Sama miałam kiedyś kota, na 11 piętrze w bloku, mieszkaniu..był kochany, ale to było dawno. Nawet jedna przygoda związana z moim kotem - Oskarem - czesto pojawia się na moich ustach , a mianowicie: wypadł kiedyś z 11 piętra na sam dół z okna... i przeżył!!
szukałam go po osiedlu jakieś 5 dni, gdy w końcu się znalazł, głodny brudny i wystraszony zaniosłam go od razu do weterynarza. I miał potem przednie łapki na usztywnieniach przez 2 tyg...wiecie jak zabawnie wygladał chodząc po domu z tymi łapkami? 
Normalnie ubaw na całego! Teraz już nie mieszkam w bloku na 11, wręcz ze skrajności w skrajność - na parterze. 8) Serce mi się sciska jak widzę kociaki, takie małe, kochane, słodziutkie.
Moja teściowa na wsi ma mnóstwo kotów, ale to zupełne przeciwieństwo tego co piszesz Broniusz. Koty, fakt, śpią w stodole, ale jedzenie mają zróżnicowane, pieszczot im nie brakuje, opiekę weterynarza mają i mają małe!
2 lata temu zafundowaliśmy mu błyskawiczny kurs przyzwyczajania się do kotów bez mozliwości odmowy i dał radę - nawet nadspodziewanie dobrze 8) Kłótnie były tylko o miskę kiedy któryś z kotów zbliżał się za bardzo, ale to raczej normalne - zwierzęta muszą między sobą ustalić jakąś hierarchie i prawa współżycia. a ostatnio nasza sunia tak się zaprzyjaźniła z jednym z naszych kotów, że aż patrzymy na to ze zdumieniem 
Zresztą nie trzeba daleko szukać - zapytaj Sati jak bardzo jej pies zżył się z kociakami, które niedawno przygarnęła 
No ale spodziewam się, ze skoro możesz wyciągnąć rękę po takiego malucha mając go niedaleko u teściowej i z jakichś względów tego nie robisz to z ubolewaniem podejrzewam, ze jednak nie dasz się namówić na kociaka rasy bydgoskiej... 
Jesteś doprawdy nieoceniona 
Albo jeśli są dwa (co polecam z czystego serca - ta sprawa została już omówiona dokładnie) to bawią się razem, myją sobie nawzajem uszy... albo śpią przytulone do siebie 
Zatem bez obaw Elizabetko 
My też braliśmy ślub w sierpniu - wyśmienity miesiąc (jak każdy zresztą 
) 
