmentu całego krajobrazu, górka, dolinka, skarpa, bez granic, bo granic nie było. Ograniczenie tej przestrzeni mobilizuje mnie do zajrzenia jakby w głąb Ogrodu, bardziej tak detalicznie. Mobilizuje do nadawania ostatecznego ( !akurat) kształtu wnętrza Ogrodu.
Inne myślenie, inne odczucia.





Mam nadzieję, że do zimy posiędę jeszcze jeden płot!Właśnie tam, patrząc na wprost!

[Orania]

Abeille -Pszczółko!
Dziękuję za ciepłe słowa pod adresem tego wątku - może ten spokój wynika z tego, że większość czasu w Ogrodzie przebywam sama, więc jest ten czas na wsłuchanie się w siebie...
A co do Chaty, to owszem nie jest ona " skansenowa" ale typowo nadbałtycka.
To jest zdjęcie zamieszkałej do tej pory chaty na Kaszubach, robione jesienią tego roku.



a to stare zabudowania kaszubskie przeniesione już do skansenu.



Ech, ciągle w moim guście!

[Orania]

Kajpejku, dziękuję Ci za wizytę, zwłaszcza, że ogromnie cenię sobie Twój ogród, który również mnie inspiruje!
Dla Ciebie specjalnie...dzika część Ogrodu.
Czasem Ogród podpatruję, nie oglądam...

[Orania]

Izuniu!
Dziękuję za pamięć! Dla Ciebie!
I prawda,
Słoneczniczek Babuleńki...
To zdarzyło się w czyimś sercu......



Była sobie Babuleńka i miała tylko jedno ziarenko słonecznika.
Myśli sobie - wsadzę go do ziemi, niech rośnie, bo przecież to ziarenko.
Położyła Babuleńka ziarenko do ziemi i polała garstką wody.
Zmęczyła się bieduleńka i usiadła koło ziarenka i myśli - zaczekam aż wyrośnie, a jak wyrośnie, to pomówię sobie ze Słoneczniczkiem.
Babuleńka tak pomyślała, bo nikogo, nikogusieńko nie miała na tym świecie, tylko to jedno ziarenko.
Siedziała tak Babuleńka i czekała na swojego Słoneczniczka, by z nim porozmawiać a on rósł. Długo rósł, wiosnę rósł... lato rósł...
Zaczęła się jesień a on wciąż jeszcze rósł...
a Babuleńka zestarzała się jeszcze bardziej.
I pewnego dnia Babuleńka pochyliła swoją siwuchną główkę i zasnęła na zawsze.
A Słoneczniczek z żalu otulił swoją śliczną główkę jej Chustką, wtulił swoje oczęta i zapłakał.
Płakał, płakał... aż w końcu wszyskie swoje łezki wypłakał...
Od tej pory w Chustach trzyma sie ziarenka słoneczników - to są te łezki, po Babuleńce, która nie doczekała się rozmowy
...czarne łezki ziarenkowe...
...Słoneczniczkowe...

[kajpej]

Oranio dziękuję bardzo za piękne zdjęcie - przyroda sama najlepszym jest stwórcą.
pozdrawiam Elżbieta

[abeille]

Oranio, przekonałaś mnie, już nie pamiętałam że były takie chaty na Kaszubach bielone z czarnymi belkami montowanymi w poprzek.
Jakoś w głowie mi pozostał ten widok częściej teraz przeze mnie spotykany chaty normandzkiej krytej słomą. Masz tu kilka przykładów
typowych takich domóstw i muszę przyznać że ich architektura przypomina trochę te kaszubskie siedziby

http://photos.linternaute.com/photo/124 ... -normande/

http://chaumierenormande.e-monsite.com/ ... 63958.html

http://forumdesjoyeuxquinca.forumpro.fr ... -t4839.htm

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/c ... rmande.jpg

Uwielbiam taką architekturę
Miło pochodzić jesienią po Twoich włościach.

[kajpej]

Oranio pozwoliłam sobie obejrzeć piękne chaty przesłane w linku przez Wiesie.
Wiesiu dziękuję bardzo
pozdrawiam Elżbieta

[Orania]

Abeille! Szalenie Ci dziękuję za linki; to znakomite przykłady tej architektury! Zwłaszcza ten wariant, gdzie zamiast prostych belek, stosowano konary ze wszystkimi krzywiznami - to dopiero efekt!
W Ogrodzie stoi druga altanka, nieotynkowana, w stanie surowym. Ciągle poszukuję dla niej nowej "szaty". Nie ukrywam, że chciałabym odtworzyć wiejskie klimaty, więc zastanawiam się jaki wariant chaty wybrać, czy pomalować ją tak samo jak tę, którą Wam pokazałam, czy raczej użyć prawdziwych dech i obłożyć - powstałaby taka chata, jaką można zobaczyć na wschodzie Polski. Czuję, że powoli zacieram ręce do tej pracy ale na razie... zbieram siły...i czekam na natchnienie!
...a z ogrodniczych wiadomości to...

[Orania]

Ach te chryzantemy!
Są nieocenione tą jesienną porą!
Kandydatka na królową, czyli ta najpóźniej kwitnąca, powoli rozwija kwiaty - zdjęcie dzisiejsze!



A to kolejna moja radość - przyjęła się i również zaczyna kwitnąć! Czyżby to ta miałyby być najpóźniej kwitnącą chryzantemą?



I jeszcze jedna kandydatka na królową!



Martwi mnie jednak fakt, że dolne części chryzantem żółkną. Czegoś podobnego nie zaobserwowałam w ubiegłym roku.
Fakt, że nie nawoziłam latem ziemi wokół chryzantem chyba spowodował takie ubytki w dolnej części.
Ech, wiosną trzeba pamiętać o jesieni, ale tak jakoś trudno ją sobie wiosną wyobrazić!

W Ogrodzie rosną dwie kępki marcinków. Myślę, że te przesadzę koło chryzantem i będzie zupełnie kolorowo!



Te cudeńka rosną na Łące - są wysokie, więc czekają na płotek z prawdziwego zdarzenia! Drewniany!





Są więc chryzantemy ogrodowe, które bez żadnych kombinacji rosną sobie spokojnie w swoim powolnym rytmie...

[Orania]

A to moje biało-czerwone!
Dość smętnie przekwitają, więc podsadziłam do nich nasze rodzime, białe krwawniki. Teraz tak bardziej radośnie wyglądają. Zobaczymy, jak się ten tandem sprawdzi latem - na razie jest bardziej swojsko i jaśniej, zwłaszcza w pochmurne dni.



. ...hm... w naturze nawet ładnie to wygląda...

[Orania]

Igor! Sam widzisz! Nie musi być w ogrodzie szaro i buro! Gorąco namawiam na jesienne kwiaty!
Właściwie oprócz chryzantem kwitną o tej porze prymulki, ale oczywiście nie są tak efektowne jak chryzantemy.
Są baaaardzo świeżutkie!





ale i tak sympatyczne!
Bardzo lubię tę porę roku, można wiele w Ogrodzie zrobić, no oczywiście z tych prac porządkowych, dlatego, że wszystko widać, co jest nie zrobione!