Walczymy, dalej z bólem i ropnym wyciekiem. Nie będę dokładnie opisywała, ale musi być dobrze. Próbujemy oprócz środków farmakologicznych przepisanych przez lekarza, domowe środki. Koleżanka pielęgniarka przyniosła kit pszczeli, on ma pomóc, dziś idę po jego większy zapasik, przyniosę też maść z propolisu wzbogaconą o zioło 
które ma uśmierzyć ból.Lucynko cały czas tak patrzę, nie można się poddać, zaczęłam walczyć. Dlatego od pewnego czasu wchodziłam razem z mężem do gabinetów lekarskich, nie wszystkim to się podobało.
Ślij prośby gdzie trzeba, fluidy bardzo potrzebne
na szczęście u nas nie ma tego chodzącego do tyłu. Jest inny przyjaciel, z którym musimy się polubić.Marysiu jak bardzo jestem zadowolona, że ją poprosiłam, bardzo życzliwa osoba, mogłabym napisać "stara pielęgniara z powołania", są na mojej wiosce jeszcze ludzie dobrego serca. Dzisiaj idziemy do pszczelarki po dobra do leczenia i tu wczoraj zostałam miło zaskoczona. Okazało się, że ta pani mnie zna, ma wobec mnie dług wdzięczności. Zbaraniałam
bo ja nawet nie wiem jak kobieta wygląda, jej nazwisko też mi nic nie mówiło. Sprawa szybko się wyjaśniła, jest to kuzynka naszego byłego sąsiada (nie żyje od 5 lat), to my z mężem zaiteresowaliśmy się, że go nie widzimy od dłuższego czasu. Pytałam sąsiadów, też nie widzieli, z jednym planowaliśmy drzwi wywarzać, na szczęście jakoś dobrnął o własnych siłach i nam otworzył. Tak zaczęła się nasza pomoc, dla samotnego człowieka, lekarze, szpital. Drugi sąsiad zajął się dokarmianiem kur i paleniem w piecu, a ja zanosiłam jedzenie, drobne zakupy. Dziś wiem dobro powraca.Nasionka mam już posegregowane, wiem co będę wysiewała jako pierwsze. Nie śpieszę się, poczekam do lutego, marca.
Syn przyjechał wczoraj, został do dziś, jak zawsze załatwialiśmy aptekę, ma przyjść część do mojego auta, także mi wymieni i będę wtedy niezależna.
Pogoda się zmieniła, dużo śniegu spłynęło. Od soboty z przerwami pada. Mam dzięki temu kolejne pojemniki 5 litrowe napełnione deszczówką.
Ewo wiem do wiosny zbliżamy się dużymi krokami. Teraz u nas pięknie świeci słoneczko, a przed chwilą deszcz ze śniegiem padał w poprzek, dziś wiatr dość spory.
Będzie dobrze, nie ma innej opcji, Św. Rita pomoże
Marto diagnoza przewijała się od pewnego czasu, ale kilku lekarzy stwierdziło, że ma za dużo lat. Teraz jak był w szpitalu dowiedział się, że są wyjątki jeden na ileś tam przypadków. On właśnie jest tym jednym
rzecz dobra musiał rzucić papierochy, bo to wszystko przez nie.Łubiny to wspomnienie u mnie przetrzymują tylko dwa sezony, po nich samoistnie giną. Co kilka lat kupuję nasionka, wysiewam, ale nie zawsze udaje mi się takie cuda mieć.
Marzenko witam Cię serdecznie, nie było Cię dlatego, że ja miałam długaą przerwę od forum. Za namową koleżanek powróciłam, zapraszam kiedy masz ochotę, bramka stoi otworem
Zrobiłam przegląd moich irlandzkich nasion, ileż ja ich mam. Wiem, że część z nich nie wykiełkuje, tak to jest z gratisami gazetowymi, ale jakby 50 % pokazało swoje piękno to będzie sukces.
Tyle dobra! Przypomniałaś mi że miałam dokupić naparstnice, bo całkiem wyszły z mojego ogrodu, a tu śliczny akcent w ogrodzie. Z łubinami mam to samo, przypomniałam sobie że miałam kilka roślin i kolorów ...same się siały, a teraz nie mam żadnego, ale łubiny sobie podaruję 
)
ten mój rozumek, posadziłam ukorzenione sadzonki plektrantusa, miałam trochę trzciny więc tnę ją dla moich pszczółek.
Dorotko jak one pięknie się prezentują... niechby i 30 % wzeszło to i tak byłoby kwiecia bez liku 
Ja też mam nasionek sporo, ale staram się siać te co przynajmniej kilka lat dają sobie radę bez mojej ingerencji...a poza tym to tylko sieję takie sanitariusze... aksamitki, nagietki, bazylie, mięte i heliotrop (z tym nie mam szczęścia tak jak z kobeą 
), a potem rozsadzam je tu i tam...niech pomagają innym roślinkom zdrowo rosnąć. 
Mam bardzo dużo nasion, każdego roku sieję jak opętana, wszystko upycham w wolne dziury, dodając sobie tylko pracy. 
złość ogromna, bo jak chłop widzi to na chwilę mógłby wyłączyć pług.
Marta zawsze mówi, że rośliny lubią dzielenie więc zapraszam zawsze na spotkanko. Przecież one muszą się skończyć na obdarowywaniu gości, a ja jak wiem, że roślinki idą w dobre ręce do pięknych ogrodów to dzielę z chęcią. Ileż ja mam roślin od Was, zawsze na nie spojrzę z ogromnym sentymentem, przypominają miłe chwile.
Pozostałe rabatki też fajne, lubię tak dużo różności... nigdy nie jest nudno.
Zapowiadają mrozy i raczej niewielkie opady białego puchu. 
Może być mało ciekawie. 
jak się zrobi taki piękny przedogródek,gratuluję 
