Moją ukochaną porą roku jest wiosna i już nie mogę się doczekać, kiedy wreszcie wszystko zacznie budzić się do życia. Za oknem burobiało. Tak w każdym razie jest w Poznaniu. Żeby chociaż jakiś przyzwoity śnieg się trafił i żeby można było pójść na sanki...
Ale nie, u mnie jest na razie nijako.Tak sobie tęsknię za ciepłą porą, za łopatą i za dziabką, że postanowiłam, że choć namiastkę tego stworzę wirtualnie
Tak więc za chwilę będę sadzić tutaj moje kwiatki, krzaczki i drzewka 
A początki w moim mikroskopijnym ogrodzie były trudne, ponieważ całość porastał busz dziczek i nie sposób było przejść przez niego w pozycji wyprostowanej. Większość czasu spędziłam w kucki godzinami wykopując śliwy samosiejki i temu podobnych intruzów oraz wydłubując z ziemi cegły i wory starego cementu. Ale to już było...
Po kilku latach pracy powoli zaczynam rozglądać się za wygodnym leżakiem, którego co prawda jeszcze się nie dorobiłam, lecz którego powoli zaczyna mi brakować. Co prawda gdy przysiądę na chwilę w mojej zielonej enklawie, zaraz widzę jakiegoś chwasta i... łapię się za robote Mój ogródek nie jest jednak wymuskany, więc wrażliwsze osoby proszę o wyrozumiałość.
A to 4 zdjęcia na początek. Pierwszy rok (2003). Po odgruzowaniu:
Moja ukochana katalpa kupiona podczas Polagry w Poznaniu (tachałam ją na plecach, na szczęście spotkałam znajomego
), oraz druga miłość, klon palmowy
.
. 3 z nich to hortensja limelight, również moja ulubienica. Prócz tego mam jeszcze pnącą, dębolistną, grandiflorę, piłkowaną, kyushu a także 1 ogrodową. Ale nie mam zdjęć 
Czytałam ,że owocują jeśli są posadzone
