Charakterystyka niektórych odmian róż

[Daisy]

Pirouette - courtyard rose, słodka przepięknie pachnąca pnąca róża z hodowli Poulsena (2002). Wyrasta do 2 m, zwarty krzew, drobne błyszczące liście. Kwiaty pełne, raczej płaskie, niezbyt duże, kolor różowy, przekwitając zmienia się w morelowy. Kwiaty trzymają się bardzo długo, prześlicznie pachną. Zdrowa odmiana, kwitnie bardzo długo, do późnej jesieni. U mnie w trakcie sezonu kwitła 3 razy. Zapach kwiatu słodki, mocny, nie są wrażliwe na deszcz.

[oliwka]

Madame Hardy - Hardy 1832 rok.
Róża damasceńska, uznawana za jedną z najpiękniejszych białych róż w ogóle.
Kwitnie jednokrotnie białymi, bardzo pełnymi kwiatami o miseczkowatym kształcie.
Charakterystyczne dle tej odmiany jest zielone oczko w środku.
Kwiaty mają piękny cytrynowy zapach.
Krzew jest okazały dorasta do 1,8 m, wyprostowany, całkowicie mrozoodporny.
W dodatku zdrowy i odporny.
Nie mam zdjęć całego krzewu, bo moja Madame jest jeszcze dość młoda.

[oliwka]

Mrs John Laing - zaliczana do tzw. remontantek, czyli powtarzajacych kwitnienie.
Krzew dość wysoki, ponad 1,5 metra, o wyprostowanym pokroju, ale gałęzie przewieszają się pod ciężarem ogromnych kwiatów i wymagają podwiązywania, bo są dosyć cienkie.
kwiaty, jak wspominałam, ogromne, bardzo gęste w kolorze różowym, przepięknie pachną.
Jest to odmiana dość podatna na czarną plamistość i z tego powodu trudno mi ją jednoznacznie polecać, bo z jednaj strony oszałamiające piękno kwiatów, a z drugiej nieustanna walka z grzybem.

[GERTRUDA]

Climbing American Beauty- wyhodowana w roku 1909 przez Hoopes, Bro. & Thomas Co.. .Niezwykle odporna i zdrowo rosnąca odmiana - kwiaty w kolorze soczystego różu , są trwałe i niewiele bledną w miarę przekwitania .Cierpliwie znosi nawet pół cieniste stanowiska . Pędy dość sztywne dochodzące do ok.2-2,5m -przynajmniej u mnie Na mróz dość odporna , z deszczem i suszą też sobie radzi . Generalnie odmiana warta polecenia , ja uwielbiam ją za obfitość kwitnienia i ładną budowę kwiatu [ w wazonie niestety nie lubi stać - a kto by lubił ]Pachnie i to całkiem , całkiem .Zdecydowanie polecam !!

[GERTRUDA]

Sympathie- [ Sympatia , Sympathy ] - Wyhodowana przez Kordesa w 1964 . Bardzo wysoka , gdyż potrafi osiągać nawet 3,5-4m .Zapewne to jedna z najbardziej rozpowszechnionych róż pnących w kolorze czerwonym . Jej sława jest w pełni uzasadniona , jest to królowa o iście królewskim aromacie i cudownych , pełnych , a do tego szlachetnie zbudowanych kwiatach . Nadaje się do wazonu , a sam jej kwiat jest bardzo trwały .Kwitnie długo i obficie . Wadą tej odmiany jest fakt ogałacania się podstawy krzewu z liści , co powoduje , że róża wygląda jak by miała bose nogi , radą na tę niewielką przypadłość jest sadzenie u jej stóp np. powojników - w końcu każda królowa musi mieć wiernego sługę [ podnóżka ] Na choroby dość odporna , chociaż lubi czasem załapać czarna plamistość [ ale w stopniu niewielkim ] , z mrozem radzi sobie doskonale , co do wystawy też nie grymasi , chociaż kwiaty ma ładniejsze jeśli nie są narażone na całodzienne promienie słońca Polecam amatorom zapachu i głębi koloru .

[GERTRUDA]

Astrid Lindgren-Poulsen 1991 , przez jednych opisywana jako wielokwiatowa , przez innych jako parkowa - jedno jest pewne - niezwykle zdrowa i obficie kwitnąca odmiana [ liście są zawsze bez plam i przebarwień , wręcz modelowe ] . Piękna , luźna budowa kwiatu ma niezwykły kolor jasnego różu z domieszką jakby koralu . Pokrój krzewu jest raczej wyprostowany , pędy grube - kolce zielone - tworzy naprawdę piękny wizualnie okaz - nic dodać nic ująć . Wysokość ok 1,2-1,6cm [ w moim ogrodzie ] . Na warunki atmosferyczne i choroby bardzo odporna [ ja nie miewam z nią żadnych kłopotów ] . Długo zachowuje świeżość po ścięciu . Nawet przesadzanie w pełni sezonu nie było w stanie jej osłabić [ bo niestety , trochę z nią tańczyłam w ubiegłym roku ] Polecam , szczególnie tym , którzy lubią róże , ale nie maja czasu na ich pracochłonną pielęgnację

[GERTRUDA]

Dublin Bay- Hodowca McGredy 1975 r . Piękna ciemno czerwona róża pnąca , odporna , zdrowo rosnąca - jednak bez szczególnych cech , taka sobie zwykła czerwona - co nie znaczy że nie ma uroku , ależ ma i to bardzo dużo !! Jej płomienne obficie rozkwitające kwiaty sa widoczne z daleka - cechuje się przyjemnym średnio intensywnym zapachem, a kwiat dzięki lekko lużnej budowie jest stosunkowo trwały i wytrzymały nawet na deszcz [ nie blaknie ] . Warta uwagi - szczególnie dla miłośników róż czerwonych . Wysokość ok2,5m , pędy dość sztywne , można się pokusić o zrobienie z niej formy krzaczastej . Ze względu na opisane powyżej cechy [ dodam ,że sam kwiat jest dość spory ] oraz na fakt ,że nie kaprysi w uprawie , naprawdę warto się na ni ą skusić

[oliwka]

Clair Matin - róża pnąca z hodowli Meillanda z 1960 roku.
Jak na pnącą, to trochę dziwna, bo dorasta tylko do 1,5 - 2 metrów wysokości i można ją prowadzić jako krzewiastą.
Kwiaty ma średnio duże, półpełne w jasnoróżowym kolorze. Kwitną w kwiatostanach i lekko pachną, rozwijają się z pięknych koralowych pąków.
Róża ta powtarza kwitnienie.
Młode pędy i liście są czerwone.
Bardzo łatwo rozmnaża się z sadzonek.
Niestety wymaga ochrony przed czarną plamistością.
W sumie jest to dość bezpretensjonalna odmina o uroku dzikich róż.

[oliwka]

Zephirine Drouhin - Wyhodowana we Francji w 1898.
Róża historyczna pnąca zaliczana do klasy burbońskich.
Dorasta do 2,5 metra. Kwiaty są dość duże, dla mnie w kolorze bardzo ciemnego różu, ale określane też jako wiśniowo-szkarłatne. Powtarza kwitnienie do jesieni, jak przystało na burbonkę.
Przepięknie pachnie.
Jest to również jedna z nielicznych bezkolcowych odmian.
Odporność na mróz średnia, co oznacza że bez okrycia pędy przemarzną w mroźniejszą zimę.
Nie jest również szczególnie odporna na choroby.

[oliwka]

Celeste/Aurora Poniatowski - róża Alba.
Bardzo duży i okazały krzew dorastająsy do 2 metrów i więcej.
Kwiatnie tylko raz jak wszystkie z tej klasy. Kwiaty średniej wielkości, półpełne, pasteloworóżowe.
Bardzo charakterystyczne liście: jasnoszare, niespotykane u innych róż.
Odmiana wyjątkowo odporna i silna, świetnie nadająca się na np.żywopłoty.
Urodą jej kwiatów strasznie się zachwyca Ch. Austin, na mnie nie zrobiły na razie piorunującego wrażenia.
Może dlatego że mój krzew jest młody i muszę poczekać, aż osiągnie te 2 metry?
Historię jej nazwy synonimicznej - Aurora Poniatowski, opisuje Pan Marian.

[oliwka]

Hurdalsrosen - odmiana wprowadzona w drugiej połowie 19 wieku, znaleziona chyba w Skandynawii.
Klasyfikowana jako r. Alba.
Jedna z najwyższych róż krzewiastych w ogóle, może dorastać do 2,5 -3 metrów, tworząc ogromne krzewy.
Kwitnie tylko raz, rozwijając półpełne różowe kwiaty, lekko pachnące.
Mrozodporna i wytrzymała, choć może być porażana przez czarną plamistość.
Pędy są sine a liście szarawe.

FOTO z sieci

[Daisy]

Fishersman"s Friend - pięknie pachnąca angielka, dostępna w Polsce w marketach ogrodowych. Krzew dorasta do około półtora metra, ma ciemnozielone liście, kwiaty pojawiają się od początku czerwca, do późnej jesieni. U mnie kwitł od końca maja do końca października. Bardzo kolczaste pędy. Podatny na czarna plamistość Przepiękne kwiaty, przebarwiające się od ciemno czerwonego aż do purpury, wpadającej w ciemny fiolet. Przepięknie owocowo pachną, długo trzymają się na krzewie, zasychają, a nie opadają. Mimo plamistości polecam ze względu na powtarzające kwitnienie, kolor i zapach kwiatów

[gloriadei]

Alain
hodowca Meilland, krzyżówka (Guinee x Skyrocket) x Orange Triumph

wielokwiatowa, rabatowa, wys. do 1m, kwitnie pełnymi kwiatami, kolor krwistoczerwony, słabo pachnie, liście średniej wielkości, błyszczące, ciemnozielone, lubię ją za obfite kwitnienie aż do mrozów, jesienią trzeba pryskać na czarną plamistość. Będzie dobrze wyglądać na jasnym tle .
Bardzo dobrze znosi upał, u mnie rośnie na słabej glebie i radzi sobie dobrze bez szczególnej pielęgnacji. Całkowicie mrozoodporna.