Moje wędrówki po kraju i świecie...

[TerDob]

Z przyjemnościom obejrzałam kolejną III-cią już i ostatnia część fotorelacji z Portugalii - dziękuję bardzo cudne zdjęcia
Czekam na kolejną podróż i zdjęcia z niej - czy już coś planujesz ??
Arku pozdrawiam cieplutko bo mroźno na dworze

[Arkadius121]

Tereniu,w planach kolejnej wędrówki była Północna Afryka ale w związku z wydarzeniami jakie ostatnio mają i tam miejsce musiałem plany zmienić,chociaż należałoby sobie zadać pytanie gdzie teraz jest bezpiecznie
Wybieram się zatem na południe Europy ale wolę nie zdradzać jeszcze nazwy kraju,żeby nie zapeszyć
Miło było Cię gościć w drugim z wątków-pozdrawiam serdecznie

[borg50]

Witaj Arku
Jakże przyjemnie ogląda się Twoje zdjęcia szczególnie teraz zimą są takie jasne i słoneczne
sam miód dla oczu pozdrawiam serdecznie

[ewa321]

No i kolejna porcja historii, architektury,
nie mówiąc o pięknych zdjęciach
Arku - bardzo dziękuję za relację, a szczególnie za tak dużą ilość fotek !!
Dzięki temu można doskonale odczuć atmosferę miejsc, które pokazujesz

[Arkadius121]

Andrzeju-Ewo_Tuli-Tereniu-Borg50-Ewo321
Dziękuję bardzo za kolejną i bardzo sympatyczną wizytę w moim podróżniczym wątku jak i za przemiłe w treści posty pozostawione po Waszych odwiedzinach
Zapraszam do kolejnych odwiedzin i serdecznie pozdrawiam Was,Forumowiczów i Gości

Witam Wszystkich bardzo serdecznie po dłuższej przerwie i zapraszam na fotorelację z dwutygodniowego pobytu tym razem we Włoszech.
Impreza w jakiej wzięliśmy udział w okresie od 10-tego do 24-tego czerwca miała nazwę: Roma & Napoli - Odlotowe Stolice Italii/region Kampania/ + wypoczynek na którą składały się tydzień zwiedzania czyli tzw.objazdówka i tydzień odpoczynku w miejscowości Castellmare di Ste w hotelu Europa.
Do zwiedzania przypadły nam w udziale: Rzym-Muzea Watykańskie-Neapol-Tivoli Willa d'Este-Plac Poppolo-Plac Hiszpański-Plac Navona-
-Panteon-Fontanna di Trevi-Plac Wenecki z Pałacem Królewskim i Ołtarzem Ojczyzny-Forum Romanum-Colosseum-Castel Gandolfo-
-Monte Cassino-Wezuwiusz-Pompeje-Caprii.
Program jak dla nas bardzo atrakcyjny dlatego też mając do wyboru Włochy i Albanię,zdecydowaliśmy się bez wahania na wyjazd do Włoch.Zwiedzanie i tym razem niestety było dla nas bardzo męczące i jak na każdej z dotychczasowych tego typu imprez,żeby nadążyć za grupą i nie zgubić się zdjęcia trzeba było robić z marszu,gdyż program był bardzo napięty.Do hoteli w których tym razem nocowaliśmy po dwie noce wracaliśmy zmęczeni ale pełni ogromnej satysfakcji z tego co mogliśmy obejrzeć w ciągu dnia.
Mnóstwo wspaniałych,fantastycznych i niezapomnianych wrażeń.Tym,którzy jeszcze we Włoszech nie byli bardzo je polecam-piękny słoneczny kraj,wspaniałe zabytki,perły architektury etc.etc.i wspaniali i bardzo sympatyczni Włosi.
Zrobionych zdjęć całe mnóstwo robionych wybiórczo a nie jak leci a mimo to wolę nie podawać ich ilości by aż tak bardzo nie zadziwić i nie zaskoczyć.Biorąc pod uwagę ilość zdjęć zmuszony jestem fotorelację podzielić na kilka części,zaś najobszerniejsza przypada na Rzym-Muzea Watykańskie i zdjęcia zabytków robione w trakcie spaceru po Rzymie.



Muzea Watykańskie













Wyłaniająca się stopniowo kopuła Bazyliki Św.Piotra








Dziedziniec Muzeów Watykańskich





Złoty Glob Arnaldo forumowicz - Kula w kuli /sfera w sferze/ to symboliczne przedstawienie ciągłego poszukiwania i odkrywania na coraz głębszych poziomach.











Dziedziniec muzeum - olbrzymia szyszka w towarzystwie pawii /Szyszka została pozyskana najprawdopodobniej z nieistniejącej już starożytnej fontanny/








Galeria Rzeźb














Galeria Map





























Galeria Arrasów














Wyjście z Muzeum na Plac Św.Piotra





W oddali Plac Św.Piotra



,

Wnętrza Bazyliki Św.Piotra


,














Grób Św.Jana Pawła II-giego








Maska Pośmiertna Jana XXIII-go

















Plac Św.Piotra z innej perspektywy





Żołnierze Straży Papieskiej














Bazylika Św.Piotra od strony placu






































Tivoli-Villa d'Este
Villa d'Este ? willa znajdująca się w Tivoli niedaleko Rzymu. Arcydzieło architektury oraz projektowania ogrodów. Wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Villa d'Este została przebudowana na rozkaz kardynała Ippolito II d'Este (1509?1572), syna Alfonsa I d'Este, księcia Ferrary i Modeny, oraz Lukrecji Borgii, córki papieża Aleksandra VI. Kolejny papież ? Juliusz III mianował Ippolita zarządcą Tivoli i w prezencie dał mu villę. Całkowitej przebudowy dokonano według planów Pirro Ligorio i pod kierunkiem architekta-inżyniera z Ferrary ? Alberto Galvani(nadwornego architekta rodziny d'Este). Głównym malarzem i dekoratorem wnętrz był Livio Agresti z Forl?. Od 1550 do jego śmierci w1572 ? kiedy villa była już niemal wykończona, Agresti stworzył budynek podobny do pałacu, otoczony wspaniałymi tarasowymi ogrodami w stylu późnego renesansu.Żródło tekst: Wikipedia

Brama Łuk prowadząca do miasta





Rzeźba Fontanna autorstwa polskiego rzeźbiarza Igora Mitoraja








Dziedziniec Villi d'Este






































Ogrody Villi d'Este

















Piazza del Popolo (Plac Wszystkich Ludzi) - jeden z najbardziej znanych placów w północnej części Rzymu.
Historia[edytuj]
W czasach cesarstwa rzymskiego znajdował się przy północnej bramie Murów Aureliana zwanej w starożytności Porta Flaminia. Przez lata plac był miejscem publicznych egzekucji - ostatnią z nich wykonano w 1826.
W roku 1589 papież Sykstus V umieścił na środku placu egipski obelisk (wysoki na 24 m.), przeniesiony z Circus Maximus. Był to obelisk wzniesiony przez Ramzesa II w Heliopolis, który do Rzymu został sprowadzony w 10 r. p.n.e. przez cesarza Oktawiana Augusta. W 1818 przy podstawie obelisku zostały zamontowane rzeźby lwów.
Aktualny układ placu został zaprojektowany w stylu neoklasycystycznym w latach 1811 - 1822 przez Giuseppe Valadiera. Przy północnej stronie placu stoi kościół Santa Maria del Popolo, zbudowany w 1099. Na szczególną uwagę zasługuje w nim - zaprojektowana przez Rafaela - kaplica Chigi. Natomiast przy południowej stronie placu znajdują się dwa bliźniacze kościoły, dedykowane Matce Bożej. Są to: Santa Maria dei Miracoli oraz Santa Maria in Montesanto.Żródło tekst: Wikipedia


W tle dwa bliźniacze kościoły





Kościół Santa Maria del Popolo





Wejście do Muzeum Leonarda Da Vinci





Jeden z pomników na Piazza del Popolo











Piazza di Spagna (Plac Hiszpański) to jeden z najsłynniejszych placów Rzymu. Przy nim znajdują się 137-stopniowe schody, które powstały w XVIII w. Na szczycie schodów stoi XVI-wieczny kościół Trinita dei Monti (kościół św. Trójcy), zbudowany według projektu Carla Maderny. Na schodach odbywają się pokazy mody, a wiosną i latem zdobią je kwiaty. Zimą, w okresie Bożego Narodzenia, na tarasie schodów ustawiana jest szopka.

U ich podnóża znajduje się niewielka fontanna Barcaccia z XVII w., która jest dziełem Pietro Berniniego i jego syna Lorenzo Berniniego. Zasilają ją wody doprowadzone akweduktem, a sama fontanna jest pamiątką po powodzi, która miała miejsce w 1598 r., kiedy to wody Tybru wyrzuciły w tym miejscu łódkę.

Schody są tłumnie odwiedzane przez turystów o każdej porze roku. Najładniej prezentują się po zmroku, kiedy plac nabiera specyficznego klimatu.

Przy placu znajdują się dwa mniejsze muzea urządzone w domach, w których mieszkali sławni ludzie. Obok stoi pałac mieszczący ambasadę Hiszpanii, od której utworzono nazwę placu i schodów.Żródło tekst: wnieznane.pl

















Schody Hiszpańskie niestety w remoncie








Pałac w którym mieści się Ambasada Hiszpani





W tym domu mieszkał nasz znany rodak Henryk Sienkiewicz








Plac Navona
Obiekt powstał z inicjatywy papieża Innocentego X na ruinach starożytnego stadionu Domicjana. Stadion został zbudowany na Polu Marsowym w 86 r. Przeznaczony był do rozgrywania konkurencji atletycznych typu greckiego ? tak zwanych ?agoni?. Jego rozmiary: 54,0 m × 276,0 m, zostały zachowane przy projektowaniu zabudowy placu. Fragmenty ruin stadionu (część trybun) są zachowane w piwnicach budynku w północnej części placu. Nazwa placu najprawdopodobniej pochodzi od zniekształconego wyrażenia in agone[1].
W roku 1477 papież Sykstus IV przeniósł tutaj z Kapitolu targ, który działał w tym miejscu do około 1867 roku. Tradycja targu jest aktualnie podtrzymywana w grudniu w formie straganów z ozdobami i upominkami świątecznymi[2].
Architektura[edytuj]
Aktualną zabudowę plac zawdzięcza papieżowi Innocentemu X, który powierzył Francesco Borromini sporządzenie projektu rozbudowypałacu i kościoła Sant'Agnese in Agone. Kościół zastąpił kaplicę z IV wieku zbudowaną w miejscu jej męczeńskiej śmierci (jej grób znajduje się w bazylice Sant'Agnese fuori le Mura). Budowa kościoła trwała w latach 1652?1670.Żródło tekst: Wikipedia.





Na placu Fontanna del Nettuno-Fontanna Neptuna




















Plac Plebiscytu
Nazwa placu pochodzi oczywiście od plebiscytu, jaki miał miejsce w Neapolu w 1860 roku. Wynik tego plebiscytu zdecydował o fakcie przyłączenia Królestwa Obojga Sycylii do innego królestwa ? Sardynii i Piemontu. W ten sposób powstało wspólne, jedno włoskie państwo. Na drugiej stronie tego placu, naprzeciwko fasady Pałacu Królewskiego widnieje ogromna kolumnada kościoła San Francesco di Paola, z XIX wieku, który był zaprojektowany na wzór Panteonu rzymskiego.








Panteon
Panteon rzymski był świątynią ufundowaną ku czci boskich patronów Rzymu w roku 27 p.n.e. przez Agryppę (zięcia i najbliższego współpracownika cesarza Oktawiana Augusta).
Panteon (Pantheon1), czyli innymi słowy ?Świątynia wszystkich Bogów? jest to okrągła świątynia powstała w 125 roku n.e. ku czci siedmiu najważniejszych bóstw rzymskich. Rzadziej funkcjonuje nazwa Pantheum. W tej formie pojawia się w ?Historii naturalnej? Pliniusza Starszego(XXXVI.38)
Budowla ta została ufundowana przez Marka Agryppę i na jego polecenia zaprojektowana. Konstrukcja powstała na Polu Marsowym na miejscu byłej świątyni ku czci boskich patronów Rzymu wybudowanej w roku 27 p.n.e. i zniszczonej w pożarze w 80 roku n.e. W przebudowanym później przezHadriana Panteonie pozostały inskrypcje Agrypy.
Konstrukcja ta to rotunda o średnicy i wysokości wynoszącej 43 metry. Budowla pokryta jest ogromną kopułą odlaną z betonu, przy podstawie której grubość wynosi 7 metrów. Kopuła budowli posiada na szczycie centralny otwór, zwanym ?okiem? (oculusem) o średnicy 9 metrów, który jest jedynym otworem oświetlającym wnętrze. Ponieważ otwór nie ma przykrycia, podłoga na środku jest lekko wklęsła z odpływem do zbierania deszczu. Podniebienie kopuły jest ozdobione pięcioma rzędami kasetonów.
Do wnętrza Panteonu prowadzą potężne, ciężkie 20 tonowe drzwi odlane z brązu. Wyłożoną granitem oraz żółtym marmurem ścianę wewnętrzną przecina siedem równomiernie rozmieszczonych niż dla siedmiu, odlanych z brązu, bóstw: Jowisza, Marsa, Neptuna, Wenus, Merkurego, Saturna i Plutona.Żródło tekst: ImperiumRomanum.

















Grób pierwszego króla Włoch Emanuela I-go





Grób syna Emanuela Umberto I-go





Fontanna di Trevi
Fontanna di Trevi jest chyba najbardziej znaną fontanną świata. Barokowa fontanna w Rzymie ma 20 metrów szerokości i 26 metrów wysokości. Centralnymi postaciami fontanny są Neptun i dwa trytony, będące symbolami Kastora i Polluksa.
Neptun jest w rydwanie zaprzężonym w dwa hippokampy (połącznie konia i ryby). Jeden z nich jest spokojny, a drugi wzburzony, co ma symbolizować dwa stany morza ? ciszę i sztorm. Cztery pory roku są symbolizowane przez postacie przy balustradzie (zaprojektowane przez Corsiniego, Ludovisiego, Pincellottiego i Queirolego). W niszach znajdujemy alegorie Zdrowia (prawa) i Obfitości (lewa).
Według legendy imię Trevia należy do dziewicy (łac. virgo), która odkryła wodę u źródeł akweduktu. Stąd fontanna nazywa się di Trevi, a woda do niej płynąca ? Acqua Virgo.Źródło tekst: Włochy-Praktyczny Przewodnik Turystyczny.





























Plac Wenecki
Plac Wenecki (wł. Piazza Venezia) ? plac w Rzymie, w rione Campitelli, znajdujący się u podnóża Kapitolu, zabudowany w XV wieku przez Leone Battisty Albertiego.
Budowle przy placu Weneckim[edytuj]
Pałac Wenecki (Palazzo Venezia) ? pochodzi z tego samego okresu, został zbudowany przez tego samego architekta dla weneckiegoduchownego ? kardynała Barbo, późniejszego Pawła II. Ten renesansowy pałac, do połowy XVI wieku pełnił rolę rezydencji papieskiej. Później znajdowała się w nim Ambasada Republiki Weneckiej (do 1797 r.) i Ambasada Austro-Węgier. Po dojściu do władzy Benito Mussoliniego w pomieszczeniach pałacowych urządzono jego rezydencję. Podczas przemówień wygłaszanych z balkonu, plac gromadził mieszkańców Rzymu. Obecnie w pałacu mieści się muzeum z kolekcją zgromadzoną przez Pawła II. Na dziedzińcu pałacu umieszczona jest fontanna z przedstawieniem zaślubin Wenecji z morzem (doża rzucający pierścień).
Bazylika św. Marka ? boczna elewacja pałacu Weneckiego łączy się z fasadą bazyliki San Marco. Kościół został zbudowany w IV wieku, przebudowany w IX wieku. Wtedy też połączono kościół i pałac, tak aby papież mógł udzielać błogosławieństwa z jego balkonu.Barokowe wnętrze podzielone jest na trzy nawy. Na kasetonowym stropie nadal widnieje herb Pawła II ? biały lew ze złotą wstęgą.mozaiki w absydzie przedstawiające Chrystusa w otoczeniu świętych oraz Grzegorza IV z modelem przebudowanej świątyni wykonano w IX wieku.
Źródło tekst; Wikipedia.





Ołtarz Ojczyzny











Pomnik króla Wiktora Emanuela II-go














Posąg Kastora





Posąg Polluksa








Pomnik z brązu Marka Aureliusza









Pozdrawiam Wszystkich życząc miłych wrażeń i zapraszam do obejrzenia kolejnej II-giej części wkrótce.

[ewa321]

Arku - wrażenia były jak najbardziej miłe, nawet bardzo miłe
Z przyjemnością przypomniałam sobie piękne, włoskie zakątki
i z przyjemnością pospacerowałam Twoimi ścieżkami !!
Dziękuję za część pierwszą i czekam na kolejną

[Arkadius121]

Ewo - Na Twoje odwiedziny w moim wątku podróżniczym zawsze mogę liczyć a swoją obecnością sprawiasz mi wiele radości
Cieszę się,że swoją fotorelacją z Włoch cz.1 mogłem przywołać Twoje wspomnienia z tego pięknego,gościnnego i ciepłego kraju.
Mam nadzieję,że i tym razem zawitasz do mojego wątku i oglądając moją fotorelację z Włoch cz.2 wrócisz wspomnieniami do miejsc,które tam odwiedziłaś a które zdołałem uwiecznić na moich zdjęciach.
Bardzo dziękuję za odwiedziny i za pozostawienie śladu po swoich odwiedzinach w postaci postu o bardzo miłej,życzliwej i sympatycznej treści
Pozdrawiam serdecznie Ciebie,Forumowiczów i Gości


Forum Romanum (pol. ? rynek rzymski), inna nazwa to Forum Magnum ? najstarszy plac miejski w Rzymie, otoczony sześcioma z siedmiu wzgórz: Kapitolem, Palatynem, Celiusem, Eskwilinem, Wiminałem i Kwirynałem. Główny polityczny, religijny i towarzyski ośrodek starożytnego Rzymu, miejsce odbywania się najważniejszych uroczystości publicznych.

Historia
Tzw. teoria Gjerstada wypracowana w 1968 zakładała, że pierwotnie (w VII w. p.n.e.) na tym terenie znajdowała się osada składająca się z domów na palach. Po wybudowaniu kanału odwadniającego Cloaca Maxima, osuszeniu terenu, utwardzeniu powierzchni, obszar ten stał się miejscem zgromadzeń obywateli. Inicjatorem wybudowania forum miał być Tarkwiniusz Pyszny. Przy powstałym w VI w. p.n.e. placu miano potem wznieść szereg ważnych budynków: Kurię, mównicę (Rostra),świątynię Westy i dom westalek, świątynie Saturna, Dioskurów, Zgody i siedzibę najwyższego kapłana ? budynek Regii, archiwum (Tabularium).

Ostatnie badania archeologiczne terenu forum przeprowadzone w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku zaprzeczyły teorii Gjerstada. Wykazano, że do trzeciej ćwierci VIII w. p.n.e. na terenie Forum Romanum znajdowało się zwykłe bagno zasilane potokiem płynącym wzdłuż późniejszej Via Sacra. Stanowiło ono naturalną granicę pomiędzy znajdującymi się na wzgórzach osadami, tzw. palatyńsko-eskwilińską i kapitolińsko-kwirynalską. Bagno osuszono, a powierzchnię utwardzono w latach dwudziestych VIII wieku p.n.e. (729-720 p.n.e.), co zgadza się w zasadzie z przekazanym przez rzymskich historyków czasem zjednoczenia Rzymu Romulusa z okoliczną osadą sabińską Tytusa Tacjusza. Przyjmuje się, że w tym właśnie okresie nastąpiło połączenie osady palatyńskiej z kwirynalską w jeden organizm polityczny, którego centrum stanowiło właśnie nowo osuszone Forum Romanum. Nigdy natomiast nie było tam domów na palach, jak twierdził Gjerstad.Żródło tekst: Wikipedia.


Posąg wilczycy karmiącej Romusa i Romulusa usytuowany nad głowami przechodzących i zmierzających do Forum Romanum,umocowany na frontonie jednej z kamienic.





Oswojona rybitwa czekająca na nadchodzących turystów karmiących ją z ręki-w tle w dole Forum Romanum.











Forum Romanum-w tle Wzgórze Palatyn z prawej pozostałości Świątyni Saturna.





Pozostałości Świątyni Saturna.





Łuk Triumfalny Septymiusza Sewera.








Ruiny Forum Romanum.








W tle Ołtarz Ojczyzny.




















Po zwiedzeniu Forum Romanum udajemy się w kierunku Colosseum-na zdjęciu w tle.





Koloseum, oficjalnie w starożytności Amfiteatr Flawiuszów (łac. Amphitheatrum Flavium, Colosseum; wł. Colosseo) ? amfiteatr wRzymie, wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów.
Jest to duża, eliptyczna budowla o długości 188 m i szerokości 156 m, obwodzie 524 m, wysokości 48,5 m, z pojemną widownią, która mogła pomieścić pomiędzy 45 a 50 tysiącami widzów[1] (według iluminacji późnorzymskiej ?Chronografii z 354 roku n.e.?, która powstała na zlecenie bogatego rzymskiego chrześcijanina Walentiusza, pojemność Koloseum wynosiła około 87.000 osób)[2]; z galeriami komunikacyjnymi oraz areną z systemem podziemnych korytarzy. W czterokondygnacyjnym podziale zewnętrznym zastosowano spiętrzenie porządków (najniższa kondygnacja w porządku toskańskim, druga w jońskim, trzecia w korynckim). Trzy niższe kondygnacje związane są z konstrukcyjnym układem arkad, czwarta, najwyższa została zaopatrzona tylko w małe okna. Od strony wewnętrznej budowla jest pięciokondygnacyjna. Cztery kondygnacje zbudowano jako układ pomieszczeń wydzielonych pomiędzy filarami, ścianami, ze sklepieniami kolebkowymi i krzyżowymi. Umieszczono tam bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla gladiatorów, klatki dla zwierząt, korytarze. Wokół areny wzniesione było podium. Do Koloseum prowadziło 80 ponumerowanych wejść (zachowały się oznaczenia wejść od nr XXIII do LIV), które zapewniały szybkie (przez ok. 6 minut) opuszczenie widowni przez widzów (jednak taką możliwość mieli tylko widzowie z dolnych i środkowych rzędów). Istniała też możliwość przykrycia całej widowni specjalną osłoną (velarium) w deszczowe lub bardzo słoneczne dni.
Odbywały się w nim m.in. walki gladiatorów, naumachie, polowania na dzikie zwierzęta. Tradycja mówi iż w Koloseum mordowanochrześcijan, co upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII wieku Koloseum jest otoczone opieką jako miejsce męczeństwa pierwszych chrześcijan, wcześniej pozyskiwano z niego bloki kamienne jako materiał budowlany. Nazwa Koloseum została nadana we wczesnym średniowieczu od znajdującego się w pobliżu budowli ogromnego (gr. ?kolossos?) posągu Nerona przedstawionego jako Helios.

W 445 zostało poważnie uszkodzone przez trzęsienie ziemi.
W 528 odbyły się tu ostatnie igrzyska.
Pod koniec VI wieku wewnątrz amfiteatru wybudowano mały kościół, arenę przekształcono w cmentarz.
Około 1200 rodzina Frangipani przejęła Koloseum i ufortyfikowała je, używając jako zamku.
W 1349 w wyniku trzęsienia ziemi zawaliła się zewnętrzna część południowej ściany.
W 1744 zostało ogłoszone miejscem męczeństwa chrześcijan. Zaprzestano eksploatować go w roli kamieniołomu.
Od II poł. XVIII wieku w Wielki Piątek odbywa się tutaj droga krzyżowa pod przewodnictwem papieża.
7 lipca 2007 obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.Źródło tekst: Wikipedia.



















































































Po zwiedzeniu Koloseum udaliśmy się do pobliskiej restauracji-Ristorante Le Terme del Cosseo na zaplanowaną kolację połączoną z programem artystycznym na który składał się występ trójki artystów operowych-jedna śpiewaczka i dwóch śpiewaków.
Był to wspaniały operowy wieczór pod koniec którego razem z artystami śpiewaliśmy znane z Radia i TV włoskie piosenki.

Ristorante Le Terme del Colosseo
Restauracja znajduje się w centrum Rzymu, kilka kroków
od Koloseum i Forum Romanum.














Scenki z Cyrulika Sewilskiego.


























Castel Gandolfo znane jako letnia rezydencja papieży, to leżące w malowniczej scenerii podrzymskie miasteczko nad brzegiem wygasłego wulkanu Lacjum. Razem z Albano, Frascati, Lanuvio, Grottaferrata, Marino i kilkoma mniejszymi miejscowościami tworzą historyczny i geograficzny obszar Zamków Rzymskich Castelli Romani. Łagodny klimat, żyzna gleba, duże zbiorniki słodkiej wody (jeziora w kraterach!) i łatwość obrony przyciągały nieustannie ludzi w to miejsce.
Miejsce to wiąże się z jedną z najstarszych legend o początkach Rzymu. Istniało tutaj niegdyś miasto Alba Longa założone przez Eneasza. Pochodzący stąd trzej bracia Kuriacjusze stoczyli pojedynek z trzema Horacjuszami z Rzymu. Walkę przeżył jeden z Horacjuszy, a Alba Longa uległa zniszczeniu. Ocalały jedynie świątynie, które podobno wznosiły się dokładnie w miejscu gdzie dzisiaj stoi papieska willa.

W okresie Republiki i Cesarstwa wzgórza te stały się miejscem wakacji bogatych Rzymian. W średniowieczu i nowożytności miejsce patrycjuszy, senatorów i cezarów zajęła szlachta Państwa Kościelnego i duchowni. Stolica Apostolska zakupiła Castel Gandolfo pod koniec XVI w. Za czasów panowania Urban VIII Barberiniego, willę papieską odrestaurowano i stworzono wspaniałe ogrody.

Po drugiej wojnie światowej Castel Gandolfo rozkwitło.Za panowania Jana Pawła II letnia rezydencja stała się czymś więcej niż miejscem krótkiego wypoczynku papieża, była tętniącą życiem oazą spotkań z wiernymi, sympozjów naukowych i pracy twórczej.

Cały kompleks zajmuje 55 ha, o 11 ha więcej niż Watykan. W jego skład wchodzą m.in. trzy wille kardynalskie, Cybo, Del Moro i Barberini, dwa klasztory kontemplacyjne, Klarysek i Bazylianów oraz 30 ha ogrodów i parków.Źródło tekst: Strona Internetowa.
Niestety ogrody Castel Gandolfo nie są udostępnianie turystom do zwiedzania














Monte Cassino (wł. Montecassino) ? wzgórze we Włoszech (Apeniny Środkowe), nad doliną rzeki Liri, między Rzymem i Neapolem. Wysokość 519 m n.p.m. U podnóża góry znajduje się miasto Cassino. Na szczycie wznosi się opactwo benedyktyńskie (pierwotnie z 529 roku, zbombardowane w 1944, odbudowane po II wojnie światowej). W czasie II wojny światowej miały tu miejsce walki pomiędzy wojskami alianckimi a niemieckimi. W skład wojsk alianckich wchodził II Korpus Wojska Polskiego pod dowództwem gen. Władysława Andersa, którego żołnierze jako pierwsi zawiesili biało-czerwoną flagę po zajęciu wzgórza opuszczonego przez wojsko niemieckie.











Dziedziniec Opactwa benedyktynów.











Pomnik umierającego Św.Benedykta podtrzymywanego przez Braci Zakonnych.














Gołębie na na Dziedzińcu Opactwa symbolizujące gołębia z okresu walk o wzgórze,który jako jedyny dostarczył meldunek.

W dniach 11-18 maja 1944 roku odbyło się czwarte, zwycięskie natarcie aliantów na klasztor na Monte Cassino, w którym czynny udział brali również żołnierze polscy. Wieść o sukcesie przyniósł do dowództwa gołąb pocztowy. "Goniec Karpacki" donosił, że krótka depesza zawierała jedynie literę "V".Źródło tekst: FILWEB




















Polski Cmentarz Wojenny na Monte Cassino ? nekropolia polskich żołnierzy poległych w bitwie o Monte Cassino w okresie od 11 do 19 maja 1944 roku.

Decyzję o utworzeniu cmentarza wydał generał Władysław Anders 18 maja 1944, jeszcze podczas trwania bitwy o Monte Cassino. Cmentarz powstał na przełomie lat 1944-1945 pod kierownictwem inż. Tadeusza Muszyńskiego według projektu architektów Wacława Hryniewicza i Jerzego Skolimowskiego. Inicjatywa budowy wyszła ze strony środowiska polskich żołnierzy, uczestników bitwy o klasztor na Monte Cassino. Zbudowano go na płaskim siodle, zwanym w czasie bitwy "Doliną Śmierci", pomiędzy Monte Cassino i wzgórzem "593" a więc w miejscu najbardziej wymownym. To właśnie przez "Widmo", "Głowę Węża" i "593" szły główne natarcia polskich batalionów. Na wzgórzach ?593? i ?575? wzniesiono pomniki ku czci poległych z 3 Dywizji Strzelców Karpackich i 5 Kresowej Dywizji Piechoty[1]. Budowę cmentarza nadzorował uczestnik bitwy, inż. Roman Wajda[2].

Uroczyste oddanie cmentarza nastąpiło 1 września 1945 r. z udziałem przedstawicieli rządu polskiego na uchodźstwie oraz dowództwa wojsk alianckich. Wśród wzgórz okalających Monte Cassino znaleźli spoczynek żołnierze II Korpusu generała Władysława Andersa, którzy oddali życie w krwawej bitwie o otwarcie wojskom sprzymierzonych drogi na Rzym.

Spoczywa na nim 1054[4] lub 1072[3][a] poległych żołnierzy Rzeczypospolitej wszystkich jej wyznań: katolików, grekokatolików, prawosławnych, protestantów, żydów i muzułmanów[5] w większości wyprowadzonych przez gen. Andersa z "nieludzkiej ziemi"[6], z sowieckich obozów koncentracyjnych Gułagu.

Każdego roku, 18 maja, w rocznicę bitwy organizowane są tu uroczystości upamiętniające to zwycięstwo oręża polskiego. W okresie istnienia PRL uroczystości organizowane były głównie przez Stowarzyszenie Kombatantów Polskich we współpracy z Rządem RP na Uchodźstwie. Regularnie brały w nich udział reprezentacje rządu włoskiego i miasta Cassino.Źródło tekst: Wikipedia


























Grób żony Gen.Władysława Andersa.





Złożenia kwiatów i zapalenia zniczy pod Pomnikiem Poległych od naszej grupy dokonują reprezentująca młodzież i dzieci nasz Pupilek Tomek.














Wezuwiusz (łac. Vesuvius, wł. Vesuvio) ? jedyny aktywny wulkan kontynentalnej części Europy, położony na terenie Włoch, na Półwyspie Apenińskim, nad Zatoką Neapolitańską. Skałą wylewną Wezuwiusza jest lawa "aa" której stare potoki do dziś leżą na zboczach wulkanu.
Wezuwiusz, zaliczany do stratowulkanów, jest jednym z pięciu najniebezpieczniejszych wulkanów świata. Początki jego aktywności sięgają okresu sprzed około 16 tys. lat. Najbardziej wzmożonym okresem aktywności wulkanu były lata 1631-1872. Według ostatnich pomiarów, jego wysokość wynosi 1281 m n.p.m., głębokość krateru ? 230 m, średnica ? 550-650 m. Dzisiejszy stożek znajduje się nakalderze utworzonej podczas wybuchu z 79 roku. Szczyt północnej krawędzi kaldery nosi nazwę Monte Somma.

Wiek najstarszych skał Wezuwiusza określany jest na ok. 200 tys. lat. Najbardziej znany jest z wybuchu, który nastąpił 24 sierpnia 79 r., w którym zniszczone zostały miasta: Pompeje, Herkulanum i Stabie. Ostatni duży wybuch został odnotowany 13 marca 1944 r. Od roku 1944 Wezuwiusz nie daje oznak aktywności.Źródło tekst: Wikipedia


Do Wezuwiusza wspinaliśmy się autokarem po serpentynach.Po drodze towarzyszyła nam bogata różnorodna roślinność porastająca zbocza wulkanu dzięki żyznej glebie jaką jest zastygła lawa bogata w różne zasoby minerałów sprzyjające wzrostowi roślin.
Zdjęć minimum ponieważ nie wspinaliśmy się do krateru wulkanu ze względu na niezbyt przyjazne podejście-duże nierówności terenu,popioły.





Tramwaj górski dowożący turystów do podnóża krateru.








Pozdrawiam Wszystkich serdecznie a przy następnej okazji zapraszam do obejrzenia kolejnej 3-ciej i ostatniej części

[any57]

Rad jestem Arku z Twoich zdjęć - wracają wspomnienia i ... więcej z nich wyciągam korzyści, niż z tego co widziały moje oczy
Świetnie potrafisz wyłapać szczegóły, no i ta relacja z przebiegu podróży

[Arkadius121]

Any-Andrzeju - Miło mi znów powitać Cię w moim wątku podróżniczym
Dzięki za odwiedziny i bardzo sympatyczny post Cieszę się,że swoją fotorelacją z Włoch-cz.I i II mogłem przybliżyć Ci ponownie miejsca,które kiedyś zwiedziłeś i pozwolić Ci wrócić do wspomnień
Zapraszam Ciebie,Forumowiczów i Gości do obejrzenia cz.III-ciej i ostatniej mojej fotorelacji z Włoch serdecznie pozdrawiając


Dziś fotorelacja z Pompei,Neapolu i Caprii.

Pompeje, dawniej Pompeja (łac. Pompeii, wł. Pompei) ? miasto w regionie dzisiejszej Kampanii we Włoszech zniszczone w czasachcesarstwa rzymskiego przez erupcję wulkanu Wezuwiusz w dniu 24 sierpnia 79 roku. Popiół wulkaniczny, który zasypał Pompeje, utrwalił budowle, przedmioty oraz niektóre ciała ludzi i zwierząt, co współcześnie umożliwia obejrzenie wyglądu starożytnego rzymskiego miasta średniej wielkości i jego mieszkańców. Ruiny Pompejów położone są ok. 20 km na południowy wschód od Neapolu. Dwa inne miasta, które zniszczyła erupcja Wezuwiusza w 79 roku to Herkulanum i Stabie.

Miasto zostało założone w VII w. p.n.e. przez Osków, następnie było kontrolowane przez Greków, później (od 525 do 474) Etrusków. W czasach oskijskich lub etruskich miasto zostało otoczone murami obronnymi. Pod koniec V wieku p.n.e. zostało zdobyte przez Samnitów. Pod koniec IV wieku p.n.e. Pompeje zawarły z Rzymem układ sojuszniczy, który zobowiązywał je do pomocy militarnej, ale pozostawiał Pompejańczykom autonomię, własne urzędy i język.
Historyczne Pompeje powstały na stoku wzniesienia utworzonego przez prehistoryczną lawę. Położone były na wysokości 40 m n.p.m.nad rzeką Sarnus (obecnie Sarno). Jeszcze przed dominacją samnicką zostało przekształcone z niewielkiej osady rolniczej w miasto rozplanowane wokół Trójkątnego Forum. Pod panowaniem Samnitów obszar 66 ha otoczono murem obronnym o długości ok. 3 km.Żródło tekst: Wikipedia.


Nasze zwiedzanie Pompejów zbiegło się z wystawą rzeźb naszego wielkiego,nieżyjącego już artysty Igora Mitoraja jakimi nie tylko ja byłem bardzo zafascynowany,a oto jak pisała o wystawie włoska prasa:
Włoskie gazety piszą o oniemiałych z zachwytu i zdziwienia turystach, którzy napotykają na pompejańskich uliczkach i placach kolosów Mitoraja. Ci, którzy chcą sobie zrobić zdjęcia na tle rzeźb, muszą stać w kolejkach.
Włosi piszą o Mitoraju entuzjastycznie, fascynacja jego sztuką trwa, choć artysta zmarł w 2014 r. Dla nich pozostaje jednym z największych rzeźbiarzy naszych czasów.Źródło tekst: TVP.INFO




















Włoski minister kultury i sztuki Dario Franceschini mówi, że wystawa ta będzie ukoronowaniem marzeń Igora Mitoraja, który dokładnie ją zaplanował i wyznaczył już miejsca, w których chciał postawić rzeźby. Nie doczekał jednak chwili, w której ogromne dźwigi zaczęły ustawiać jego działa na pompejańskich ulicach i placach.
Zobacz obraz na Twitterze























Mitoraj, zafascynowany antykiem, rzeźbił ludzkie ciało. Interpretował twórczo dzieła artystów ze starożytnej Grecji i Rzymu, nawiązywał do mitów ? stąd tytuły jego rzeźb, m.in. Ikar, Ikaria, Eros. Jego herosi byli jednak ułomni, zranieni, z pustymi oczodołami. Mitoraj łącząc antyk ze współczesnością, twierdził, że odwołanie do mitów jest tylko wskazówką dla publiczności.





















































Ocalałe malowidła w domu uciech.








Ruiny Pompei na tle Wezuwiusza.




















Ocalałe części domowej kuchni.











?Tutaj nie ma dla ciebie miejsca?

W Polsce Igor Mitoraj studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, był uczniem Tadeusza Kantora. I to Kantor kazał mu szukać szczęścia w świecie: ?Tutaj nie ma dla ciebie miejsca. Musisz wyjechać, musisz zaczepić się w którejś ze stolic sztuki, jeśli chcesz sobie zapewnić przyszłość. Masz szansę, przecież nie chcesz pozostać kimś anonimowym? ? powiedział młodemu artyście. Mitoraj Kantora posłuchał i wyjechał z Polski w 1968 roku. Potem w wywiadach mówił, że to była dobra decyzja, choć swoja karierę zawdzięcza bardzo ciężkiej pracy, bo początki były niezwykle trudne.


























Castel Nuovo, znany również jako Maschio Angioino ? zamek w Neapolu, w południowych Włoszech ? główny symbol architektoniczny miasta.

Przed wstąpieniem na tron Karola Andegaweńskiego, księcia francuskiego w 1266, stolicą Królestwa Neapolu było Palermo (na Sycylii). W Neapolu znajdowała się królewska rezydencja ? Castel Capuano. Kiedy Karol rozkazał przeniesienie stolicy z Palermo do Neapolu, rozkazał również wybudować nowy zamek, który pomieściłby dwór i znajdował się blisko morza.
Prace rozpoczęły się w 1279, a zakończyły trzy lata później. Nad ich przebiegiem czuwali francuscy architekci. Przez nieszpory sycylijskie, zamek pozostał niezamieszkany aż do roku 1285 ? wtedy Karol I Andegaweński zmarł i zastąpił go na tronie jego syn ? Karol II Kulawy. Castel Nuovo stał się wkrótce rdzeniem historycznego centrum miasta i świadkiem wszystkich ważnych wydarzeń (np. 13 grudnia 1294 papież Celestyn V zrzekł się swoich tytułów w hallu zamku, a jedenaście dni później Bonifacy VIII został wybrany przez kolegium kardynalskie na kolejnego papieża i natychmiast został wysłany do Rzymu, aby wyrwać się spod zwierzchności Andegawenów).
Źródło tekst:Wikipedia.











Ostatnim etapem naszej wędrówki po Włoszech była wycieczka statkiem na Wyspę Capri a następnie opłynięcie jej motorówką.
Po wyjściu na jej brzeg na wyspę wjechaliśmy kolejką linową torową.
Wrażenia po zwiedzeniu wyspy bardzo sympatyczne a roztaczające się wokół widoki utkwiły nam na zawsze w pamięci.

Capri ? włoska wyspa na Morzu Tyrreńskim w Zatoce Neapolitańskiej. Położona jest w pobliżu półwyspu Sorrento, oddzielona od niego cieśniną Piccola. Nazwa wyspy pochodzi od słowa Kapros (grec. ? dzik) lub Capra (łac. ? koza).
Niewielka, o wydłużonym kształcie, górzysta wyspa zbudowana jest ze skał wapiennych (pobliska Ischia jest pochodzeniawulkanicznego). Jej powierzchnia wynosi 10,4 km? a obwód 17,0 km, najwyższe wzniesienie to Monte Solaro (596 m n.p.m.), na którym znajdują się ruiny zamku. Na wierzchołek ów można wjechać wyciągiem krzesełkowym z miasteczka Anacapri.
Na wyspie położone są dwa miasta: Capri i Anacapri.
Najstarsze ślady bytności człowieka na wyspie pochodzą z okresu paleolitu, natrafiono na nie podczas budowy cesarskiej willi w dolinie Tragara. W VII wieku p.n.e. skolonizowali ją Grecy, a od 29 p.n.e. znalazła się w granicach Cesarstwa Rzymskiego. Była jednym z ulubionych miejsc pobytu cesarzy Oktawiana Augusta i Tyberiusza, który zbudował na niej 12 willi nazwanych imionamiolimpijskich bogów. (Tyberiusz mieszkał na wyspie w latach 27?37). Rzymianie opuścili wyspę w II wieku. Od IX wieku wchodziła w skład republiki Amalfi. W 1860 r. została włączona w granice zjednoczonego Królestwa Włoch.Źródło tekst: Wikipedia.






































Pozdrawiam Wszystkich i gorąco namawiam na wycieczkę - Roma & Napoli-Odlotowe Stolice Italii

[borg50]

witaj Arku
Przeurocza relacja z podróży zdjęcia jak zwykle przepiękne
pozdrawiam serdecznie

[GrazynaW]

Witaj Arku.
Dzięki Twoim zdjęciom przypomniałam sobie tyle miejsc! Pięknych miejsc!
W niektórych byłam znacznie wcześniej, inne są jak świeżynki.

[karolacha]

Z przyjemnością oglądam (kilkakrotnie) Twoje fotorelacje z Rzymu, Włoch ...są kapitalne. Co innego oglądać suche foldery a co innego amatorskie, osobiste relacje , zwłaszcza ,ze przebywałam w tych miejscach i fajnie się ogląda
W NOWYM ROKU ŻYCZĘ PODOBNYCH A I WIĘKSZYCH WĘDRÓWEK i WSPANIAŁYCH DOZNAŃ To co zobaczymy zostanie z nami na zawsze

[Arkadius121]

Borg 50 - Grażynko - Karolinko

Witam Was bardzo serdecznie i dziękuję za przemiłe w treści posty
Cieszę się,że mogłem przypomnieć Wam miejsca w których byliście i chwile mile tam spędzone.
Pozdrawiam serdecznie Was,Forumowiczów i Gości i zapraszam do kolejnych odwiedzin w moim wątku.

Dzisiaj zapraszam Wszystkich do obejrzenia eksponatów w Muzeum w Środzie Śląskiej,które oglądaliśmy i fotografowaliśmy jeszcze w sierpniu 2016 roku już pod koniec naszych wakacji.
Na szczególną uwagę zasługuje Skarb Średzki,który wzbudza w tamtejszym muzeum największe zainteresowanie-zapraszam


Muzeum Regionalne w Środzie Śląskiej mieści się w gotyckim ratuszu. Odrestaurowany budynek zajmuje centralną część rynku. Od wschodu i zachodu otoczony jest zabudową śródrynkową, która swój początek bierze w Średniowieczu. Wraz z ratuszem tworzy ona wewnętrzny dziedziniec o niepowtarzalnym klimacie, co pozwala zaliczyć to miejsce do jednego z najpiękniejszych zakątków w Środzie.
Cała działalność Muzeum Regionalnego w Środzie Śląskiej nastawiona jest na zachowanie i prezentację lokalnej przeszłości oraz innych ciekawych wydarzeń kulturalnych (koncerty, kiermasze, itp.).Źródło tekst.Środa Śląska Portal Informacyjny oraz NAZWA-przez-oprogramowanie-wykluczona

















Makieta ilustrująca dawny wygląd Środy, z przedstawieniem nieistniejących już budowli, takich jak chociażby zamek kasztelański, ciszy się niesłabnącym powodzeniem u zwiedzających. Z sali rajców, pełniącej również funkcję sali posiedzeń sądu miejskiego, możemy się udać do sąsiadującej z nią od zachodu wieży więziennej.





Zachowały się dwie oryginalne, gotyckie cele więzienne. Na uwagę zasługują ryty więźniów, wśród których data "1413" pozwala datować powstanie najstarszych z nich co najmniej na XV w.
Na zdjęciach poniżej katownia znajdująca się w wieży.























Dawna sala rajców użycza swego miejsca wystawie "Średzkie insygnia cechowe", poświęconej bogatej historii średzkich cechów. Prezentujemy na niej cechowe pieczęcie, wilkomy, konwie, kubki, wywieszki oraz tarcze trumienne.






































Najcenniejszym zabytkiem naszego muzeum jest bez wątpienia "Skarb Średzki".
W upalną sobotę 8 czerwca 1985 roku, Andrzej Widurski, operator koparki podczas kopania fundamentów pod przyszłe budynki mieszkalne przy ul. Daszyńskiego 16, zahaczył łyżką koparki o gliniany średniowieczny dzban pełen srebrnych monet.
Poza monetami srebrnymi odzyskano od robotników po dłuższych pertraktacjach, ale jeszcze tego samego 8 monet złotych, florenów pochodzących tak jak i grosze praskie, z pierwszej połowy XIV w.





Grosz praski w powiększeniu-zdjęcie pochodzi ze strony internetowej.





Najcenniejszym elementem skarbu jest korona z początku XIV w., zdobiona naprzemiennie trójlistnymi plakietami z barwną emalią i dużymi szafirami oraz mniejszymi: granatami, akwamarynami, szmaragdami, spinelami, tektytami i perłami. Wieńczą je figury orłów trzymających w dziobach pierścienie, połączone szpilami, z których każda zakończona jest kwiatonem. Korona została zamówiona z okazji ślubu, na co wskazuje motyw pierścieni - oznaka małżeńskiego zobowiązania i symbol dobrej wróżby.
Drugim pod względem wartości klejnotem jest kolista zapona ozdobiona pośrodku kameą z chalcedonu, z przedstawieniem orła.


Zdjęcie korony pochodzi ze strony internetowej,gdyż w czasie naszego zwiedzania muzeum była ona wypożyczona do Muzeum na Hradczanach w Pradze Czeskiej.Od 13 grudnia 2016 roku znajduje się ponownie w Muzeum Średzkim.




To wystawione zdjęcie korony pod jej nieobecność w muzeum.





Drugim pod względem wartości klejnotem jest kolista zapona ozdobiona pośrodku kameą z chalcedonu, z przedstawieniem orła. Dookoła kamei oraz na zewnętrznym kręgu zapony umieszczone są szlachetne kamienie: granaty i szmaragdy.





Pokazane są również dwie złote zawieszki z końca XII w. używane jako ozdoba głowy kobiecej (zdobione filigranem oraz szafirami, cytrynami, granatami i perłami), druga, skromniejsza para zawieszek, złote pierścienie, sygnet z motywem półksiężyca i gwiazdy, taśma zdobnicza przeznaczona do okuwania cennych przedmiotów oraz część odnalezionych złotych monet.

















Życzę miłych wrażeń i zapraszam ponownie

[Arkadius121]

Witam Wszystkich Forumowiczów i Gości i zapraszam do obejrzenia kolejnego podróżniczego postu

Na zaproszenie naszych znajomych Polaków wybraliśmy się na kolejną wycieczkę krajoznawczą do Holandii,była to już nasza druga podróż do tego pięknego kraju.Dwa lata temu pojechaliśmy do Amsterdamu i wróciliśmy do kraju zauroczeni "Wenecją północy"-bo tak właśnie nazywają Amsterdam.
Tym razem gościliśmy w miejscowości Sommelsdijk wcale nie małej wiosce i wcale jej nie przypominające a raczej niewielkie miasto położonej na wyspie jak i sąsiednia wieś Middelharnis.
Wszędzie czysto i schludnie a ludność tamtejsza bardzo sympatyczna,miła i serdeczna a do tego wspaniała słoneczna pogoda,taka sama jaką mieliśmy dwa lata temu w Amsterdamie.
Spędziliśmy tam cały tydzień i prawie codziennie wychodziliśmy na spacer a towarzyszył nam bardzo mądry i sympatyczny York wabiący się Coockie-jego zdjęcie zamieściłem w wątku Rośliny Arkadiusa cz.3

Zapraszam na fotorelację.


Droga prowadząca przez drewniany mostek do czynnego wiatraka napędzanego prądem w miejscowości Sommeldijsk.











W środku wioski usytuowany pomnik Sancho Pansy.








Po drodze mijaliśmy malownicze zabytkowe kamieniczki.











Most łączący dwie wsie: Sommelsdijk i Middelharnis.





Pierwsze zabudowania Middelharnis.





Osiedle na wodzie.














W centrum wioski rzucające się w oczy lipy rosnące wzdłuż ulicy przycięte w kształcie stożka.








Kolejne mijane przez nas zabytkowe kamieniczki.








Widoczna z daleka przystań jachtowa z wyjściem na morze,które zewsząd nas otaczało.




















Po paru dniach pobytu a dokładnie w dniu Króla Willema Aleksandra Gospodarze zaproponowali nam wycieczkę do położonego na kolejnej wyspie miasteczka o nazwie Vlissingen,gdzie jak we wszystkich tego dnia wsiach,miastach i miasteczkach mieszkańcy wylegają na ulice by rozkładać swoje kramy i sprzedawać to wszystko co mają na zbyciu.Przedzierając się przez tłumy turystów i kupujących po zakupieniu pamiątek ruszyliśmy na zwiedzanie miasteczka.



Jednakże,żeby dotrzeć do Vlissingen musieliśmy samochodem przejechać przez morze mostem o długości pięciu kilometrów-widok samego mostu robi niesamowite wrażenie.




















Przejeżdżamy obok zwodzonego mostu.











Rynek miasteczka,którego zwiedzanie rozpoczęliśmy.











Zadbana renesansowa fontanna na rynku miasteczka.

















Dochodzimy do portu i naszym oczom ukazuje się kanał portowy a na nim zacumowane bądź to wpływające i wypływające stateczki.











Pomnik słynnego admirała Michiela de Ruytera.














Fortyfikacja portowego więzienia.





Nabrzeże z usytuowanymi na nim armatami wycelowanymi w morze.








Stopniowo opuszczamy miasteczko i naszym oczom ukazuje się piękny biały wiatrak na wzgórzu.











Po powrocie do domu i kilku jeszcze spacerach wracamy do domu samolotem z lotniska Schiphol w Amsterdamie,które zrobiło na nas ogromne wrażenie.Schiphol w liczbach:
? 4. co do wielkości europejski port lotniczy
? 5 pasów startowych
? 87 restauracji
? 111 sklepów
? 40 proc. ? odsetek pasażerów tranzytowych
? 65-70 proc. ? odsetek pasażerów tranzytowych linii KLM
? 323 rejsy bezpośrednie
? 40 tys. połączeń oferowanych przez KLM i Skyteam
? 650 tys. mkw. ? powierzchnia terminalu
? 52,6 mln pasażerów obsłużonych w 2013 r.
? 1,5 mln euro ? dzienne inwestycje w lotnisko w latach 2014-16

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie

[Arkadius121]

Wtam serdecznie Wszystkich Forumowiczów i Gości
Zapraszam do obejrzenia kolejnej fotorelacji tym razem z Wiednia i Bratysławy

Trzydniowa wycieczka na jaką się wybraliśmy pod koniec maja tego roku nie była typową wycieczką krajoznawczą
Głównym jej celem był udział w Koncercie Nocy Letniej Filharmoników Wiedeńskich w Ogrodach Pałacu Schonbrunn z udziałem słynnych solistów operowych,zaś gwiazdą tego wieczoru była światowej sławy śpiewaczka operowa Renee Flaming.
Koncertowi temu towarzyszyły niezliczone tłumy miejscowych a w większej części zagranicznych miłośników Wiedeńskich Filharmoników i operowych gwiazd.Koncert zaczynał się o zmierzchu a zakończył późną nocą a o zaśnięciu tej nocy nie było nawet mowy,gdyż pełni niesamowitych wrażeń artystycznych nie byliśmy w stanie zasnąć mimo,że cały koncert oglądaliśmy na telebimach bo tylko niewielu szczęśliwcom udało się dotrzeć w pobliże estrady i obejrzeć artystów i wysłuchać koncertu na żywo.
Dzień wcześniej po przyjeździe do Wiednia z opóźnieniem,późnym popołudniem i trzeciego ostatniego dnia po śniadaniu wyruszyliśmy na zwiedzanie niektórych tylko zabytków Wiednia a w drodze powrotnej zabytków Bratysławy.
Gorąco polecam uczestnictwo w tego typu koncercie i zapraszam na fotorelację z pobytu w Wiedniu i Bratysławie.


Pierwszy napotkany przez nas zamek przed przekroczeniem granicy austriackiej-.Zamek Mikulow:
Mikulov (niem. Nikolsburg) ? miasto w kraju południowomorawskim w Czechach. . Miasto znajduje się kilka kilometrów od granicy z Dolną Austrią.





Nazajutrz po przyjeździe zwiedzamy Austrię zaczynając od domu przy ulicy Kegelgasse:
Dom Hudertwassera to jedna z atrakcji turystycznych Wiednia. To nietypowa, kilkupiętrowa kamienica, która wyróżnia się na tle pozostałych budynków swoimi barwami, kształtami oraz brakiem linii prostych czy jakiejkolwiek symetrii. Autorem projektu tego nietypowego domu jest znany austriacki architekt Friedrich Stowasser znany szerzej jako Friedensreich Hundertwasser wzorując się na architekturze Gaudiego.

















Zamek Hofburg:
To oficjalna rezydencja Habsburgów. Wybudowano ją w XII wieku. Swoje funkcje reprezentacyjne pełniła aż do XX wieku. W międzyczasie była poddawana wielu przebudowom i modyfikacjom. Obecnie jest to znaczny kompleks budynków, placów, dziedzińców i ogrodów.


























Palmiarnia i Motylarnia wchodzące w skład ogrodów Hofburga.











Pomnik p/ko Wojnie w Wiedniu.
Na rzeźbie leżącego Żyda zainstalowano drut kolczasty aby nie siadali na nim zmęczeni turyści.

















Kahlenberg ([?ka?l?n?b??k] i; po polsku Łysa Góra) ? wzgórze pod Wiedniem, 484 m n.p.m. Z tego miejsca w 1683 roku Król PolskiJan III Sobieski dowodził zwycięską bitwą o Wiedeń z Turkami.
Na szczycie góry znajduje się kościół pw. św. Józefa prowadzony od 1906 roku[1] przez polskich księży zmartwychwstańców, a w nim izba upamiętniająca zwycięstwo polskie w Odsieczy Wiedeńskiej. Z Kahlenbergu roztacza się panorama Wiednia. Na Kahlenbergu znajduje się również 165-metrowej wysokości maszt radiowo-telewizyjny.
































Pałac Belwederski
Zaprojektował go architekt Johann Lucas von Hildebrandt. Składa się z dwóch budynków rozdzielonych ogrodem w stylu francuskim ozdobionym szeregiem posągów sfinksów. ?Górny Belweder? przeznaczony był na bankiety i uroczystości, ?Dolny Belweder? pełnił funkcję letniej rezydencji. W 1752 roku pałac został wykupiony przez cesarzową Marię Teresę i od 1775 roku z polecenia Józefa II w Belwederze przechowywano obrazy należące do rodziny cesarskiej. W 1806 roku do Belwederu przeniesiono również kolekcję obrazów z pałacu Ambras. Jako ostatni członek rodziny Habsburgów urzędował tu arcyksiążę Franciszek Ferdynand.

















Austriacka Biblioteka Narodowa[1] (niem. Österreichische Nationalbibliothek, dawniej Hofbibliothek, ÖNB lub OeNB) ? austriackabiblioteka narodowa, będąca jednocześnie główną biblioteką akademicką w kraju.





Pomnik Cesarza Józefa IIgo 1795-1807 przed Biblioteką Narodową.





Katedra Św. Szczepana (Stefana)
Uchodzi za najwspanialszą budowlę gotycką nie tylko w Wiedniu, ale i w całej Austrii. Katedrę postawiono na ruinach kościoła romańskiego z XIII wieku. Charakterystycznym elementem architektonicznym świątyni jest 137 - metrowa wieża, o której Austriacy mówią pieszczotliwie ?Stefanek.








Pałac Schönbrunn
Pałac zbudowano z polecenia cesarza niemieckiego Leopolda I.
Obecnie dominuje tu barokowy wystrój nadany za panowania Marii Teresy. We wnętrzach można dostrzec liczne freski i sztukaterie. Zwiedzającym udostępniono m.in. królewskie apartamenty. W znajdującej się obok przybudówce funkcjonuje Muzeum Powozów. Istnieje tu również Palmiarnia, Glorietta i Fontanna Neptuna.
Należy podkreślić, że ze 1441 komnat do dyspozycji zwiedzających oddano zaledwie 45.
Pałac o zmierzchu tuż przed Koncertem Filharmoników Wiedeńskich.
 













Glorieta w Schönbrunn ? ukończona w 1775 r. barokowa glorieta, usytuowana na wzgórzu o wysokości 60 m za Pałacem Schönbrunn w Wiedniu. Położony poniżej pałac i widoczną w oddali panoramę miasta można podziwiać ze znajdującej się w pawilonie kawiarni.
Glorieta jest poświęcona jako pomnik sprawiedliwej wojny, która doprowadziła do pokoju. Wraz z przejęciem władzy przez Marię Teresę doszło najpierw do wojny o sukcesję austriacką, a później do wojny siedmioletniej.








Fontanna Barokowa Neptuna w Schönbrunn ? fontanna mieszcząca się w ogrodzie francuskim przy Pałacu Schönbrunn. Została wzniesiona na życzenie Marii Teresy Habsburg w 1780 r.





Koncert Nocy Letniej Filharmoników Wiedeńskich przed pałacem Schönbrunn 2017
Na koncert złożyły się utwory:
Antonín Dvořák: Carnival. Overture, op. 92
Peter Iljitsch Tschaikowsky: Adagio.
Sergej Rachmaninow: Sumerki (Twilight), op. 21, No. 3
Engelbert Humperdinck: Prelude to "Hansel und Gretel"
John Williams: Hedwig?s Theme from "Harry Potter"
Igor Strawinsky: Danse infernale, Berceuse and Finale from "L'Oiseau de feu" ("The Firebird"). Ballett Suite



























W trzecim dniu pobytu w Wiedniu po śniadaniu wyruszyliśmy w drogę powrotną zwiedzając po drodze zabytki Bratysławy.
Zamek Bratysławski (słow. Bratislavský hrad, węg. Pozsonyi vár, niem. Pressburger Burg) ? zamek, położony na szczycie wzgórza, w centrum Bratysławy, nad brzegiem Dunaju.
Za rządów Marii Teresy Habsburg, królowej Czech i Węgier, stał się siedzibą księcia Alberta cieszyńskiego.
W 1811 roku zamek uległ zniszczeniu w trakcie pożaru wznieconego przez wojska napoleońskie[1]. Odbudowano go dopiero w latach 50. XX wieku.

Mury obronne zamku.








Zamek Bratysławski.

















Pomnik Svatopluka,zwanego tak że Świętopełk, Światopełk-stojący przed Zamkiem Bratysławskim:
ur. ok. 844 ? zm. 894) ? w latach 871 ? 894 trzeci władca państwa wielkomorawskiego z dynastii Mojmirowiców
Świętopełk był bratankiem księcia Rościsława. Pod koniec lat 50. IX wieku Świętopełk przejął władzę polityczną w Księstwie Nitrzańskim, które było częścią Państwa Wielkomorawskiego. W 867 roku Rościsław potwierdził status Księstwa Nitrzańskiego jako lenna Wielkich Moraw. Wpływ Świętopełka na przebieg polityki znacznie wzrósł.





Stary ratusz w Bratysławie Jest to najstarszy ratusz i jeden z najstarszych budynków na Słowacji, znajdujący się na Starym Mieście. Architektonicznie reprezentuje styl gotycki. Jego budowę rozpoczęto w XIII wieku, a ostatnia przebudowa miała miejsce w 1912 roku. Powstał z dwóch osobnych budynków; Domu Jakuba i Domu Pawera. W swojej historii służył jako archiwum, arsenał, mennica, miejsce handlu, świątynia i więzienie. Do XIX wieku używany jako ratusz. Obecnie mieści się tu Muzeum Miasta Bratysławy.





Rynek Starego Miasta na którym stoi Ratusz.





Most SNP[1] (Most Slovenského národného povstania ? Most Słowackiego Powstania Narodowego) ? most nad Dunajem w Bratysławie z charakterystycznym pylonem, zwieńczony położonym na wysokości ponad 84 metrów "latającym spodkiem", mieszczącym restaurację na 430 osób. Wewnątrz lewego filaru pylonu umieszczono windę, w prawym filarze znajdują się schody ewakuacyjne. Pozostałe wymiary: długość ? 430 m, szerokość ? 21 m, waga ? 7537 t.[2]

Most był budowany w latach 1967?1972 według projektu zespołu architektów A. Tesár, J. Lacko, I. Slameň. Uroczyste otwarcie nastąpiło 26 sierpnia 1972. W latach 1993?2012 nosił nazwę Nowego Mostu (Nový most), w 2012 powrócono do pierwotnej nazwy. Jest używany dla ruchu samochodowego, rowerowego i pieszego. Łączy centrum Bratysławy z mieszkaniową dzielnicą Petržalka.

Podczas budowy Nowego Mostu wyburzono większość budynków dzielnicy żydowskiej w obrębie Podhradia, w tym synagogę neologiczną[3].











Konkatedra św. Marcina (słow. Konkatedrála svätého Martina, wcześniej Dóm svätého Martina, niem. Konkathedrale des Heiligen Martins, Martinsdom, węg. Szent Márton Székesegyház) ? największy i najważniejszy kościół w stolicy Słowacji Bratysławie, położony w centrum miasta, tuż przy ruchliwej ulicy Staromiejskiej. Przez 300 lat była kościołem koronacyjnym monarchów węgierskich.

Pod Zamkiem Bratysławskim przy ruchliwej ul. Staromestskiej stoi gotycka katedra św. Marcina największa, najstarsza oraz najbardziej reprezentacyjna świątynia bratysławska. Wznosili ją w XIV i XV stuleciu ci sami mistrzowie, którzy budowali jej słynny wiedeński odpowiednik. Prostą czworokątną 85 metrową wieżę wieńczy strzelisty XIX-wieczny hełm ze złoconą 300-kilogramową repliką korony św. Stefana króla Węgier na szczycie, spoczywającą na złotej poduszce o wymiarach 2 na 2 m. Katedra Św. Marcina była kościołem koronacyjnym w latach 1563 - 1830. Jako pierwszy został tutaj ukoronowany Maksymilian II








Pomnik rzeźba Św.Marcina patrona Katedry jego imienia.
Św.Marcin dzielący się swoim płaszczem z żebrakiem.





Na koniec kanalarz Ćumil-Ikoną Bratysławy jest wychylający się ze dziękuję kanalizacyjnej kanalarz Čumil.
Čumil ? pan z brązu jest prawdopodobnie najczęściej fotografowanym przez turystów bratysławianinem. Od 1997 roku ?mieszka? w studzience na Starym Mieście, na trasie łączącej Plac Hviezdoslava ze Starym Rynkiem i z jej poziomu ogląda świat. Ten dobry duch Bratysławy cieszy się wielką sympatią, zarówno mieszkańców miasta jak i turystów. Tym bardziej, że podobno przynosi szczęście ? trzeba go tylko pogłaskać po głowie.







Każdego Kto tylko zajrzy do mego wątku serdecznie pozdrawiam i życzę miłych wrażeń