W.o. Psach cz.8 (2009.09 - 2011.02)

[DankaWS]

Mi też bardzo podobają się dogi. Niestety jestem alergiekiem i nigdy doga nie kupię, zresztą nie miałabym serca trzymać go w mieszkaniu, poza tym mój mąż boi się dużych psów.
Greto - nie wiem dokładnie jak to było, miałam wtedy 6 - 7 lat.
Soniu - Layla gdyby jej pozwolić wiodła by życie leniwca zwłaszcza w deszczowe dni. Tu akurat skorzytała z okazji, nie zdążyłam jeszcze schować kołdy, a ona szybko myk na nią i od razu zamyka oczka i udaje że śpi

[sonia]

Danusiu, moje wszystkie psy na deszczową pogodę reagowały snem, Misza też, mimo iż tylko mu w głowie psoty i zabawy to jak pada deszcz tylko przewala się z boku na bok

[Greta]

a moje psy jak pada deszcz , albo śnieg to dostają małpiego rozumu i ruszają w drogę , a wieczorem wracają , brudne , obłocone , głodne i zmęczone po przyjściu do domu obierają trasę - miski - koszyki ida spać a z koszyków mrucza na mnie , abym nawet nie myslała , że przydała by im się kąpiel

[agrazka]

Greto - jaka piękna ta twoja sunia była. Dogi są cudne

[Greta]

Grażyno - dogi maja wspaniałą psychikę , są ogromne , o gołębim sercu , ale kiedyś widziałam moją sunię zdenerwowaną (nie podobal się jej kawaler , kandydat do krycia) , oj to było strasznie , własciciel psa schował się wystraszony do samochodu , a ja zostałam z walczącymi psami ... takie psy trzeba raz , bardzo mocno uderzyć , albo chwycić psa za kark i go przewrócić ... mnie został pejcz i determinacja ...

dogi też nie są psami dla każdego , mają zdecydowany , czasem chimerychny charakter i prawie dwa lata moja sunia walczyła o miejsce w hierarchi rodzinnej , oj działo się ... psina zniszczyła dwa tepczany skórzane , kilka kompletów pościeli , ile par butów to trudno policzyć , kiedyś nie podobała się suni moja nowa sukienka , coś ją walnęło w łepek , wskoczyła na mnie i całą suknię rozerwała pazurami , kochana psinka ...

[agrazka]

dlatego przygarnęłam taką sunię, dla mnie to ona coś ma z doga wiem, wiem tylko coś

[Piotrek T]

Nooo, ogon ma jako żywo dog .Pazurki też podobne . Przesympatyczna mordka.U mnie też wszystkie, dotychczasowe psy reprezentowały znaną brytyjską rasę , szeroko rozpowszechnioną na świecie , coondel boory

[DankaWS]

Agrażko - coś z doga ma, taką wyniosłość na pewno A jak się sprawuje? dogadujecie się ?
Piotrek - coondel boory - rasa rewelacyjna

[Greta]

Grażynko - psina wspaniała i ma piękne , smutne ale i pełne zaufania spojrzenie . Obawiam się , że ma smutną przeszłoś za sobą ...
A moje psy są rodowodowe , z nagrodami i takimi tam ... a wyglądają na prawdziwe coondel boory , zawsze jak jadę w odwiedziny do rodziny , mam na wejsciu mały zgrzyt , bo śmieją się , że mam takie "kejtry" ... (gwara poznańska , pogardzliwie dla psa)

[agrazka]

Fakt Saba ma bolesną przeszłość, choć tylko ostatni miesiąc przed adopcją znam.
Dogadujemy się, jest miła, łagodna, uczy się pilnie.
Są też problemy - sika na powitanie, nie mogę dać sobie z tym rady. Boi się czasami, raz przyjdzie, drugi raz czołgając się i podsikując, a trzeci biega dookoła jakby chciała przyjść i nie podejdzie.
Nie uderzyliśmy jej nigdy, jak skoczyła łapami na stół ja stanowczo powiedziałam nie wolno ( no może miałam lekko uniesiony głos) to pies się przewrócił ze strachu - nie spodziewałam się takiej reakcji
No ale też nie miałam nigdy psa po przejściach, Tola (moja dalmatynka) była od małego u nas - tak mi jej brak, bardzo (ona rozumiała bez słów)

[DankaWS]

Agrażko - moja Bela nie miała żadnych przejść, dostałam ją kiedy miała 8 tygodni, nigdy nie była bita ani nikt na nią nie krzyczał a lała z radości aż miło. Ile razy miałam w butach nasikane jak pies witał rodziców w korytarzu, nawet przy zabawie sobie popuszczała.

[Piotrek T]

Kilkadziesiąt lat temu , kiedy byłem jeszcze dzieciakiem , moja mama postanowiła ,że weźmiemy ze schroniska małego pieska. Pojechalismy i jak to mama stwierdziła jakiś czas potem ,"no tak na mnie spojrzał" że zdecydowała się na kilkudziesięciokilogramowego "maluszka".Ledwo zmieścił się na tył Trabanta , którym wówczas mój ojciec dumnie przemieszczał się po drogach.
Pies okazał się być po przejściach . Zakładanie paska do spodni powodowało skulenie się i popuszczanie, zakładanie butów- panika i sikanie z podkulonym ogonem.Jakikolwiek gwałtowniejszy ruch skutkował tym ,że pies najchętniej zniknąłby zupełnie. Trwało to może dwa , może trzy miesiące.A nie był to szczeniak. Ponieważ nie można chodzić bez butów , zawsze w takich sytuacjach dostawał jakiś przysmak , głaskało się go , przytuliło łeb do siebie. Zadziałało. Po tym czasie mieliśmy najwierniejszego przyjaciela .
Miał tylko dwie "wady". Wpuszczał każdego do ogrodu , potem niestety nie wypuszczał.Znajoma kiedyś przesiedziała na tarasie całą naszą wyprawę na grzyby.I kolejna "wada" . O 15,00 gdy mama wychodziła z pracy , nie była w stanie utrzymać go nawet półtorametrowa siatka. Po prostu przeskakiwał i za trzy minuty czekał na mamę pod jej pracą .Gdy wracali, dumnie niósł jej torebkę.
Myślę ,że z Sabą będzie podobnie. Psy są w stanie bezwarunkowo zaprzyjaźnić się z człowiekiem , zwłaszcza takie , którym życie wcześniej dokopało. Jestem pewien Agrażko , że najpóźniej na wiosnę będziecie się porozumiewać z Sabą głównie wzrokiem i zestawem gestów wam tylko znanym.Naprawdę niewiele słów będzie potrzebnych. Pies , gdy wtopi się już w rodzinę , błyskawicznie wie co mu wolno , co nie . Co właścicielowi sprawia frajdę, a co go denerwuje.Zadowolić właściciela - bezcenne . Ważne ,żeby z wzajemnością. Poza tym to śliczna suka.
Pozdrawiam, Piotr.

[tara]

to prawda co pisze Piotrek, takie same doświadczenie mam z Reksem, który jest moim pierwszym psem ze schroniska. Pamiętam powiedziano mi w schronisku, że jest po przejściach i zaadoptowanie się u nas może potrwać do 6 miesięcy, pies prawdopodobnie ma ok.3 lat, ktoś zgotował mu piekło i trudno było od razu aby nas bezwarunkowo zaakceptował. Dopiero po prawie 5 miesiącach mogliśmy go spokojnie spuścić ze smyczy na spacerze, nie reagował na komendę wróć, bał się gwałtownych ruchów, więcej pisałam wcześniej nie chcę tu dublować.
Reks musiał mieć czas i na pewno Saba też potrzebuje czasu, w zamian odpłaci się bezwarunkowa miłością,
to taka piękna przyjazń wielu może się od tych cudownych zwierząt uczyć.
Piotruś nasz Reksio jak zobaczy ba usłyszy samochód M to biegnie ba jak okno uchylone to przez okno - nie zatrzymasz a z radości skacze że aż może przewrócić.
Powiem tylko, ze miałam obawy czy brać psa ze schroniska teraz nie żałuję a pewnie jest mu u nas dobrze, bo nawet nauczył się leżeć na pościeli podczas naszej nieobecności, pilnuje, wiem nie powinien ale..............
Prawda jest, ze gesty dla psa są wskazówką, np.jak się ubieram obserwuje i odróżnia kiedy go wezmę a kiedy nie, jak tylko wyczuje, ze idzie to skacze pod sufit i to jest piękne.

[kajpej]

I ja się zgadzam z tym co pisze Piotrek. Mój pies trafił do mnie jak miał 4 lata, nie był bity. A jednak nie od razu zaakceptował nowe miejsce. Przez lata stał w boksie był izolowany od innych psów. Bardzo tęsknił za człowiekiem i jego dotykiem. Przywieźliśmy go do siebie. Opuszczenie boksu i zamieszkanie w domu było dla niego nowością. Pamiętam jego smutne oczy i zagubienie. Przez pierwsze dni leżał na środku mieszkania i nas obserwował. My z kolei pozwoliliśmy mu na poczucie się bezpiecznym. Po trzech dniach w pierwszej kolejności zaakceptował mnie. Bo to ja go karmiłam i ja nosiłam rzecz która należała do poprzedniej właścicielki. Stało się tak że mój pies nie opuszczał mnie na krok. Każde moje wyjście do innego pomieszczenia powodowało że wstawał i był przy mnie. Na spacer wychodził, ale teraz wiem że niechętnie, także każde wyjście do ogrodu nie sprawiało mu przyjemności. Bał się opuścić dom. Czasami mruczał na mojego męża, ale tylko wtedy kiedy go nie widział lub niezauważony wchodził do pomieszczenia. Pies był wyjątkowo posłuszny ,ale brakowało mu radości życia. Dopiero po roku a nawet trochę dłużej zobaczyliśmy "uśmiech " na pysku naszego pupila. Teraz już poznaje granice działki, naszych znajomych, wie kiedy idziemy z nim na spacer, kiedy dostaje jeść. Myślę że większość psów lubi powtarzające się czynności, zapamiętuje je i potem rozumie swojego właściciela bez słów.
Agrażko będzie dobrze.
Pozdrawiam,Elżbieta

[Piotrek T]

Ale psior .I tak spokojnie siedzi przy tych bergeniach? Nic nie zjada , nic nie wykopuje? Fiu, fiu