Niech mnie ktoś dobije,błagam!
Konam po moim wspaniałym weekendzie.
Jestem sztywna,obolała i spieczona od słońca jak burak. Nie mogę sobie znaleźć pozycji w kt?rej choć trochę nie czułabym mięśni i spieczonej sk?ry. Szok.Dzień zaczęłam od mocnej kawy i tabletki przeciwb?lowej. A teraz siedzę w pracy i czekam wieczora.
Jesoos jak ja to przetrwam...
Wyskoczyłam na szybki weekend na wieś (taki 24 godzinny w sumie,bo od sobotniego do niedzielnego popołudnia). Oczywiście,że się cieszę,jestem zrelaksowana ( nawet jeśli cholernie cierpię i nie mogę sobie podnieść do ust kubka z kawą),ale z tą pracą to trochę przesadziłam.
Zaczęło się od zwykłej kontroli roślinek,kt?re sadziłam w tamtym roku.
Spora część niestety padła,trzmieliny uschły i w sumie mało tego zostało,może ubiła je zima lub ostre słońce i sucha jałowa ziemia. A najprędzej podejrzewam,że wszystko razem. Warunki są trudne.
Ale i tak jestem z siebie dumna,bo wygląda to już lepiej i już się tam chce dać krzesełka i posiedzieć, zrobić rodzinne spotkanie czy grilla. Już robi się tam miło.
Z ziemi powychodziły praktycznie wszystkie hosty i drobne kwiatuszki,kt?rymi poprzeplatalam grządki. Są ładne kępy niezapominajek,firletek i kępki r?żowych floksik?w. Gdzieniegdzie też pnie się barwinek w dw?ch kolorach -purpurowy i fioletowy,ale widać,że ziemia go ogranicza.
Og?lnie bardzo irytuje mnie ta ziemia i intensywnie zaczęłam się zastanawiać co zrobić żeby ją trochę ulepszyć. Jak widać na zdjęciu ziemia przed jakimkolwiek dzialaniem nie wygląda za ciekawie... Tak. To jest grządka...
Sięgnęłam więc do kompostu.
I trochę się rozczarowałam.
Nasz kompost wsiowy powinien być doskonały,bo nie szczędzimy mu składnik?w. Żadna resztka z jedzenia się nie marnuje,kompost pożera wszystko - odpady,liście,trociny,zmielone zrębki drzewa,trawę a nawet papier. Pracuje w nim chyba z milion dżdżownic i drugie tyle innych stworzeń. Przysięgam,że nigdy nie widziałam aż tyle robactwa w jednym miejscu. Nim nabrałam łopatę musiałam dłuższą chwilę odczekać żeby to wszystko uciekło. Wyglądało to bardziej jak nabieranie wody - robactwo spływało falami z łopaty i 'zlewało' się do kompostownika żeby tam uciec w najgłębsze warstwy a mnie na łopacie zostawało tylko p?ł z tego co nabrałam...
Usiłowałam coś stworzyć z tej ziemi ale ciężko to szło,a zaraz po rozpoczęciu moich prac pojawił się obok juror w postaci mojego taty i wylał na mnie przysłowiowy kubeł zimnej wody gasząc totanie m?j entuzjazm...
ALE...
padło słowo- zapalnik,kt?re mobilizuje mnie zawsze ponad wszystko.
' To Ci się nie uda'.
Jak ktoś chce mi włączyć maksymalną mobilizację i super moce to warto rzucić do mnie takie hasełko.
Weszliśmy więc w ostrą dyskusję i wygarnęłam mu co o tym myślę, rzuciłam że ta ziemia jest beznadziejna do tego stopnia że nie da się nawet w nią wbić łopaty,na co m?j tato się uniósł,że wog?le się nie znam bo to trzeba kupić ziemię i robić z niej grządki . Słowo 'trzeba' też mnie włącza,więc od razu ironicznie rzuciłam,że nawet jakby co to i tak by nie pojechał po tą ziemię.
No i pojechał
Kupił tyle ile mu się zmieściło w bagażniku ,a na ile dałam pieniędzy. Dostałam ponad 350 litr?w ziemi,kt?rą złapałam jak skarb i zaczęłam z niej tworzyć grządki.
Rzecz jasna przywiozłam ze sobą nasionka, kt?de wrzuciłam w pojemnik do namoczenia. Bo mogę zapomnieć kupić papieru toaletowego czy chleba i zostać bez na niedzielę niehandlową,ale nigdy nie zapominam nasion. Zawsze mam je przy sobie i w ekspresowym tempie ogarniam.
Dosiałam więc kwiat?w na moje nowo podsypane grządki i zrobiłam jedną zupełnie nową grządkę ,kt?rą ochrzciłam mian warzywnika. Zrobiłam to na nasypanej stercie ziemi między częścią bor?wkową a leśną. Na nasłonecznionym stoku ale z odrobinką cienia. Liczę,że moja praca się nie zmarnuje,a grządka nie spłynie z pierwszym deszczem. Usilowałam zrobić jej 'murek' z plastikowych obrzeży w formie palik?w,ale nie szło wbić ich w ziemię. Zrobię to kiedyś przy okazji podlewania,bo jeszcze tam będę w najbliższym czasie.
Dużo serca włożyłam w robienie tej grządki. Samo wyjęcie chwast?w to żmudna robota,drugie tyle to zrobienie jej 'podłoża' - sp?d wyłożyłam rozkładającymi się liścmi,gałązkami i na to trawą i pokrzywami,kt?re rwałam ochoczo z pobliskiej łąki. Dopiero na to nasypałam g?rę ziemi i porobiłam sobie coś na kształt labiryntu zatrzymującego wodę. Prawdę mówiąc ta grząfka wygląda bardziej jak zamek z piasku otoczony obronną fortecą,ale taką miałam koncepcj? znając ten dziki teren.
W ziemię poszło kilka nasion cukini i dyni ,zmieszanej ze standardowym zestawem - koperkiem, bazylią, nagietkiem i aksamitką.Gdzieś między wiersze poszedł szpinak z resztek nasion z krakowskiej działki. Zobaczymy co z tego będzie.
Drugi identyczny nasyp zrobiłam po drugiej stronie działki i też zasadziłam na nim dynię. Resztę pestek powsadzałam w dołki podsypane nową ziemią,losowo rozmieszczone po całej działce. To fajne kiedy nie trzeba się martwić o przestrzeń i można sadzić bądź gdzie nie martwiąc się że jedno wejdzie na drugie.
Na grządce kwiatowej też trochę poszalałam. Dosiałam to co mi zostało z moich nasionek - rudbekię,jeż?wkę,nagietki,kocimiętkę, szałwię, aksamitki.
Myślę jeszcze nad dowiezieniem gotowych sadzonek,ale znów muszę uśmiechać się do taty o auto.
P?ki co jednak wr?ciłam sama i mam zamiar jutrzejszy dzień poświęcić mojej miejskiej działce.
Ale może już nie będę tak szaleńczo pracować. No chyba że mi zakwasy i cały b?l wszystkiego przejdzie ...
Ale biorąc pod uwagę,że mam dzień wolnego i z pewnością p?jdę na dzialkę,a kolejne dni spędzę na wsi,nie liczylabym na poprawę
Szczeg?lnie,że zostawiłam tam całą moją menażerię w postaci dwóch kot?w,psa i Młodej,więc nic nie krępuje mojego szaleństwa i działkowego 'nieumiaru' ;)
nie wytrzymam. To u mnie na tarasie padłabyś mi na zawał. Ja mam chyba wszystkie odmiany pająków jakie Polska zna, trzmiele to norma, ostatnio dużą frajdę sprawiało mi obserwowanie jak trzmiel robił mapę tarasu. One oblatują teren robiąc sobie mapę pamięciową, jak w najkrótszym czasie oblecieć cały pożytek, nie tracąc zbyt wiele energii. Z pozoru wygląda to na jakieś chaotyczne latanie w panice, ale skubaniec wie dobrze co robi. Miewam też szerszenie, gniazdo jest w rurce na zalesiu. Nie są agresywne, na razie nie mam jeszcze uli więc pozwalam im sobie żyć w sąsiedztwie.
Trzymam kciuki za efekty!
a Ciebie utulam 
niosąc złagodzenie bólu. 
