Loki,
u mnie to nawet nie jest namiastka natury tylko nasadzenia zazębiające się z naturalnymi fragmentami terenu.
Ma to swoje niewątpliwe zalety, ponieważ niespecjalnie muszę się narobić.
Ostatnie dwa, może trzy lata większość prac wykonuję za pomocą piły i kosy spalinowej, jak w lesie.
Rzeczywiście ,,Sydonia" jest mocno obyczajowa, trochę brakuje mi wartkiej akcji, ale czyta się nieźle.
Ciekawe, kiedy uda mi się skończyć?
W obecnych warunkach trochę to potrwa.
Lisico,
dla mnie największym mistrzem ogrodnictwa jest natura, wystarczy tylko pozwolić jej działać.
A najlepsze jest to, że jej dzieła z czasem stają się jedynie szlachetniejsze i piękniejsze.
Wypielęgnowane ogrody formowane ręką człowieka przestają istnieć w mgnieniu oka, rok, dwa i nie ma śladu po żmudnych pracach, których celem jest ujarzmienie żywego tworzywa. po co więc w ogóle coś takiego robić?
Olu,
ja nigdy nawet nie próbowałam mieć trawnika, zawsze miałam ruń składającą się z mchu, roślin zielnych i różnych gatunków traw.
Wszystko siało się samo. Taka zielona jednolita trawa to nawet za bardzo mi się nie podoba, jakaś taka monotonna.
Jednakże dla wszelkich zwierząt za pewne taki jest bardziej atrakcyjny 
