Cześć, czołem!
Witając Lucynkę, cofnę się jednak do wcześniejszych wpisów, by uhonorować ich autorów. I tak się biedacy na mój odzew naczekali...
Pelasiu z uroczego Wądołka!
Jak się tak Ciebie czyta, ma się wrażenie, że tam u Was są same zimy
.To kiedy to kwiecie, które pokazujesz, zdąży kwitnąć? Pomiędzy tymi wszystkimi zimami? A tak szczerze mówiąc, choć upałów nie znoszę, to tylu zim w roku chyba też bym nie zniosła.
U mnie zdecydowanie najpiękniejszą porą roku jest jesień.
Ale zima też mi się przydarzyła. Nawet kilka razy.
Lisicy należą się głębokie pokłony za uratowanie Dnia Kota w moim wątku
, co zaowocowało całą masą pięknych kocich zdjęć.Łezka w oku mi zalśniła na widok dwóch maleńkich kaszubskich kotków. Zdjęcie z 2012 roku. Werona gdzieś przepadła, a Kadabra, a właściwie Ibrakababra z szarego niepozornego kocionka wyrosła na uroczą, charakterną kociczkę i jest już ze mną jedenasty rok.
Marysiu!
Ty też masz szczęście do pięknych i miłych kotków, a obecny Maciuś Junior to wyjątkowo fotogeniczne żywe srebro. Ja trochę żałuję, że moje kotki nie są już takie swawolne
.Tu Zlatanek po szaleństwach sylwestrowej nocy...
Lisica opisała przygodę swojego męża z Deklem i policjantem. Ja pamiętam scenę, kiedy mąż Lisicy wkroczył do domu podrapany i w podartej, zakrwawionej białej koszuli. Taki był efekt przewożenia Dekla luzem w samochodzie
.Cześć, Foxowa!
Bardzo mnie uradowała Twoja wizyta. Z przyjemnością witam też kota Kapitana.
Przyznaję bez bicia, że mam szczególny sentyment do czarno-białych kotków.
Zawsze podziwiałam Twoje samozaparcie w walce o działkę z menelami, śmieciarzami i,ogólnie, z brakiem kultury użytkowników ogródków działkowych. Podziwiam też Twoją miłość do zwierzą i troskę o ich dobrostan. Czapki z głów!
Lisica nie ma swojego wątku, a ja chętnie Ją goszczę w swoim, a nawet pozwalam Jej się czasem szarogęsić
.A to mój piękny Zlatanek.
Lucynko, witaj
.Dzięki, że jesteś, dzięki za optymizm i próby zarażenia nim mnie.
Jasne, wiosna kiedyś nadejdzie, ale na razie boksuje się z zimą, a dni bez ogrodu, jak paciorki różańca, po prostu uciekają
.Lektura to faktycznie ratunek na zimowy spleen.
Chmielarza nie czytałam, zniechęcił mnie do niego serial "Żmijowisko".
Tobie natomiast serdecznie rekomenduję Jacka Ostrowskiego i jego serię o Zuzannie Lewandowskiej. Rzecz się dzieje w Płocku, Twoim mieście, które autor rewelacyjnie opisuje. Bardzo mnie ciekawi, czy, czytając te książki, rozpoznasz miejsca, ulice, dzielnice. Myślę, że przyjemnie czyta się o znanych sobie miejscach.
A teraz pokażę Wam jak mnie zima w listopadzie zaskoczyła
. Zwarzyła agapanty i oleandra, zasypała nieschowane fotele. A na koniec topniejący śnieg utworzył fantastyczne misterne wzorki na podłodze tarasu.
Kochani, dzięki wielkie i buziaki, no i do następnego razu - Jagi
.
.
.
