Jagi,
Twój ostatni wpis wprawił mnie w zadumę. Smutną zadumę.
To jak, mamy odwiedzać puste Zielone Pokoje?
Mamy zaglądać i spotykać tu samych siebie?
Przecież zaglądamy zawsze z nadzieją na Twoje oryginalne, intelektualne wpisy. To na Twoje refleksje czekamy i właśnie ich będzie nam brakować.
Ale cóż.... muszą być powody tego wszystkiego, z siłą wyższą walczyć nie ma sensu.
Skoro więc masz życzenie, żeby tu coś się działo, to niech tak będzie.
Podzielę się z Wami stanem mojego ducha ogrodowego i zachęcam wszystkich do snucia tu swoich refleksji.
Otóż,
znudziło mi się nieustanne skupienie na kwiatach i ozdobnej stronie ogrodu.
Nic nowego nie chce mi się wymyślać, a to co jest, staje się powtarzalne do znudzenia i mało twórcze.
Mrozy kwietniowo-majowe wykończyły mi kilka ukochanych roślin (m.in. lawendy), co mnie dodatkowo wkurzyło
W tej sytuacji postanowiłam przyczynić się do produkcji mojej "koziej diety" i zająć warzywami. Nie znam się na tym zupełnie, popełniam błędy, uczę się i wreszcie mam wrażenie, że robię coś nowego.
Zobaczcie, jakie podpory przygotowałam.
Nie pod groszki pachnące, nie pod wilce (jak zapewne chciałby
Loki), ale pod OGÓRKI.
Zobaczyłam taką metodę u
Lucynki i też chcę spróbować. Co o tym myślicie?
Swoją drogą jestem ciekawa jak Wy sobie radzicie z coroczną rutyną ogrodową. Nie nudzi Was?
Na koniec piękny krzew Obiela odmiana Niagara, który dostałam of
Jagi w prezencie. Ma cudne śnieżnobiałe kwiaty o nieco pokręconym pokroju.
P.S. Marysiu, terapia KOTEM najlepsza!
