Niech więc mówią zdjęcia...
Nad tymi różowymi różyczkami wisiały już czarne chmury mojego gniewu. Róże nie kwitły od 5 lat i właściwie już myślałam o ich wyrzuceniu. Aż tu nagle zakwitły wiosną wszystkie naraz.
Może więc w przypadku róż warto czekać aż do skutku
Skalniak pod dębem będzie wymagał jeszcze zagospodarowania niektórych fragmentów. Myslę głównie o niskich trawach.
Ta ścieżka zostanie niedługo wymieniona na kostkę granitową.
Tutaj wyszedł taki niebrzydki kontraścik chabra górskiego z bordową żurawką.
A od frontu bordowa śliwa dziecięca, hosty, wierzba iwa i bukszpaniki.
Hostowisko bliżej - za gęsto, trzeba będzie przerzedzić.
Późniejsze odmiany irysów i spartyna, której już nie ma, bo była zbyt ekspansywna jak na moją małą powierzchnię.
Kamienna ścieżka między różanką i rabatą mieszaną.
Widzicie ten czerwony maczek? Zasiał się sam, nie wiadomo skąd i dlaczego. Zasiał się na ścieżce wśród kamieni. To jedyna czerwona roślina w moim ogródku. Kwitł bardzo długo, ciekawe, czy to jednoroczny i czy go wiosną znów zobaczę.
Moje ulubione turzyce.
No i te róże, ach róże...
Szałwie trzeba będzie rozmnożyć w szpalerek, fioletowe i niebieskie.
Znów maczek, z szałwią.
W morzu kwiatów zatopieni...
Kasiek *
.
.
Ale i widoczki hostowe, czy irysowe są absolutnie pięknie. Aż się dusza rwie ku wiośnie - ba - ku latu 
