Chciałabym poświęcić ten wątek liliowcom terminatorom czyli takim o niezwykłej wytrzymałości i zdrowotności.
Wiadomo bowiem, że najstarsze odmiany rosły od dawna w ogrodach naszych mam i babć nie wymagając żadnej prawie opieki i zawsze dobrze rosły i kwitły.
Najnowsze odmiany są piękne i bardzo kuszące, ale nie wszystkie nadają się do naszych ogródków czy działek.
Jeśli zatem ktoś posiada taką odmianę już sprawdzoną u siebie, która rośnie zdrowo bez oprysków, kwitnie każdego roku bez okrywania i specjalistycznego dokarmiania, to proszę o jej pokazanie z krótkim opisem.
Ten wątek ma dotyczyć nowszych i najnowszych odmian liliowców.
Mile widziany krótki opis i uzasadnienie.
Zapraszam więc wszystkich chętnych do tworzenia tego wątku.
Więc może zacznę od moich liliowców już sprawdzonych na tyle, że można je tutaj wstawić.
El Desperado
Odmiana Stamila z 1991 roku.
Wielkość kwiatu około 12 cm, wysokość średnio 80 cm.
Dormant czyli liliowiec gubiący liście na zimę.
Bogato kwitnie, szybko przyrasta, może mieć do 30 kwiatów na jednej łodydze.
Nie wymaga okrywania ani innej troski poza wygrabieniem wiosną suchych liści.
Niezawodnie kwitnie każdego roku i dobrze przyrasta.
Piano Man
Odmiana Trimmera z z 1998 roku.
Wielkość kwiatu około 14 cm , wysokość około 85 cm.
Semievergrin czyli liliowiec nie do końca zamierający na zimę.
Wiosną należy usunąć suche liście, zostawiając jednak zielony środek rozety liściowej.
Niezwykle piękna odmiana z opalizującym zielonym gardłem i śliwkowym okiem.
Niezawodna w każdej glebie i każdych warunkach.
Super Purple
Odmiana Dova z 1979 roku.
Wielkość kwiatu aż 17 cm, wysokość 70 cm.
Semievergrin, ale prawie całkiem traci liście na zimę.
Wiosną należy usunąć suche liście.
Przepiękna odmiana o aksamitnych płatkach, ładnie pachnąca.
Daje dobre przyrosty i kwitnie każdego roku.
Jedyny malutki minus to ten, że w czasie upałów mogą podsychać brzegi płatków lub może dojść do poparzeń.
Dlatego lepiej sadzić tę odmianę w półcieniu.
Ed Murray
Odmiana Grovatta z 1971 roku.
Dormant czyli gubiący całkowicie liście na zimę.
Wielkość kwiatu 11 cm, wysokość 80 cm.
Lubi półcień, gdzie nie ulega poparzeniom słonecznym, ale nie zawsze tak się dzieje.
Wyjątkowo odporny na deszcze.
Posiada wyborną, grubą strukturę kwiatów o zamszowym pokryciu.
Inherited Wealth
Odmiana Carra z 1999 roku.
Wielkość kwiatu 14 cm, wysokość 70 cm.
Wyjątkowo evergrin czyli zachowujący zielone liście zimą.
Jesienią najlepiej ściąć liście do wysokości 20 cm i ściągnąć gumką w kucyk.
Ochroni to stożek wzrostu i spowoduje, ze liście nie przemarzną aż do środka.
Wiosną należy usunąć tylko suche liście pozostawiając zielony środek.
Jedyny minus to zmniejszanie się wielkości kwiatów wraz z ilością rozkwitających pąków co można łatwo zniwelować przez dodatkowe nawiezienie przed kwitnieniem.
Dobrze się rozrasta i niezawodnie bardzo długo kwitnie.
El Desperado, Piano Man , Ed Muraj , Super Purple spisują się bardzo dobrze i polecam . Nigdy nie zabezpieczałem na zimę , skrócenie liści to jedyny zabieg.
ale na piasku u mnie rośnie wolniej niż Night Embers -1997 Stamile, wiśniowo- czerwony z białym oblamówką i zielonkawym gardłem, podwójny, pierwsze kwiaty pojedyncze, wysokość ok.80 cm , średnica kwiatu ok. 13-14cm, szybko się rozrasta, Kolor kwiatów trochę zależy od przebiegu pogody, przy bardzo zimnych nocach jest mocniejszy jak mocno dojrzałe ciemne czereśnie
