Krzaczki Kani

[kania]

Kasiu, ta część działki to najstarsze sadzenia. Wtedy jeszcze myślałam, że mając działkę pod lasem nie wypada mieć rabat kwiatowych, bo będą wyglądały sztucznie. Sadziłam więc drzewa, a jako rabaty były wrzosowiska. W tym miejscu zawsze był stół. Lubię to miejsce i pomimo miłości do róż, która objawiła się później, uważam, że to właśnie te drzewa i wrzosy najlepiej pasują do otoczenia mojej działki.
Justynko, rozbawiłaś mnie tym grzebanym ogrodnictwem . A Ty? Grzebiesz teraz z kulawą? Da się w ogóle coś z rozkoszy ogrodnika w Twoim stanie?
Wandziu, moja hortensja to na pewno nie jest żaden niszowy rarytas. Kupiona w pudelku w markecie, a nazwa znana i popularna na Forum, tylko nie pamiętam jaka. Kłopotam się o nią, bo taka wciśnięta w kąt .
Silvarerum, na ścianę muszę się udać, bo nie byłam. W tym roku zahaczyłam o Mrągowo ale chyba nie te rejony miałaś na myśli.
Aniu, masz rację, obiadki w zielonym miejscu smakują wyśmienicie, choćby to była nawet nieudana karkówka, co to wyszła jak podeszwa. Prawdę mówiąc, ja z konsumpcją w pięknych okolicznościach przesadzam zdecydowanie, bo w zielonym miejscu spożywam również w dużych ilościach ciasta, lody i inne takie zakazane, zwiększające objętość człowieka .
Dorotko, podoba Ci się busz, to miło. Dziękuję za to serduszko .

[kania]

W sobotę na działkę pojechałam sama, ignorując zachmurzenie, opady deszczu i jesienną temperaturę. Raniutko zajechałam na miejsce. Poszwędałam się nieco smętnie po domku, bo opady deszczu jednak można ignorować tylko do pewnego stopnia i zrobiło mi się trochę smutno z powodu kończącego się lata. Na smuteczki dobrze robi odgrzana dwudniowa bułka ziarnista z dżemem i kawą. To jest coś wspaniałego . Do śniadania do przejrzenia nowy katalog IKEA i tak w pięknych okolicznościach przyrody zaczęłam dzień. Otuchy dodawała mi obietnica pogodynki z TV, że w dużej części Polski świeci słońce. Czyli jeszcze mamy lato, czyli jeszcze nie wszystko stracone . Powoli delektowałam się śniadaniem, ale gdy pani skończyła przepowiadać pogodę w telewizji nadszedł czas na bełkot i jazgot bazujący na nerwowej codzienności. Dalsze słuchanie groziło niestrawnością więc wyłączyłam czym prędzej pudło i poszłam sponiewierać się na rabatkach. Dobrze zrobiłam, chmury po chwili odsłoniły piękne słońce a ja zrobiłam przynajmniej w części to, co chciałam.

Zadumałam się nad tymi moimi Abrahamami, myślałam w te i wewte ale jednak ostatecznie ustąpią miejsca innej róży. Róża bardzo się stara i ma dużo kwiatów



ale co z tego, skoro ich jakość jest niezadowalająca. Abraham potrzebuje idealnych warunków, żeby pokazać swoją urodę ale niestety idealne warunki bywają rzadko. Teraz trochę popadało i kwiaty psują się zanim rozkwitną. Tworzą się brzydkie mumie. Nie mam już cierpliwości do tej róży.



Dla porównania młodziutki Charles A. rosnący w pobliżu

[izaziem]

Sobota była faktycznie ciekawa rano jakaś mżawka, a potem śliczne słońce. Nawet wskoczyłam jeszcze w krótkie portki i i topa żeby załapać trochę D3
Za to dzisiaj wyszłam tylko na mały obchód w deszczu i odkryłam nowego wroga w ogrodzie Desant kreci w trzech miejscach

[Dorota71]

Ale masz piękne wrzosowisko.

[klarysa]

Kasiu, z ogrodowych rozkoszy zostaje chwilowo napawanie się... .
I ćwiczenie cierpliwości, bo na widok chorujących róż, coś mnie może trafić. A póki co, nic z nimi nie mogę zrobić . Jutro ortopeda i może zamiana gipsu na but orto. Myślę, ze to może sprzyjać ogrodnictwu...
Pozdrawiam. Chwilowo "niegrzebalska" .

[kania]

Izo, kreci desant martwi, tym bardziej, że zwiastuje już pewnie jesień i zimę. Krety zbierają chyba zapasy do swoich piwnic. Tak się zastanawiam czy mój pomysł na kompostowanie bez kompostownika, czyli po prostu zakopywanie odpadków płytko na rabatach nie wyjdzie mi bokiem właśnie z powodu pojawiających się dżdżownic i różnych takich stworów typu kret, dla których są one przysmakiem .

Dorotko, wrzosowiska są właściwie dwa ale i na rabatach też mam wrzosy tu i tam. Dobrze się u mnie czują, a jak im pasuje, to na zdrowie, ja się bardzo cieszę . Najstarsze wrzosy mają już może dwanaście a może nawet więcej lat. Rosną w pobliżu brzóz, tam gdzie jest tak sucho, że nawet berberys ledwie zipie.

Justynko, napawanie się, to często zaniedbywana przeze mnie część ogrodowania. Jak już się tak namacham dziabką w tych chwastach, jak już obetnę, zawiozę, wykopię, podleję, umyję, wbiję itp. to już mam dość, a tu jeszcze napawać się trzeba, o nie! nie mam czasu, wykończona jestem ... A tak poważnie, to im jestem starsza, tym bardziej się napawam jednak . Życzę zdrówka nóżce i oby bucik leżał jak ulał

Sezon powoli się kończy. Rośliny rozrosły się ponad oczekiwania więc nadszedł czas na porządki na rabatach. Trzeba było odsunąć lawendy od róż i niestety wyrwać przy okazji lwie paszcze i lobelie, które rosły różom w nogach. Za blisko siebie, za ciasno to wszystko wyszło, ze szkodą dla róż a z korzyścią dla grzybów.
Na pożegnanie lobeliom zrobiłam zdjęcia. Dobrze się spisały w tym roku.

[marpa]

Kolekcję wrzosów i ja pochwalę Kasiu... piękne rozrośnięte krzewinki .. dwanaście lat mają niektóre powiadasz ???

[kania]

Maryno, tak, te z pierwszego zdjęcia, które rosną najbliżej brzóz, mają właśnie tyle lat. Sama się dziwię kiedy to zleciało . Wtedy jeszcze nic nie wiedziałam o wrzosach a pierwsze nauki o ich uprawie zdobyłam dzięki sarnom, które przywędrowały pewnej wiosny na poczęstunek z wrzosów. Działka była wtedy jeszcze nieogrodzona i te śliczne sarenki, te paskudy śliczne, oskubały mi pierwszą różę, no i te wrzosy . Prawie się popłakałam, jak zobaczyłam objedzone krzaczki, myślałam, że już po nich i pomstowałam na te pięknookie z białymi dupkami, co to je załatwiły . Ale wrzosy odbiły a ja zauważyłam, że są jeszcze ładniejsze niż do tej pory, bo zgęstniały. Dopiero później dowiedziałam się, że wrzosy wiosną się przycina . Sarenki wystąpiły wtedy w roli kosiarek .

[Iwonka1]

Dobrze rozumiem, że to co wypielisz, to zakopujesz? Może to i jakiś pomysł.....Mój kompostownik już robi bokami. Ale na zakopywanie też nie bardzo mam miejsce
Piękne wrzosowisko Moje wrzosy w ilości jednej sztuki, jakieś bardziej rosochate. Mimo przycinania. Ale może sarenki lepiej by je przystrzygły? Tylko skąd ja wezmę sarny na działce? Czasami pojawiają się dziki, ale te gustują tylko w tulipanowych cebulkach

[kania]

Iwonko, nie wszystko, co wypielę, to zakopuję. Perz i gwiazdnicę wyrzucam bezwarunkowo ale inne chwasty bez korzeni jak najbardziej. Tak samo obcięte pędy po kwitnieniu i inne resztki z ogrodu i z kuchni, no i skoszoną trawę. Te lobelie ze zdjęcia również zostały przykopane, podobnie, jak ubiegłoroczne. Szybko się rozkładają. Dla mnie to dobre rozwiązanie ale czy tak powinno się robić, to mam wątpliwości, no bo trochę boję się rycia przez krety w poszukiwaniu dżdżownic (na razie jakoś nie zauważyłam) a po drugie naczytałam się, że rozkładające się resztki potrzebują azotu zanim same staną się nawozem. Jeżeli tak jest, to znaczy, że na początku zubożają mi glebę (jak na razie nie zauważyłam złych skutków).

[Sasanka18]

Kasiu wpadłam się przywitać Muszę poświęcić trochę czasu ,żeby zwiedzić Twój ogród.
Widzę, że nawet Marek wpisał Ci się i chwalił Twoje róże więc muszę zwiedzić wszystkie zakamarki.
Wrzosy piękne, dobrze się czują w leśnej ziemi

[Gayaruthiel]

Jej, alez u ciebie pieknie A opornej róży może zmień miejsce, żeby cię nie kłuła w oczy, ale nie wyrzucaj...? Ewentualnie oddaj w dobre ręce

[Bufo-bufo]

Witaj Kasiu. Podoba mi się szpaler wysokich drzew. Wiesz ja czasem chwasty (pocięte sektorem, bez nasion i korzeni) wykorzystuję na ściółkuję. Fajnie że miasto zieleni się w czasie tzw. sezonu turystycznego. Poza miastem podoba się że na środku rond sądzą rośliny, tyle że niekiedy są one zaniedbywane.

[silvarerum]

Masz piękne wrzosowisko. Marzyłoby mi się takie, nawet w wersji mini. Niestety coś nie mam ręki do wrzosów i padają jeden po drugim.

Lobelia rzeczywiście pięknie Ci się wysiała, ja tak w tym roku miałam ze smagliczką.

[kania]

Mario - Sasanko, "Żaba" zjadła moje zdjęcia więc retrospekcja niemożliwa. Postów Marka nie czytałam już dawno, czyżby opuścił Forum?
Gayaruthiel, tak zrobię, Abraham dostanie ostatnią szansę w innym miejscu ale cudów się nie spodziewam, bo klimatu nie dam rady zmienić. To taka piękna róża i kiedy warunki sprzyjają, zachwyca. Sama spójrz, jak ona smutno teraz wygląda . To zdjęcia ze środy. Zdrowe liście, dużo kwiatów, ale jakie one są .





Bufo-bufo, tegoroczne lato jest dobre nawet dla miejskich kwietników, które muszą radzić sobie bez opieki. Zauważyłam, że rośliną nie do zdarcia w mieście jest pnąca pelargonia. W ubiegłoroczne suche lato, takie piwonie radziły sobie w niewielkich donicach zawieszonych na przydrożnych lampach. Nadziwić się nie mogłam.

Silvarerum, te lobelie nie wysiały się same, o nie. U mnie nic samo się nie sieje, wszystko, co rośnie, to krew, pot i łzy . Lobielie sieję w domciu a potem w maju wypuszczam w świat.

W środę zrobiłam sobie wagary. Wzięłam dzień urlopu i pojechałam na wieś. Siedzieć cały dzień w murach w taką pogodę, to grzech najobrzydliwszy .
Lubię kolegów z pracy ale w piękny, słoneczny dzień wolę oglądać takie widoki. Na działkę dotarłam rano, kiedy rośliny zmoczone były rosą.

Compassion







Heidetraum, która po spektakularnym pierwszym kwitnieniu dopiero teraz zbiera się do kolejnego.



Charles Austin





Graham Thomas skończył drugie kwitnienie. Ostał mu się ino jeden kwiatuszek. Ale jakieś pąki jeszcze szykuje.



ale i tak go lubię, bo biedaczek wiosną nie dawał znaku życia a do tej pory zregenerował krzaczek



Tak samo było z Westerlandem. Musiał zająć się budowaniem krzaka od podstaw, czyli od samiutkiej ziemi.





Bonica



Eden Rose ma kilka pąków, ale biorąc pod uwagę tempo rozkwitania, to nie wiem czy przed zimą zdąży



Cardinal Hume kwitnie przez całe lato bez przerwy