Paputon, chyba ci papnę za ten tank! 
Róże Marechal Niel widziałam żywcem pod Wurzburgiem ( pierwsze u z umlautem ). Mimo że to Frankonia, kraina win itp. to róża rosła w tzw. ogrodzie zimowym. 
Wiosna to była, pamiętam duchotę jaka tego dnia panowała na dworze ( po małopolsku - na polu ), jakoś zupełnie mnie nie ciągnęło do tej przeszklonej części domu. Cieniek domowy mi się marzył, coś mokrego do natychmiastowego zaspokojenia pragnienia a nie szklarniowe klimaty, nawet te solidnie wentylowane. No i nie zobaczyłabym Marszałka gdyby nie zapach. Ja tego dziadka wywąchałam! Ma się ten niuch. Wlazłam i od razu wiedziałam że to on, nawet tej śliczniusiej tabliczki nie musiałam czytać. Żywcem to on ma kwiaty blado żółte, o takim chłodnawym odcieniu. Pąki piękne i długie, jak się rozwijają to troszkę podobne do Ilse Krohn Superior. Kwiaty przewisają ale o dziwo, to mu dodaje uroku. W tym samym czasie kwitł w tym ogrodzie zimowym jakiś jaśmin ( nie jaśminowiec ), nie wiem jaki, nie znam się za bardzo na jaśminach, ale tez dawał czadu. Dobrze że tam wszystko było pootwierane na full, bo zapachy mógłyby ubić. I to by było na tyle o Marszałku. Po New Dawn pnie mi się powojnik "Madame Baron Veillard". Pasi mi do różycy bo nie jest, jakby to powiedzieć, bardzo przehybrydyzowany. Raczej spokojnie wyglądająca odmiana, żadnych ekscesów.
On mi już pod różne różyczki podpadał ale 100% pewności jakoś nie mam. Kwalifikowany jest w grupie róż "może" ( może to a może tamto ). Nie popieraj moich grafomańskich ciągotek, wystarczy że szaleję na forum matecznym. 
Egzemplarz który dane było mi ujrzeć miał ponad 15 lat. O wymiarach nie zamierzam się dokładniej rozwijać ale to dość duża róża jest. Myślę że zapach to była kwestia pogody, zamkniętego w sumie pomieszczenia ( niby wszystko uchylone i wentylowane ale jednak szklarniowo było ), no i samego rozmiaru róży. Ona po prostu była obsypana i już sama masa kwiatów ostro dawała po nosie. Ta róża jest naprawdę piękna, barwa trochę podobna do Pilgrima, budowa kwiatów - no miodzio. Ale gospodarz mówił że kwitnie u niego tylko raz, długo co prawda, ale raz. No i że pryszcze bez opamiętania ( ale to chyba dlatego że orażeryjnie środowisko ). Za duża ona rośnie żeby ją trzymać w donicy i wynosić na lato, poza tym u nas mogłyby ją załatwić późnowiosenne przymrozki. We frankońskiej szklarni widziałam ją kwitnącą na przełomie kwietnia i maja, u nas pewnikiem kwitłaby w podobnym terminie. Cóż, należy tylko westchnąć i poprosić siły wyższe o zapłacenie rachunku za ogród zimowy. Wdepnęłam w znajomy ogród i przepadłam. Nie podejrzewałam Cię, Tabi, o 65 odmian róż i to - zważywszy na fazę, w jakiej jesteś -raczej nie koniec. Prywatny wątek różany - oj będzie się działo. 
Iglaczyć bez opamiętania? Wszystko fajnie i cool ale jakoś mi bardziej kolorki paszą niż nasadzenia cmentarne . Niczego w nadmiarze ( no może z wyjątkiem pewnej kłączowej bylinki ), złoty umiar zachować i pomyśleć sobie że ogród miejski, dostosowywać go do otoczenia koniecznie nie trzeba i sadzić to na co ma się fazę. Faza przejdzie, nasadzenia zostaną, ogród ubogacony będzie. Za Helkę dziękuję, ona jest w zeszyciku. Mam dla niej bardzo miłe miejsce, dobre towarzystwo, nie tylko różane. A teraz chciejstwa. Chcę mieć tę różę - William Lobb się zwie.
. Wiesz, ja też nie jestem bardzo różankowa ale akurat jestem w fazie. Mam zapotrzebowanie i w ogóle. No i róże są naprawdę miłe, niby krzak ale jakby bylinowaty! 
, co niestety często się moim przytrafia, dlatego czasem są u mnie w niełasce. Czasem też ,łapię fazę' na róże i kilka krzaczorków mi przybywa- tak było minionej wiosny. Od jesieni chodzi za mną Nevada i jakaś wielka, pnąca. Właśnie on był chyba taki raczej na pokaz, jako ciekawostka. Jedna sztuka tam była. I oczywiście bardzo się cieszyłam,że dane mi było osobiście oglądać tę legendę.Tabaaza pisze:Hejka!
Bo pewnikiem sadzonek sprzedażny to był. Ciesz się że podpędzili do fazy kwitnienia bo masz tzw. "zaliczenie".
Nevada i za mną chodziła, na tyle wytrwale,że sprowadziłam ją do pracy i kupiłamśnieżka pisze:Hej, hej
Róże są miłe pod warunkiem, że nie ulegają różnym paskudnym przypadłościom
Co prawda prócz mojej nabywców znalazły chyba jeszcze tylko trzy sztuki. Ja też ją bardzo lubię. W fazie kwitnienia widowisko zapewnione. A teraz mój następny wymarzeniec - Buff Beauty zwany Pieścidełkiem. Tak czasem ciągnie mnie w stronę niewielkich kwiatowo różyczek , za to pięknie obsypanych podczas kwitnienia. Dżizaas jak jej pokazałam wymarzeńca to patrzała na mnie jak na z lekka niezrównoważoną. Dla niej im bardziej kwiaty różycy większe, ciemniejsze, aksamitniejsze tym "prawdziwszo różane". Musiałam wykazać upór i zagrozić konsekwencjami kulinarnymi o ile przyszłe stanowisko Pieścidełka nie zostanie należycie przygotowane. Dżizaaz wykazuje bowiem pewną krnąbrność i usiłuje wykopkować śnieguliczki ( na razie tylko koncepcyjnie, nie fizycznie ) tylko dla "swoich" róż. Jak tak dalej pójdzie, to brzuszki ulubione będzie sobie tylko oglądała przez szybkę i to nie tę w piekarniku tylko tę w ladzie u rzeźnika! Życie ogrodowe nie zawsze bywa usłane różami. 
Tabi, pieścidełko jest piękne. Nie wiem jakiej wielkości ma kwiat, ale jak jest w tym kolorze, to jak dla mnie jest cacy. Z kolorkiem Buffka to jest tak że on się zmienia w miarę wykwitania. Nie każdy lubi tę cechę u kwiatów róż, ja akurat ją sobie cenię, bo krzewy wydają mi się wtedy bardziej malownicze. Może dlatego tak mnie urzekają piżmaki i ich dzieci i wnuki, wiesz, te drobne kwiatki w różnych odcieniach i nasyceniach koloru. 
, choć Buffek zdaje się jest sporo późniejszy.
