Witajcie! 
Jak miło, że zaglądacie, chociaż znów zniknęłam na dłuższą chwilę. Ostatnio mało mam czasu i rzadziej zaglądam na forum. Niestety w najbliższym czasie marne szanse, że coś się zmieni, więc wybaczcie, że nie do wszystkich dotarłam i nie zaglądam regularnie do Waszych wątków 
Postaram się w miarę możliwości nadrabiać i odwiedzać ulubione ogrody.
Dzisiaj zdjęcia z pierwszej połowy czerwca
Adrianno, dla Ciebie również najlepsze życzenia w Nowym Roku
Nie wszystkie róże z Twojej listy posiadam, ale spróbuję napisać o tych, które mam lub miałam. Pamiętaj, że wysokości, które podaję, to wysokości jakie osiągnęły
moje róże. W każdym ogrodzie może być inaczej.
Ghita Renaissance - wysoka, raczej na drugi plan. Moja dorastała śmiało do 2m i więcej
Darcey Bussell - rośnie szeroko, więc potrzebuje sporo miejsca. Moja dorasta do ok.1,30 m
William Shakespeare 2000 - spokojnie osiąga 1,50 m
Princess Alexandra of Kent - jak wyżej
Heritage - nie mam
Spirit of Freedom - rośnie wysoka, powyżej 2m
Olivia Rose - 1,20 m-1,40 m
Mme Isaac Pereire - miałam, ale moja nie rosła dobrze i oddałam ją teściom. U nich jest dopiero rok, więc nie wyrosła jeszcze zbyt mocno. Za to widziałam olbrzyma chyba u Tolinki, więc raczej też na tyły rabaty.
Gertrude Jekyll - nie mam
Boscobel - ok. 1,20-1,30 m
Schone Maid - moja po trzech sezonach jest malutka ma jakieś 0,40 m, ale chyba ma słabe miejsce, a sama sadzonka była też nie najlepszej jakości.
Old Port (Mackati) - nie mam
Soul - miałam i moja osiągała lekko 1,40 m
Lady of Megginch - powyżej 2m, na tył
Gentle Hermione - 1,20 - 1,30 m
Artemis - śmiało od razu z tyłu. Mój dawno przekroczył 2.50 m
Maid Marion - 1,30-1,40 m
A Shropshire Lad - nie mam, ale z opisów należy do wyższych. Ja bym posadziła z tyłu.
Peace - 0,50-0,60m
Ashley - nie mam
Marc Shagall - 0,60 m
Rhapsody in Blue - śmiało osiąga 1,50 m, a nawet więcej
Igala, dziękuje i wzajemnie wszystkiego dobrego w Nowym Roku
Abraham Darby niezbyt lubi deszcze - zresztą jak większość róż. Bardzo mocne słońce też mu nie służy. Im starszy krzew, tym lepiej sobie radzi. Moje z każdym rokiem są mężniejsze i znacznie lepiej znoszą pogodowe anomalia. Raczej są zdrowe. Z końcem sezonu potrafią złapać trochę plam, ale nigdy jeszcze nie były ogołocone z liści.
Jadziu, to prawda, że jak przeglądam zdjęcia z pełni sezonu, to nie żałuję tej pracy. Warto było! Za to Bravo dokładał wszelkich starań żebym się nie nudziła i oprócz opieki nad różami zapewniał mi dodatkowe "atrakcje" w postaci wciąż nowych dołów
Mam nadzieję, że trud jaki włożyłaś w zaprawienie gleby przyniesie olśniewające rezultaty, czego Ci życzę z całego serca
Anido, to miłe co piszesz, ale gdzie tam mojemu skromnemu ogródkowi, to tych pięknych ogrodów z katalogów. Moim marzeniem jest pojechać i zwiedzić "królestwo" Austina. Zdjęcia zamieszczone na stronie powodują szybsze bicie serca
Ach, móc tam pojechać i zobaczyć te wszystkie cudeńka na własne oczy...Może kiedyś...
Aniu-Annes, z tym cięciem to sama nie wiem co robić?
Wypadałoby tej wiosny większość trzyletnich Austinek mocno przyciąć. Czy mi ręka nie zadrży? I jaki będzie efekt tego cięcia? W swoich poradach Mistrz pisał, że trzyletnie angielki można ciąć nawet o połowę, a nawet krócej i to nie wpłynie na ilość kwiatów. Biję się z myślami... Rozum podpowiada, że należałoby je trochę ujarzmić, serce się wzdraga.
Mistrz odszedł, ale pozostawił po sobie spuściznę w postaci wielu przepięknych odmian, które mam nadzieję będą przez całe lata cieszyć nas swoją urodą.
Heathcliff to róża posadzona jesienią 2015 roku. To będzie jej czwarty sezon. W 2018 roku dopiero pokazała na co ją stać. Miała masę kwiatów, pędy sztywne, dobrze utrzymujące naprawdę duże kwiaty. Róża zdrowa, dorodna, dość wysoka, nie sprawiała jak do tej pory żadnych problemów. Zdrowie w normie. Pod koniec tego sezonu trochę plam.
Za Eglantyne, nieco z tyłu rośnie The Poet's Wife. Chyba nie trafiłam z miejscem, bo jest dość niska, a rośnie na tyłach
Mam nadzieję, że jeszcze pójdzie w górę, bo ruszać już jej nie chcę. Zadomowiła się na tym miejscu, a przesadzanie dobrze ukorzenionej róży zawsze niesie za sobą ryzyko.
Gosiu, piesio jest kochany, ale broi w ogrodzie na całego i martwię się, że z wiekiem mu nie przechodzi. Nawet teraz potrafi kopać, szarpać za węże kroplujące i buszować po ogrodzie nie bacząc na moje protesty
Najsłodszy jest jak śpi.
Alutka, wzajemnie wszystkiego dobrego w tym Nowym roku
To serce chyba kupiłam w Kauflandzie, a może w Lidlu. Nie pamiętam...
Plany malutkie mam - na kilka róż. Poza tym muszę chyba uzupełnić ubytki w liliach, bo Bravo sporo z nich wykopał. Zastanawiam się tylko czy jeśli posadzę nowe cebule, to on znowu ich nie wykopie. W domu rozrabia mniej, ale ogród nadal jest zagrożony, bo szaleje w nim na całego. Teraz już macham ręką, ale drżę na samą myśl, co będzie wiosną
Kasiu, dziękuję za taki komplement
To miłe czytać, że moje róże się podobają. Jak wiesz, królowe są bardzo fotogeniczne i potrafią wdzięcznie pozować do zdjęć. Ja tylko im dogadzam, żeby miały co jeść i pić. Cała reszta to już ich zasługa.
U nas zima równie łagodna, chociaż jak na mój gust było zbyt mało śniegu. Róże u mnie bez kopców, a temperatury przez kilka nocy były dość niskie. Mam nadzieję, że nie zaszkodziły pannom i wiosną wszystkie będą w dobrej kondycji.
Marlenko, nie okrywałam róż. Do tej pory robiłam kopce, a w tym roku ziemi wystarczyło dosłownie na kilka tych najmłodszych. I nawet trudno to nazwać kopcami. Ledwie trochę przysypałam pędy u nasady. Miejmy nadzieję, że nie wyskoczą w lutym, czy marcu jakieś większe mrozy
Amanito, wyżej pisałam do Kasi i Marleny, że w tym roku po raz pierwszy nie sypałam kopców. Też mam nadzieję, że róże przetrwają bez szwanku i wiosną wszystkie się obudzą. Nie martw się
Twoje zapewne dadzą sobie radę. Temperatura -12, to nie tragedia, tym bardziej, że nie utrzymywała się długo, a zaledwie kilka nocy. Róże wbrew pozorom są bardziej odporne niż nam się wydaje. Bardziej należy obawiać się wczesnej wiosny, która może przyczynić więcej strat niż kilka dni z większymi przymrozkami.
Ewelinko, urlop już za nami. Krótki był, bo zaledwie tydzień, ale trochę odpoczęłam, poszalałam na stoku, poruszyłam trochę zastałe kości i pooddychałam świeżym, górskim powietrzem Zimą mam zbyt mało ruchu, więc taki wypad jest zbawienny dla zdrowia.
A sezon mam nadzieję, że będzie lepszy dla róż. Oby szkodniki omijały królowe szerokim łukiem, bo jak nie, to...
Aniu - Minnie, The Poet's Wife ma za sobą drugi sezon i złego sława na nią nie powiem. Kwitła bardzo obficie, powtarzała trzy razy. Jak na razie nie mam jej nic do zarzucenia. Jedynie to wysokość, która nie jest imponująca. Coś chyba źle doczytałam
i posadziłam ją z tyłu rabaty, a ona jest dość mała i niestety słabo ją widać. Moja ma nie więcej niż 0,60m. Mam nadzieję, że urośnie większa, bo przesadzać jej nie chcę.
I ja po cichu liczę, że Bravo trochę zmądrzeje i nie będzie już tak niszczył ogrodu jak w ubiegłym sezonie. W domu jest już znacznie spokojniejszy, a jak będzie się sprawował w ogrodzie, to czas pokaże. Biję się z myślami, czy kupować cebule lilii, bo przez niego straciłam ponad połowę cebulek. Zresztą nie poprzestał na liliach. Dobrał się także do tulipanów. Wiosną zobaczymy ile z nich zakwitnie
Krótka przerwa techniczna
Wszystko mi się podoba! Krzaczek Boscobel to istne marzenie.. Mój w drugim sezonie miał zaledwie 3 łodyżki.. No nie chce drań rosnąć, a tak marzyłam o tej róży od kiedy ją tylko ujrzałam 
Przypuszczam, że sęk tkwi w dobrej ręce i odpowiednim traktowaniu różanych pannic. A już nic a nic nie widać żeby słodka psina szkód narobiła. Ja wiem, że dobry fotograf potrafi wszystko ukryć, ale mimo tych dziur i wykopanych cebul masz do czego wzdychać i możesz być dumna ze swojej pracy. Cudo 
.Mam nadzieję ze moje księżniczki choć trochę dorównają Twoim pięknością 
Rozpycha się na rabacie niemożliwie, a mocne ubiegłoroczne cięcie tylko go pobudziło do wypuszczania kolejnych pędów. Już sama nie wiem jak okiełznać tego potwora? Chyba wiosną spróbuję go jeszcze mocniej przyciąć. Tzn. więcej niż o połowę. Sama jestem ciekawa jaki będzie efekt takiego drastycznego cięcia? 
Mnie zapach końskiej kupy zupełnie nie przeszkadza, a nawet jest wręcz odwrotnie. Ja wiem, że róże uwielbiają takie jedzonko, więc zapewniam im te smakołyki, żeby się najadły do syta. Siadam na stołeczku i wydzielam porcję dla każdej panny, niczym na stołówce 
Chyba biorą sobie do serca, to co im mówię, bo kwitną całkiem nieźle. Szczególnie Austinki lubią naturalne nawożenie i chyba starają się wynagrodzić te moje trudy, bo kwiatów na ogół nie skąpią. 
Co do stosowania Sub...to stosowałam dwa sezony temu. Moim zdaniem bez widocznych skutków. Nie widziałam żadnej poprawy. Jak coś jest na wszystko, to znaczy, że na nic... Albo zwalczamy szkodniki, albo grzyby. Ale to moje zdanie. Każdy musi u siebie przetestować. To samo zauważyłam z Miedzianem. Ja spróbowałam raz na połowie róż, bo druga połowa miała już maleńkie listeczki, więc nie mogłam już pryskać. Te po oprysku niczym nie odbiegały od tych niepryskanych. Ani nie chorowały mniej, ani też nie były jakieś szczególnie zdrowe. Zauważyłam skłonność pewnych odmian do chorób i chyba żadne opryski nie są w stanie tego zmienić. Lać chemii strumieniami nie będę, bo szkoda mi środowiska, pszczół, które hoduje mój sąsiad i psa, który buszuje po ogrodzie i bierze do pyska wszystko, co tylko mu się nawinie. Owszem, trochę kłopotu miałam dwa sezony temu z mączniakiem. Wtedy musiałam zastosować radykalne środki, bo żal było patrzeć na poskręcane chorobą liście, czy zdeformowane kwiaty. Sam oprysk i tak niewiele zmienił. Musiałam najbardziej zarażone krzewy ściąć maksymalnie do zdrowych liści. To powstrzymało chorobę. Co prawda kwiatów było znacznie mniej i dłużej na nie czekałam, ale było warto. W ubiegłym roku zastosowałam po raz pierwszy oprysk prewencyjny. Zanim pojawiły się pierwsze objawy, zrobiłam oprysk na mączniaka. Potem powtórzyłam drugi raz i właściwie grzyba miałam z głowy. Jeśli wystąpił, to w tak małej ilości, że nie stanowił jakiego większego problemu. Za to miałam atak przędziorka...Cóż, jak nie urok, to przemarsz wojsk...Taki już los ogrodnika. Na plamistość mam jedną radę. W miarę możliwości staram się zbierać opadnięte, chore liście i eksmituję zarażające osobniki. Jeśli przez dwa, trzy sezony jakaś róża ciągle choruje i zaraża pozostałe, to się jej pozbywam. Czy to przyniesie efekt? Nie wiem. Być może choroba nadal będzie występować, ale póki co nie spędza mi snu z oczu, bo plamistość z końcem sierpnia, czy września, to nie jest nic nowego. Staram się róże dobrze dokarmić i dobrze nawodnić. Dobrze nawodnione róże, na ogół są zdrowsze, lepiej zimują i łatwiej znoszą wszelkie ataki grzybów. Może to wygląda na mądrzenie, ale to co napisałam, to doświadczenie i obserwacja własnego ogrodu od ładnych kilku lat.
. Kiedyś próbowałam jazdy na snowboardzie i bardzo mi się to spodobało. Pamiętam jak byłam zmęczona po całym dniu nauki ale to było takie pozytywne zmęczenie i byłam bardzo szczęśliwa mimo miliona upadków na pupę 
. Może kiedyś 
. Nowy sezon już wkrótce a więc zbierajmy siły i planujmy. Pozdrawiam 
.Pozdrawiam cieplutko 
