Lukrecjowy ogród - metamorfozy

[asia2]

Neluś, wpadłam przytulić i zapytać jak nastrój...

[reniuniek]

Hej Nelcia Jak samopoczucie?
Tylko nam znowu nie znikaj!!!!!

Pamiętasz o spotkaniu?

[e-babcia]

Nelciu,ty chyba na ferie wyjechałaś.? A ja już tęsknie

[Lukrecja]

Kochane najserdeczniej dziękuję za Wasze odwiedziny, za wszystkie wspierające słowa...

Danusiu, Asiu, Pati, Sławku, Ewciu, Jadziu, Reniusiu, Agnieszki , Madziu, Małgosiu

Dopadło mnie coś, czego najbardziej nie lubię - stan zawieszenia. Niestety, nadal trwa. Dla osoby, która nie potrafi siedzieć i czekać, to niezwykle trudne. Szukamy eMowi pracy, jeździmy, pytamy, wysyłamy cv... przeglądamy ewentualne kursy, szkolenia... Mieszkamy w takiej okolicy, gdzie niespecjalnie liczy się to co potrafisz i kim jesteś, tylko gdzie masz znajomości. Póki co, wyszło na to, że jeśli w najbliższym czasie nic się nie wyklaruje, to eM będzie musiał pojechać zarabiać na chleb za granicę. Nie boję się zostać sama, nie boję się pracy związanej z funkcjonowaniem domu, nie jestem leniem, dam radę. Wiem, że podobny los dotknął wielu ludzi, zbyt wielu. Czuję rozżalenie na system, który nie pozwala ludziom razem żyć i cieszyć się "zwykłym życiem"! Cieszyć się tym, że można razem przygotować obiad po powrocie z pracy, cieszyć się oddechem śpiącej obok ukochanej osoby, cieszyć się figlami zwierząt i kwiatem, który kwitnie tuż za oknem. Czy to naprawdę aż tak wygórowane marzenia?

Dziś brak pracy dopadł eMa, jutro, jeśli nie pomogą społeczne protesty i pan minister Boni dopnie swego, to i ja zostanę bez środków do życia... bo mój samorząd tylko na to czeka. Podobno historia się lubi powtarzać, zastanawiam się czy naprawdę nie widać zbieżności sytuacji?
"Na terenie Polski powinny pozostać jedynie czteroklasowe szkoły powszechne, uczono by w nich liczenia do 500, pisania nazwiska i wpajano by zasadę, iż nakazem bożym ludności polskiej jest posłuszeństwo wobec Niemców, uczciwość, pilność i grzeczność. Nie byłoby konieczne, aby ludność polska potrafiła czytać." - Heinrich Himmler, w dokumencie z maja 1940 r.



Mam nadzieję, że w tej publicznej dyskusji, która trwa zwycięży rozsądek i dbałość o wychowanie przyszłych pokoleń.
Kochani, nie dziwcie się, proszę, mojej chwilowej nieobecności na FO. Trudno planować cokolwiek, trudno się cieszyć, kiedy szaleje burza. Marzę o tym, aby wszystko się dobrze skończyło. Wiem, że mnóstwo Polaków musi szukać chleba poza granicami kraju, ale przecież nie mogą wszyscy wyjechać! Wszyscy nie mogą porzucić w cholerę tego, co tworzyli latami, a co kochają najbardziej na świecie. Jeszcze będziemy próbować, jeszcze będziemy walczyć, byle tylko starczyło sił!
Miłego dnia!

[mm-complex]

Neluniu Nie wiem czy to coś znaczy ,ale jestem z Wami duchem i wierzę że wszystko się poprawi .Buziaki!!

[survivor26]

Nelu, a skoro sytuacja zmusza do wyjazdu za pracą, to nie rozważaliście, żeby eM pojechał, ale gdzieś w Polskę? Zawsze to bliżej, moglibyście się częściej widywać? Może sprawdźcie oferty w dużych aglomeracjach, gdzie generalnie o pracę łatwiej? Ja nadal trzymam kciuki i wierzę, że los ma jednak dla Was w zanadrzu jakąś przyjemną niespodziankę

[aage]

Kochana....trzymam kciuki za powodzenie i szybkie rozwiązanie problemów...jestem z Wami i tulę mocno

Musi być dobrze...nie traćcie nadziei

[[Iza]]

Mój mąż też bez pracy Ech ...

[lulka]

Nelu doskonale Cię rozumiem, bo w ubiegłym roku miałam sytuację może nie taką samą, ale równie niepokojącą. Otóż zarówno ja jak i M mamy pracę, ponieważ prowadzimy własną działalność, jednak 98% transakcji jest na tzw.przelewy terminowe. Niestety stało się tak, że jeden z odbiorców spóźnia się do dnia dzisiejszego z płatnościami kilkset dni, płaci jakieś niewielkie pieniądze, ale przy kwocie, którą zalega to jest kropla w morzu. Tak więc przez takiego delikwenta omal nie poszliśmy z torbami-oprócz utraty dorobku całego życia mielibyśmy sporo innych problemów . Na szczęście udało się wybrnąć jakoś z tej sytuacji, ale były już plany żeby sprzedać dom, M sprzedał swoje ukochane auto i takie tam. Dlatego pisałam, że wierzę, że wszystko jakoś się ułoży. Napisałam to żeby chociaż odrobinkę otuchy Ci dodać i powiedzieć że nie zawsze spadek w dół oznacza, że w nim zostaniemy. Ważne żeby się nie poddawać i walczyć pełną parą. Ściskam

[gajowa]

Nelu, chcę Ci tylko napisać, że całkowicie zgadzam się z tym, co piszesz o tzw. sytuacji ogólnej i podobna złość i rozżalenie mnie ogarnia. Ja już z perspektywy emerytury - to niby dobrze, że mam z głowy, ale jest ona oczywiście taka, że muszę nadal pracować...na szczęście mogę, lubię i na razie mam gdzie (chociaż z tym jest coraz gorzej)...ale gdyby coś się zmieniło...strach pomyśleć.

[Lukrecja]

Kochani na przekór dręczącej rzeczywistości postanowiłam wkleić kilka fotek. Dziś pora na terminatory! radzą sobie z palącym słońcem i brakiem wody, czyli tym, co do życia niezbędne! Chyba pora wziąć z nich przykład













Danusiu dziękuję za pokłady wiary! Przecież nie może być ciągle nie dość, że pod górkę, to jeszcze po lodzie! W końcu przyjdzie wiosna i słońce
Pati wszystko co piszesz jest bardzo mądre. Dokładnie takie rozwiązanie zastosowaliśmy jakieś 15 lat temu... nic dobrego z tego nie wyszło. W Polsce wciąż panują realia dzikiego kapitalizmu, niewolnicza praca za psie pieniądze, najlepiej na umowie śmieciowej (jeśli w ogóle taka wchodzi w grę). Jeszcze poszukamy... wyjazd poza granice jest ostatecznością.
Agus serdeczne dzięki, każde słowo dodające otuchy jest na wagę złota!
Izunia strasznie mi przykro... mam nadzieję, że u Ciebie też się ułoży po Waszej mysli. Taki brak stabilizacji jest chyba najgorszą rzeczą jaka się może przytrafić. Trzymam kciuki!
Madzia oj, to tez mieliście niewesoło i to bardzo. Chwała panu, że udało się z tego wyjść obronną ręką! Choć skutki działalności tego delikwenta pewnie będą jeszcze długo odczuwalne! Masakra! Masz rację, spadek w dół równie dobrze może oznaczać to dno, od którego trzeba się odbić! Dzięki za tyle wspierających słów
Ewciu niesamowicie przykre, że sytuacja w naszym kraju jest taka kiepska. Czasem bardzo mi żal, że tylko nieliczni mogą w miarę spokojnie i wygodnie żyć. Czasem bardzo się dziwię (o moja naiwności!) temu co się dzieje np. tuż za zachodnią granicą. Młodzi się nie chcą uczyć, bo to za trudne, bo trzeba by się wysilić, a komu by się chciało... kto chce pracować ten pracuje, wyjeżdża na egzotyczne wakacje, żyje spokojnie, bo nawet jeśli straci pracę to z zasiłku da się spokojnie żyć, a praca się i tak znajdzie. Zazdroszczę im tego spokoju. Przykre, że na emeryturze musisz jeszcze pracować i martwić się o to, co to będzie kiedy tej dodatkowej pracy nie będzie, albo zwyczajnie nie będziesz już miała siły. Może ten kraj kiedyś znormalnieje?

Wiecie, wczoraj miałam bardzo miłych gości. Odwiedzili mnie moi wychowankowie, spędzający w Polsce urlop. Po skończonych studiach nie mogli znaleźć pracy, żeby nie siedzieć na "garnuszku" rodziców wyjechali do Danii. Pracują dwa dni w tygodniu po 5 godzin, sprzątają w szkole. Z tego żyją, płacą za lekcje językowe, wynajmują mieszkanie, kupili co prawda starszy - ale zawsze samochód, no i oczywiście oszczędzają ... Jakoś nie może mi się to zmieścić w głowie! Ale jak pisałam, nie mogą wszyscy wyjechać!

[survivor26]

Pięknie... napisałabym: bądź, jak ten rojnik wśród kamieni, ale to oznacza ciągłą walkę o przetrwanie, więc...miej siły jak ten rojnik, ale warunki do życia i spokój jak najbardziej wychuchana róża w angielskim ogrodzie

[anabuko1]

Pięknie ukazałas te skalniaczki A te rojnik czerwony najlepiej wygląda,,,,,może dlatego,że brak nam takich kolorków już

[gajowa]

Z bliska najlepiej widać, jak wspaniale i starannie porozmieszczałaś te rośliny wśród kamieni i korzeni...cudo!

[ewa w]

Nelu super terminatorki a zwłaszcza skalnica arendsa