Zdjęcie jagoda1
Na stanowisku naturalnym, została znaleziona przez dr Schlechter?a w 1908.
Występuje w Nowej Gwinei, porastając drzewa w wietrznym, nadrzecznym lesie rzeki WABE Finisterre u podnóża góry, na wysokości 400 m nad poziomem morza.
Jest hoyą z grupy temperatur umiarkowanych ( temp.przeżycia +15C) i przy bardzo wysokiej i stałej wilgotności znosząca domową uprawę w 20-25 C..
Z pokroju ? łysa. Długie liście są umocowane na cienkich, mocnych pędach, za młody pokrytych kunterem.
Bardzo długie międzywęźla, wymuszają wielokrotne zaplatanie tej hoi.
Mała nieostrożność przy upinaniu, prowadzi do oderwania liści.
Młode nieulistnione pędy, zawsze kosmate i bordowe.
Liście -długie i wąskie, cienki i bardzo delikatne.
Starsze - ciemnozielone, błyszczące na wierzchu i pokryte rzadkim, krótkowłosym kunetrem. Widoczne, mocno zagłębione nerwy główne, dzielą liście na wybrzuszone połowy.
Długość liści 12 - 20 cm, szerokość 3 - 5 cm, w jasno oświetlonym miejscu liście przebarwiają się na odcienie bordo.
Młode liście, mocno owłosione, niemal zawsze, ciemnobordowe, delikatne, miękkie i nieodporne na przesuszenie.
Ogonki liściowe aksamitnie kosmate, bardzo delikatne i nieodporne na uderzenie, krótkie, mające zaledwie 1 cm długości.
http://www.siamensis.org/board/7614.html
Kwiatostan składa się z ok. 10 ?30 kwiatów na długich, ponad 5-cio centymetrowych szypułkach.
Kwiaty- osiągają 2 cm średnicy, są żółtawo-kremowe lub z lekkim odcieniem zieleni, czasem występują pomarańczowawe przebarwienia korony.
Bez zapachu lub bardzo delikatnie pachnące w gorącym klimacie.
H. hypolasia jest podobna do H. piestolepis Schlechter z grupy Plocostemma, ale różni się od niej : długością liści i szczegółami morfologicznymi budowy kwiatu.
H. hypolasia wyróżnia z pozostałych hoj grupy Plocostemma, mocnym owłosieniem na spodzie liści.
W uprawie domowej równie trudna, jak nadrzeczna serpens.
Z uwagi na biotop ? bliską obecność wody i niemal 90% nasycenie powietrza parą wodną,
Wymaga przewietrzania ( ruchu powietrza).
Źle reaguje na mikroklimat mieszkania, często zrzuca liście .
Delikatne korzenie, przy wahaniach wilgotności, mają tendencję do zamierania.
GPS 7006 ( kolekcja Paul Shirley)
IML 1155 ( Kolekcja Liddle)
