Ogród Wendy

[Firletka]

a może by jednak nie zamykać , nazywałby się " Zimowy ogród Wendy", w którym zapanowała wiosna , później lato, jesień i w końcu tytuł znowu zgadzałby się ze stanem faktycznym ?

Od zimy się zaczęła przecież tęsknota do lata ... Zima potrzebna,żeby sobie odpocząć , w głowie poukładać, złapać dystans.
Oddajmy hołd zimie i ... niech już sobie idzie na drugą stronę Ziemi . . Tam też chcą w głowach sobie poukładać.

[Wendy]

Firletko: wielka i piękna jesteś

[Tamaryszek]

Witaj Wandziu! Gratuluję sukcesu syna!
Czy widać już wiosnę w Twoim ogrodzie ? Dzisiejszy dzień był taki ciepły. Czy zaczęłaś już prace ogrodowe?

[daffodil]

Witaj Wendy.
A miałam już dawno iść spać....utknęłam.... wsiąknęłam...kompletnie zagubiłam się w Twoim pięknym ogrodzie. Piękne fotografie otulone poezją, zimowy ogród w którym tyle ciepła, kolorów i jakiejś takiej nieuchwytnej, cudownej atmosfery. Nie umiem pisać takimi pięknymi słowami jak Ty czy Firletka ale pozwól, że będę tu częstym gościem.
PS. Gratuluję wychowania TAKIEGO syna.

[Wendy]

Wiedziona sugestią Firletki powyższy wątek uzupełniam następująco:
" Zimowy ogród Wendy", w którym zapanowała wiosna!

Dziękuję Tamaryszku. Widać próby wiosny.

Wszechobecne błoto


W sobotę, przed zachodem słońca wracałam do domu z ogrodu... i ugrzęzłam autem w błocie. Próby wydobycia się powiększały tylko głębię zatapiania, a po chwili - koła nie wykonywały już ruchu. Błoto sięgało podwozia i wypełniło nadzieję... Gorączkowe myśli szukały ratunku. eM podkładał pod koła deski, gruz, podkopywał albo podsypywał, w końcu ruszył po pomoc ? brnął w błocie do połowy łydek, a tymczasem auto ze mną w środku grzęzło głębiej. Niepostrzeżenie zrobiło się ciemno. Ptaki śpiewały wiosennie. Gwiazdy jaśniały na suchej Drodze Mlecznej. Gdyby nie sytuacja ? cieszyłabym się chwilą.
Wydobył nas znajomy ? hodowca róż ? przyjechał ciągnikiem ze wsi oddalonej o ok. 15 km. Chwycił liną z hakiem za tylną oś i wytaszczył mnie w aucie na stały ląd. Po ok. trzech godzinach byłam mobilna.
Wcześniej, tego dnia, słyszałam klangor żurawi. Kołowały nad moim ogrodem w zalotnym tańcu. Szczęśliwe. Podobno ich krzyk zwiastuje nieszczęście ? ale ja nieszczęścia nie przeżyłam... tylko dotknięcie błota, zagłębienie się w nim... by piękniejszy potem świat się wydał.

Dzięcioł w pracy ->w zbliżeniu



strumyk ze słońcem i pod słońce ziewa sennie


wstała Boża Krówka i listki urdzika


Witaj Aniu z wiosną. Zapraszam serdecznie. Tylko pamiętaj idąc do mnie o włożeniu gumiaków

[moniczek]

U mnie chmara biedronek się pojawiła, ale to dobrze, bo będzie mniej mszyc. Oj nie zazdroszczę takiej przygody. Chociaż patrząc na moją pobliską rozjechaną i zaoraną na dobre kilkadziesiąt centymetrów drogę aż włos się jeży!

[Firletka]

Wandziu, u mnie takie Serbinowo było przez kilka lat. Gumiaki były na stałym wyposażeniu samochodu . Od roku mamy kostkę brukową !!! Na gminnej ulicy !

To przygodę off road-ową przeżyłaś. Ludzie skaczą z bungee , a Ty na działkę sobie pojedziesz i też masz, i to z gwiazdami nad głową. Dobrze ,że Was wilcy nie zjedli...

To gdzie ten Tolibowski z naręczem nenufarów ? ....

[leszczyna]

A co Ty Wandeczko samochodem po grzęzawiskach...
...Jak Ty malowniczo to opisujesz, bardzo lubię Twoją poezję działkową.....miałam wrażenie, że wybrałaś się na szkołę przetrwania a Ty pojechałaś podglądać żurawie

[Wendy]

Żurawie przy okazji, Leszczyno. W ogrodzie je słyszę, nad ogrodem chwalą się swoim szczęściem, aż radość udziela się. A te grzęzawiska rozpościerają się w alejkach, wokół i w drodze, w sąsiedztwie i tuż przed furtką mego ogródka.

Firletko, rozglądałam się za panem Józefem, ale pewnie brodził w poszukiwaniu naręczy - nadziei nie tracę.

[Wendy]

... srebrzysty księżyc
do śpiących szyb przyklejony...

... uśmiech serca
powrót karawany marzeń.

[Firletka]

Dobranoc ...

[Wendy]

Spałam spokojnie...

W ogrodzie mokro. Wystarczy wbić łopatę by od razu napłynęła woda...
wszystkie rośliny więc w strefie bagiennej...

Za to w domu - wiosna.

[Wendy]

Z większym niż dotychczas niepokojem, wiosna i do mnie puka - zgubiła farbę w tonacji nadziei, może chwilowo, przez grzęzawisko wszechobecne...









...ogrzej mnie, świecie utkany z głupich marzeń...

[Firletka]

Nadzieja

Nadzieja bywa, jeżeli ktoś wierzy,
że ziemia nie jest snem, lecz żywym ciałem,
I że wzrok, dotyk ani słuch nie kłamie.
A wszystkie rzeczy, które tutaj znałem,
Są niby ogród, kiedy stoisz w bramie.

Wejść tam nie można. Ale jest na pewno.
Gdybyśmy lepiej i mądrzej patrzyli,
Jeszcze kwiat nowy i gwiazdę niejedną
W ogrodzie świata byśmy zobaczyli.

Niektórzy mówią, że nas oko łudzi
I że nic nie ma, tylko się wydaje,
Ale ci właśnie nie mają nadziei.
Myślą, że kiedy człowiek się odwróci,
Cały świat za nim zaraz być przestaje,
Jakby porwały go ręce złodziei.
Czesław Miłosz

[Wendy]

Uchwyciłam się tej Nadziei. I to jak!
W konsekwencji - mam ogród o powierzchni 754 m kw!!!

A teraz próbuję dostrzec tę "gwiazdę niejedną".

Dobrze, że powiększenie go zbiegło się z wiosną, bo mogę przesadzać, dosadzać, ciąć, leczyć, marzyć - w zgodzie z projektem.
Mam kilka nierozstrzygniętych problemów. Bo co zrobić np. z takim drzewo-krzewem, który przywalony śniegiem rozłożył się, ukazując puste wnętrze? M. chce go pod topór, ja do lekarza. Uznać, że M. wie lepiej?




Jałowce w przeważającej masie brązowe i zaschnięte - ścinać gałązki czy dopuścić topór?
Salix caprea 'Pendula' pozwoliłam ogołocić do miejsca szczepienia, bo tylko wierzchnie kilkanaście gałązek dawało znaki życia - przesadziłam na słońce i zamoczyłam jej nogi. Przeżyje?
I 28 krzaków róż posadzone powyżej miejsca szczepienia. Niektóre pomrukują, inne bezgłośnie trwają - podrzuciłam kompostu, nawiozłam i poobserwuję, pogadam, zidentyfikuję pochodzenie w czerwcu.

Dokupiłam 7 krzaków Oliwkowych róż i teraz pilnuję by serce mi nie wzleciało bezpowrotnie...

Ależ jestem szczęśliwa tej wiosny!

Firletko - dziękuję