Z moich obserwacji napiszę tak; nie ogałaca się od spodu
Oprócz licznych kwiatów ma piękne kształtem liście, aż chce się je pomiędzy strony książki wsadzić. Na początku wegetacji jest dorodna , potem pomału rozrasta się w szerz i na wysokość. Kwiaty i liście dorodne. Im bliżej jesieni widać jej głód pokarmowy bo liście i kwiaty stopniowo się zmniejszają.W czasie ulewy, czy gradobicia zdarzyło się, że niektóre gałązki nadłamało. Jednak roślinie to nie przeszkadza. W okresie długo deszczowym musiałam parę krzewów palikować bo je ciut przechyliło ( rozłożystość i wysokość krzewu). Przy zbyt długim upale widać niedobory wody bo liście potrafią oklapnąć ale po podlaniu wraca do formy. Rośliny posadzone trochę więcej w cieniu w czasie jesiennych opadów potrafią na nasiennikach złapać szarą pleśń. Bardziej atrakcyjnie wygląda jako pojedyncza i raczej poleciła bym odległość pomiędzy roślinami 1 m. Może to też zależy od siły wzrostu i bogatej gleby jaką zaserwujemy.Zachodząc na siebie wygląda jak szpaler, żywopłot. Ja w tym roku chcę posadzić w szpaler ale tak aby było widać każdy krzew osobno. Można by napisać , że warto ją wyeksponować w ogrodzie jak rącznika.
Mietka titonię hodujemy z rozsady. Do kiełkowania potrzebuje dużo ciepła, do gruntu sadzimy pod koniec maja, bo jest niezwykle wrażliwa nawet n delikatny przymrozek
Ja w zeszłym roku zbierałam nasiona . Wg mnie były ,,podejrzanie" słabe. Po wysianiu jeszcze nic nie wzeszło. Chyba ominęło mnie marzenie o szpalerze tych wysokich kwiatów
Ja niestety nie doczekałam się wschodów z zebranych nasion, kupić też nie kupiłam, bo nie spotkałam ich w tym roku... czego bardzo żałuję, bo titonia jest imponująca!
dziękuję.
...jeszcze mam cichą nadzieję, że wysiało mi się cosik samo.
