Meksyk, Afryka, Madagaskar i inne - piasek pustyni cz. 3

[hen_s]

No pięknie, jak się cieszę, że nie musiałem tak długo czekać na (ulubiony) ciąg dalszy!

Znów ciekawie, znów aż do znudzenia można chwalić i podziwiać... Trudno zresztą 2x dziennie wymyślić nowe słowa do pochwały dla Twoich roślin i zdolności dydaktycznych. No to się ratować wypada emotikonami...

Adansonie - rośliny dziwne i ciekawe. Ciekawe jest też, gdzie je będziesz trzymać jak nieco podrosną...
Alluaudie - jakże różne od siebie, też coś w sobie mają.
Aloe haworthioides i Aloe rauhii - te przynajmniej dobrze znam i lubię, też hoduję od lat.
Ceropegie... - tu pokazałaś te z którymi mi nigdy nie było po drodze, choć podoba mi się ich dziwna uroda. Tym z większym zainteresowaniem czytam o Twoich sukcesach.

Całość oceniam na 6.

[piasek pustyni]

fajnie opisujesz swoje rośliny, miło się to czyta, duża wiedza.

Krzysiu - bardzo dziękuję! Czy duża wiedza - nie mnie to oceniać, w wolnych chwilach czytam, szperam, zaglądam na inne fora, więc podziękuję serdecznie, jeśli jest rzeczywiście tak, że miło się to czyta, jak mówisz, i tym bardziej mi miło
Henryku - jesteś nieoceniony! Twoje słowa wsparcia i pochwały są dla mnie bardzo cenne, bo Twoja wiedza i praktyka nie raz pomogła mi w wychowaniu gromady moich zieloności. Podobnie jak Krzysia odnośnie aloesów Tych drugich na razie więcej ich nie planuję, ale może kiedyś wysieję te endemiczne - zastanawia mnie, jak to się dzieje, że brązowieją - i stają się potem zielone. Te były jak skwarki!
Adansonie...Dziwne są. Ale są fachowcy, co hodują baobaby i z ich wiedzy też staram się korzystać. A na wielki rozrost za bardzo pozwolić nie mogę. Póki jednak co, niech sobie rosną. Ceropegie to dla mnie nowość od marca tego roku, zadziwia mnie ich przyrost, ale oby trwały tak dalej.
Cieszę się, że podoba się mój alfabet...Ale uprzedzałam, że to dopiero litera C!

[nolina]

Żanetko naskrobałam się w odniesieni do PAchypodium i post gdzieś mi uciekł.
A więc,Żanetko pokazuj i opisuj jak najwięcej ,czytam z wielką przyjemnością. Lubię te roślinki ,ale nie mam miejsca aby je posiadać.
Miałam P.lameri ,poszła na parapet mamusi i niestety przedobrzyła z podlewaniem ...padła ,a szkoda ,bo miała prawie 1m wysokości ,ale się nie krzewiła .To był chyba singel Potem dostałam chyba P.mikea ,ale nie jestem pewna ...była bardzo podobna do tej Twojej i też mi padła.
Przygoda z nimi się skończyła, chociaż bardzo podoba mi się P.namaquanum,może jeszcze raz się skuszę...
Baobaby też ładnie się prezentują chociaż jeszcze malusie ,ciekawa jestem co z nich u Ciebie wyrośnie.
Kibicuję aby zdrowo rosły.
Ceropegire takie badylki, a jak garną się do życia ...dobrze im i Ciebie.

[Lady H]

Nie moja bajka ale aż mnie zatkało Tyle rodzajów a wszystkie takie piękne

[brombiel]

Proszę, chwilę mnie nie było i już tyle zaległości...tyle wiadomości do przyswojenia i tyle informacji do poczytania, a zdjęcia...miodzio Z wyglądu to przypadły mi do gustu pachypodia...z informacji...baobaby...może dla tego, że pamiętam je z filmu jako piękne, dostojne i wielgachne drzewa ....ale wciąż jestem za kwitnącymi dzwoneczkami czyli Aloe rauhii

[Akwelan_2009]

Bardzo ciekawe różnorodne rośliny i w bardzo profesjonalny, a zarazem przystępny sposób przedstawione . Dowiaduję się bardzo ciekawych informacji o nieznanych mi roślinach .

[piasek pustyni]

Dziękowań za wizyty nie mam dziś końca!

A więc,Żanetko pokazuj i opisuj jak najwięcej ,czytam z wielką przyjemnością. Lubię te roślinki ,ale nie mam miejsca aby je posiadać. Miałam P.lameri ,poszła na parapet mamusi i niestety przedobrzyła z podlewaniem ...padła ,a szkoda ,bo miała prawie 1m wysokości ,ale się nie krzewiła .To był chyba singel. Potem dostałam chyba P.mikea ,ale nie jestem pewna ...była bardzo podobna do tej Twojej i też mi padła.Przygoda z nimi się skończyła, chociaż bardzo podoba mi się P.namaquanum,może jeszcze raz się skuszę...

Małgosiu - ja każdego będę zachęcać, aby nabywał te roślinki. Naprawdę mam wrażenie, że Madagaskar to taki Eden, gdzie był początek świata. To tak, jakby gatunki stamtąd rozperzchły się po całym świecie. W pewnym sesnie hodując te roślinki, zachowujemy przy życiu florę tej Wyspy, czego czasem mam wrażenie, że nie robią tubylcy. A bardzo gorąco oczywiście dziękuję, że wpadłaś.

Nie moja bajka ale aż mnie zatkało Tyle rodzajów a wszystkie takie piękne

Halinko wielkie dzięki za wizytę i tak miłe słowa

Proszę, chwilę mnie nie było i już tyle zaległości...tyle wiadomości do przyswojenia i tyle informacji do poczytania, a zdjęcia...miodzio Z wyglądu to przypadły mi do gustu pachypodia...z informacji...baobaby...może dla tego, że pamiętam je z filmu jako piękne, dostojne i wielgachne drzewa ....ale wciąż jestem za kwitnącymi dzwoneczkami czyli Aloe rauhii

Agnieszko - jakbyś trafiła w sedno. Bo roślinność tej Wyspy to cudowne dzwoneczki i wiele innych miniaturek, ale i olbrzmie baobaby. Fantastyczne skrajności, które uwielbia Natura.

Bardzo ciekawe różnorodne rośliny i w bardzo profesjonalny, a zarazem przystępny sposób przedstawione . Dowiaduję się bardzo ciekawych informacji o nieznanych mi roślinach .

Mieczysławie - bardzo dziękuję. Mam nadzieję, że komuś się to wszystko gdzieś przyda
Korzystając z faktu, że Maluch mój jest chory, siedzimy razem w domu, stąd i mogę zrobić ciąg dalszy.
Co też czynię.

Na "A" zgubiła mi się Adenia subsessilifolia ? roślinka tworząca liany, występująca w obszarze prowincji Toliara. Zaliczana jest do rodziny Passifloraceae, natomiast nazwał ją Joseph Marie Henry Alfred Perrier de la Bâthie w 1940 roku. Jako ciekawostkę dodam, że znaleziono tylko 200 roślin, zanim podzielono je na dwa gatunki: A. subessilifolia ( synonim powstał przez bardzo częsty błąd, na który się sama złapałam: Adenia subsessifolia) oraz na Adenia subsessilifolia fo. pyromorpha. Szacuje się, że ta liczba spadnie, roślinka jest bowiem zagrożona wyginięciem. Kaudeks tej rośliny może osiągnąć do 30 cm średnicy, całość może osiągnąć 140 cm. Oczywiście w doniczkach trochę mniej. Tu wysiew roślinek z 30 marca 2014 roku, maleństwa jeszcze, rosną dwa:




Cryptostegia madagascariensis - gumowe pnącze. Lub krzew, w zależności jak prowadzone. To roślina z grudniowego wysiewu. W naturze rośnie na różnych terenach wyspy, różnych wysokościach i w różnym bioklimacie, w prowincjach: Antsiranana, Fianarantsoa, Mahajanga, Toliara. Gdyby zerknąć na mapę, zobaczymy, że jej zakres występowania to niemal całe zachodnie wybrzeże. Oznacza to, że w zasadzie lubi każde warunki, a z pewnością częste podlewania, przesuszenie oznacza usychanie liści. Przypadkiem w naturze również występuje w Australii. Głównie uprawiana ze względu na swoje walory ozdobne- piękne fioletowe kwiaty. Sok kryptostegii zawiera lateks wykorzystywany do produkcji gumy. Stąd potoczna nazwa Rubber Vine? Gumowe Pnącze. Roślinę możemy przyciąć wtedy będzie miała formę krzewu a nie pnącza. Roślina trująca. To moja roślinka, wysiana w grudniu 2013 roku:


Cynanchum macrolobum - występowanie w rejonach prowincji Fianarantsoa i Toliara. To z kolei oznacza klimat półsuchy i półwilgotny. I bądź tu mądry, człowieku.
Generalnie Cynanchum macrolobum to krzew, sam zaś rodzaj Cynanchum zawiera od 287 do 564 gatunków. Należy do rodziny toinowatych (Apocynaceae). Znowu powrócę tu do owego "ssania" i psa, co poddałam rozważaniu na którejś stronie tej odsłony wątku. Doszukałam się, że powszechna, potoczna nazwa tej rodziny to Dogbane family. Słowo "dogbane" można przetłumaczyć jako "psia zmora". Tak więc Cynanchum należy do rodziny ... psiej zmory
Może jednak przestanę zbaczać z tematu, ale co ja na to poradzę. Cynanchum - "psia zmora", tylko dlaczego, tego nie wiem, mam nadzieję do tego jeszcze dojść. W każdym razie produkuje pięciogwiazdowe kwiaty i jest bardzo oryginalny. Jak na razie się ukorzenił, a więc oby przetrwał zimę.


Cynanchum marnierianum - znany również jako Sarcostemma marnierianum - suchy kij, jak to Magda określiła, dalej rośnie To znaczy - ukorzenił się, więc też oby przetrwał zimę. W naturze - w rejonie Toliara, południowy cypel Madagaskaru. Co ciekawe - jego forma występowania to...zioło. Bioklimat ma półsuchy i rośnie w lasach. W jasnym słońcu wiszące gałązki są fioletowe, nowo rosnące - zielone, a kwiaty przypominają ptasie klatki.
Gdzieś na amerykańskich forach przeczytałam, że w uprawie tej rośliny poczucie humoru jest bardzo przydatne. Hm...


Cynanchum sp. PV 1807. Kolekcja Petra Pavelki, roślina pochodząca z rejonu na zachód od Ambatofinandrahana - miasta w środkowej części Madagaskaru.


i czwarte Cynanchum - niesprecyzowane, ale rośnie i ja lubię takie wynalazki: -)


I odrost, znaczy się: żyje i się przyjmuje


Decarya madagascariensis - Decarya jest monotypowym rodzajem krzewów z rodziny astrowatych. Zawiera jeden gatunek: Decarya madagascariensis. Można więc powiedzieć, że chociaż jeden rodzaj zebrałam w całości W naturze występuje w prowincji Toliara, w półsuchym bioklimacie. Tworzy charakterystyczny "zygzak", który ma po dwa kolce na zewnątrz ? zawsze ustawione tak, jak pień zmienia kierunek. Często można spotkać ją szczepioną na Alluaudia. Decarya jest dwupienne (nie ma drzew męskich i żeńskich).


Didierea madagascariensis - gatunek z rodziny Didiereaceae. Występuje endemicznie na Madagaskarze, w prowincji Toliara. Rośnie w bioklimacie półsuchym. Występuje na wysokości do 500 m n.p.m. Cierniste lasy tej rośliny zwanej również ?Drzewem ośmiornicą? (Octopus Tree) zlokalizowane są głównie na piaszczystych wydmach. Toliara to w skrócie można powiedzieć, że jest to jeden z najdziwniejszych krajobrazów Madagaskaru i jest zdominowany przez bardzo podobne do kaktusów sukulenty, krzewy i drzewa, stąd tak często pojawia się właśnie ta prowincja. Klimat tam jest półsuchy z 340 do 580 mm opadów na rok, natomiast w suchych miesiącach opadów tam jest 8-10 mm. Warto dodać, że jest to kolejny przypadek zbieżnej ewolucji (konwergentnej). Kaktusy Nowego Świata, afrykańskie euforbie i madagaskarska Didierea madagascariensis są ujawniają się podobne w wyglądzie, są zdecydowanie sukulentami, wszystkie cierniste i przystosowane do warunków pustynnych. Jednakże są sklasyfikowane w odrębnych i oddzielnych rodzinach, dzieląc cechy, które powstały niezależnie w odpowiedzi na wyzwania środowiskowe.
Moja roślinka z maluchami z grudnia 2013:


To by było na tyle, jeśli chodzi o kolejną dawkę z przeglądu moich roślinek endemitów.
Naprawdę mam nadzieję, że i Wam się spodobają. Dziękuję, kto doczytał, dziękuję - kto przejrzał zdjęcia, a wszystkim nieodłącznie za wizytę

[hen_s]

Podziękowaniom za piękne fotki i wiedzę do nich przypisaną nie ma dziś końca!

Kolejna porcja wspaniałych, rzadkich, ba, unikalnych roślin z Twojej kolekcji. Cóż pisać - jestem pod ogromnym wrażeniem wiedzy i ilości posiadanych rarytasów.

Więcej pisałem poprzednim razem, teraz tylko klaskać wypada!!

[czarny]

Super faaaajno

Aż sobie klikam po mapie Madagaskaru, żeby zobaczyć co i gdzie.

[sokolica]

Żanetko, z ogromną przyjemnością przeczytałam tekst i obejrzałam zdjęcia niezwykłych, nietuzinkowych roślin. Przede wszystkich zachwyciły mnie pachypodia, pewnie dlatego, że jakieś kiedyś miałam. choć zdecydowanie nie tak oryginalne jak Twoje. W szczególności kibicuję P. brevicaule. Oby nie kaprysiło, bo to wyjątkowo ładna roślinka, jako już dorosły egzemplarz.
Prześliczne P. namaquanum W jakim wieku zaczynają się fałdować listki?
Przeciekawa Alluaudia procera. Nie słyszałam nawet o takiej roślinie. Ale pogoglowałam i jestem wręcz zachwycona jakie to przepiękne urośnie.

Aha, odnośnie suchego kija, od dziś to Mister Badylarz, w porównaniu z tym czymś :

Ceropegia armandii

Nie miałam racji, że nie ma brzydkich roślin

[bool]

Jejusiu Ty to musisz kochać ten Madagaskar!
Co jeden to dziwniejszy, nawet pojęcia nie miałem, że takie cuda istnieją. I wszystkie tak ładnie opisane...
Rodzaj Uncarina też będzie prezentowany?

[gracesz]

Żaneto, czytam i oczami wyobraźni widzę już Madagaskar... na balkonie w Kołobrzegu. O większości roślin nie słyszałam, większość nigdy nie widziałam, a one wszystkie u Ciebie. W połączeniu z Twoimi umiejętnościami pedagogicznymi to czas zacząć wycieczki edukacyjne przyjmować... Brawo

[piasek pustyni]

Podziękowaniom za piękne fotki i wiedzę do nich przypisaną nie ma dziś końca!

I wzajemnie z mojej strony Henryku i wszyscy, którzy tu zaglądacie

Super faaaajno Aż sobie klikam po mapie Madagaskaru, żeby zobaczyć co i gdzie.

Miłej podróży, Marku - chociaż wirtualnie można tę wyspę zwiedzić, ja bardzo często tak robię, gdy czytam o roślinkach...I naprawdę dziękuję!

Żanetko, z ogromną przyjemnością przeczytałam tekst i obejrzałam zdjęcia niezwykłych, nietuzinkowych roślin. Przede wszystkich zachwyciły mnie pachypodia, pewnie dlatego, że jakieś kiedyś miałam. choć zdecydowanie nie tak oryginalne jak Twoje. W szczególności kibicuję P. brevicaule. Oby nie kaprysiło, bo to wyjątkowo ładna roślinka, jako już dorosły egzemplarz.

Magdo - naprawdę szczere i serdeczne podziękowania. Wy tak naprawdę nie wiecie, jakim miodem na mą duszę są Wasze wpisy i słowa uznania. Dla takich chwil warto czasami wręcz harować przy roślinach, by zachwyciły wyglądem. Oby dalej rosły zdrowo - to teraz mój cel.

Prześliczne P. namaquanum W jakim wieku zaczynają się fałdować listki?

Ojej, ale tego niestety nie wiem Nie miałam tej roślinki od siewki, to nie mogę wiele powiedzieć. Nabyłam ją już trochę mniejszą, ale ukształtowaną. Może kiedyś uda mi się wysiać to cudo, to będzie jakiś większy materiał poglądowy.

Przeciekawa Alluaudia procera. Nie słyszałam nawet o takiej roślinie. Ale pogoglowałam i jestem wręcz zachwycona jakie to przepiękne urośnie.

Oj, tak, w naturze bardzo. A. procera była ciekawsza, ale upoluję ją jeszcze.

Aha, odnośnie suchego kija, od dziś to Mister Badylarz, w porównaniu z tym czymś :

Ceropegia armandii

Nie miałam racji, że nie ma brzydkich roślin

Znów mnie serdecznie rozbawiłaś Ale przyznaj, że rzeczywiście poczucie humoru jest przy nich przydatne!

Jejusiu Ty to musisz kochać ten Madagaskar!
Co jeden to dziwniejszy, nawet pojęcia nie miałem, że takie cuda istnieją. I wszystkie tak ładnie opisane...
Rodzaj Uncarina też będzie prezentowany?

Arturze - bardzo dziękuję raz kolejny dzisiaj, ale obsypujecie mnie takimi miłymi słowami, że i ja nie umiem się inaczej wypowiedzieć. Tak, kocham ten Madagaskar... A Uncarina będzie, pewnie, gdy dojdę do "U". To już niedługo

Żaneto, czytam i oczami wyobraźni widzę już Madagaskar... na balkonie w Kołobrzegu. O większości roślin nie słyszałam, większość nigdy nie widziałam, a one wszystkie u Ciebie. W połączeniu z Twoimi umiejętnościami pedagogicznymi to czas zacząć wycieczki edukacyjne przyjmować... Brawo

Grażynko - ha ha, umiejętności pedagogiczne...No niestety jest to mój wyuczony zawód, ale pracuję zupęłnie gdzie indziej. I dobrze że moja śp. Mama tego nie czyta Ale dziękuję bardzo serdecznie!

Korzystając, że za chwilę mecz, kilka roślinek, co prawda niedawno pokazywanych, ale po sezonie podrosły co niektóre. Czyli przegląd endemitów po sezonie ciąg dalszy:
Euphorbia francoisii ? występowanie: oczywiście prowincja Toliara, rejon: Anosy, a więc bioklimat ma wilgotny. W praktyce u mnie wygląda to tak, że podlewam ją bardzo mało, a staram się by wilgoć łapała z powietrza, mniej więcej jak ma w naturze. Jako ciekawostkę mogę dodać, że znana jest i opisana z dwóch do pięciu lokalizacji. Tę roślinkę opisał po raz pierwszy w 1946 roku Jacques Désiré Leandri. Rośnie na skalistym wybrzeżu, tworząc podziemne jakby kłącza - stolony, z których nie wyrasta nadziemny pęd, ale które służą roślinie do pobierania wody i przetrwania suszy.
Tak naprawdę to? im więcej o niej czytam, tym bardziej jestem przekonana, że to co mam to nie jest E. francoisii. Ma moim zdaniem za krótkie liście. Pod taką nazwą ją kupiłam, jednak nie doszłam jeszcze, co to tak naprawdę jest. Być może jest to jakiś podgatunek ? trudno mi powiedzieć. Jeśli ktoś wie ? będę wdzięczna.


Euphorbia gottlebei - ta występuje również w prowincji Toliara, jednak w zupełnie innej części: Atsimo-Andrefana. Teren wyższy, i jej występowanie jest na terenie od 500 do prawie tysiąca metrów. Bioklimat: półsuchy. Znana jest tylko z jednej lokalizacji. Euphorbia gottlebei rośnie na stromych zboczach wapiennych, jako półsuche, liściaste i cierniste zarośla. Obecnie prawdopodobnie ma bardzo wąski zakres występowania. Jej główne zagrożenia to degradacja siedlisk, pożary, ale i wycinanie rośliny w celach handlowych. Obszar, w którym występuje, charakteryzuje się wysokimi temperaturami i odrębnymi porami roku: mokrą i suchą, i skąpą ilością opadów. Rośliny tracą liście i kwiaty w krótkim czasie pory suchej (trwającej najczęściej u nas od lipca do sierpnia).


Euphorbia leuconeura ? tworzy lasy (a zobaczyć taki las to po prostu marzenie?) w prowincji Antsiranana, północny cypel Madagaskaru. Znane są 2 do 5 lokalizacji populacji tej roślinki, rośnie w klimacie suchym i pól wilgotnym. A prosta i znana, u nas pod nazwą Wilczomlecz białounerwiony. Znana roślinka, więc się rozpisywać nie będę. U mnie niewiele przyrosła przez sezon:


Euphorbia lophogona ? synonim: Euphorbia madagascariensis. Przepiękna roślinka, rosnąca w klimacie wilgotnym, w prowinacjach: Fianarantsoa, Toamasina, Toliara ? południe Madagaskaru. Klimat ma wilgotny, to i wody potrzebuje też więcej. Cudo od naszej Beatki, cenna tym bardziej, że przywieziona z Wyspy.


Euphorbia milii - roślinka znana, endemiczna dla Madagaskaru, w prowincjach Fianarantsoa, Toliara. Oczywiście powstało wiele hybryd i odmian, kwitnących różnokolorowo. Ja jednak mam to szczęście, że nabywszy tego sezonu od Krysi roślinki, jedna kwitła czerwonym kwieciem, a po raz drugi, już u mnie, zakwitła na biało. To się nazywa zmienność!






Euphorbia platyclada v. hardyi ? ta mało znana odmiana rośnie w skupisku w dolinie Fiherenana, 50 km od Toliary. Znana tylko z tej lokalizacji. Rośnie w liściastych lasach rodzaju Alluaudia. Kamufluje się poprzez tworzenie swoistych "dywanów" pod tymi roślinami. Gatunek, który ja mam, ma nieco gęstsze gałęzie, dłuższe międzywęźla i końcówki walcowate ze spłaszczoną częścią, ma kolor ciemnozielony.


Euphorbia stenoclada - występowanie oczywiście prowincja Toliara, ale i Fianarantsoa - południowo centralny Płaskowyż. Oznacza to różne wysokości, na których rośnie: do 499m oraz od 500 do 999 m. Jej obszar występowania - ponad 34 tysięcy kilometrów kwadratowych! Znana z ponad 30 lokalizacji. Rośnie na stosunkowo gęstym, przybrzeżnym lesie na wapiennych wydmach nad morzem oraz na suchych, skalistych terenach Płaskowyżu. Zagrożona - głównie z powodu degradacji, pożarów, a także z powodu pozyskiwania jej dla węgla drzewnego. Ekstrakt z tej rośliny jest stosowany w tradycyjnych leków ziołowych na Madagaskarze do leczenia niektórych chorób układu oddechowego (astma i zapalenie oskrzeli).


Operculicarya decaryi ? występuje w różnych skupiskach, na różnych wysokościach, w rejonie Fianarantsoa, Toliara. To małe drzewo jest członkiem rodziny Anacardiaceae, po raz pierwszy opisany przez Josepha Marie Henry Alfred Perrier de la Bâthie w 1944 roku. Rośnie w dobrze przepuszczalnej glebie z wodą i dużą ilością słońca, ale z tego, co zauważyłam, nie lubi bezpośredniego słońca. Zdecydowanie lepiej rośnie się jej w rozproszonym świetle, wytwarza pod ziemią kaudeks, a sam pokrój jest naturalnym drzewkiem bonsai. Roślinka wysiana w grudniu 2013:


I tak doszliśmy do S, bo na P były wszystkie pachypodia. Ale ciąg dalszy naprawdę kolejnym razem. Z góry bardzo dziękuję za kolejne komentarze, ale przede wszystkim za cały piękny z Wami dzień!

[hen_s]

Masz dziś zadziwiającą wenę twórczą. Podziwiam szczerze rośliny i Twoją wiedzę oraz elokwencję. Jestem pod dużym wrażeniem!!

Tym razem przynajmniej wiem o czym piszesz - coś niecoś o euforbiach wiem i ja.
Natomiast o Operculicarya decaryi to już pytać wujka G. musiałem. Ładna i ciekawa...

Dziękuję za piękny, pełen nowej wiedzy dzień - te strony Twojego wątku warto sobie zapisać!

[bebos]

Patrzę, czytam...nie nadążam...zostaw coś na długie zimowe wieczory! Nie...no oczywiście wspaniale tak zanurkować w Twojej kolekcji od A do Z, wieczór jeszcze młody....