Charakterystyka niektórych odmian róż

[oliwka]

Stanwell Perpetuall - pochodzi z 1838 roku, jest odmianą róży gęstokolczastej (spinosissima).
Jak na pół-dzikuskę przystało, zachowała dużo naturalnych cech, na przykład nieporządny pokrój.
Jest w sumie dość chaotycznym krzewem, nie nadającym się do uprawy na uporządkowanej rabacie.
Bardzo mrozoodporna, nie wymaga ochrony.
Pielęgnacja sprowadza się głównie do odmładzania krzewów co kilka lat, gdyż tworzy ogromną ilość cienkich, splątanych pędów.
Kwiaty ma średniej wielkości, w delikatnym różowym kolorze, który jaśnieje prawie do białego. Pojawiają się krzewie praktycznie do mrozów.
Dodatkowy atut to ciekawe ulistnienie: drobne, wręcz paprotkowate.







First Lady - odmiana z Rosen Tantau z 2005r. Krzaczasta, ale ma niezbyt dobrą mrozoodporność i w chłodniejszych rejonach będzie startować co roku od zera.
Kwiaty różowe, bardzo pełne, bez zapachu.
Cecha charakterystyczna to to, że nie otwierają się do końca.
Kwitnie obficie i powtarza, dobra zdrowotność.







Pastella- róża również z RT z 2004 r., wielokwiatowa.
Krzew jest niewielki, zwarty. Kwiaty mają zmienna kolorystykę: od różowej we wczesnej fazie, po biel z domieszką zieleni.
Utrzymują się bardzo długo na krzewie, nawet do 3 tygodni.
Przekwitając, nie brzydną, co jest rzadkością.
Odmiana ta kwitnie bardzo obficie i długo, oczywiście powtarza. Generalnie jest to bardzo wartościowa niewielka róża.

[oliwka]

Frau Karl Druschki - remontant z 1901r. Ma mnóstwo synonimów, które jej nadano, gdy podczas I Wojny Światowej nie chciano się posługiwać nazwą niemiecką, na znak bojkotu.
Kwiaty ma ogromne, śnieżnobiałe, w typie róż wielkokwiatowych, choć krzew może dorastać do 2 metrów.
Powtarza kwitnienie.
Ze względu głównie na przepiękne kwiaty była wykorzystywana często w pracach hodowlanych nowych odmian i jej "potomstwo" jest bardzo liczne.





Henri Martin - odmiana zaliczana do róż mchowych, choć tego "mchu" ma akurat stosunkowo niewiele. Za to mnóstwo drobniutkich, zjadliwych kolców, które utrudniają pielęgnację. A takowej krzew wymaga, gdyż wytwarza niesamowitą ilość pokładających się pędów. I jeżeli nie chcemy mieć okrywowej tylko parkową albo pnącą, trzeba je przywiązywać.
Pochodzi z 1862 od Laffaya.
Poza tym, o czym wspomniałam wyżej, niewiele trzeba przy niej robić. Świetna mrozoodporność.
Kwiaty są niewielkie, w purpurowym kolorze. Kwitnie oczywiście raz, ale za to niezwykle obficie.

[oliwka]

Ascot- niemiecka odmiana, tym razem Ewersa z 2007r.
Krzew nie jest duży, nawet nie ma metra, ma zwartą budowę, sztywny pokrój.
Kwiaty są duże, ciemnoczerwone, potem stają się fioletowo-purpurowe.
Wydaje się być różą o dużej odporności na mróz. Najlepiej chyba radzi sobie na półcienistych stanowiskach, bo tam pięknych kwiatów nie przypala słońce.



Astrid Grafin von Hardenberg - kolejny hit z RT z 2001 r. Klasyfikowana jako róża krzewiasta, dorastająca do 1,5 metra. Chociaż u mnie zdecydowanie niższa.
Ma duże kwiaty w kolorze ciemnej czerwieni, które przekwitając, stają się fioletowo-purpurowe. Pięknie pachną.
Niestety, szkodzi im i słońce(przypala ) i deszcz.
Ale kolor kwiatów jest tak niezwykły, że i tak cieszy się ogromną popularnością.


Augusta Louise - wielkokwiatowa odmiana z RT z 1999r.
Charakteryzuje się ogromnymi kwiatami o pofalowanych brzegach płatków, których kolorystyka jest bardzo zmienna: od żółtego, przez brzoskwiniowy, po ciemny róż.
Kwiaty często określa się, że mają "barokowy przepych". Jeżeli obficie zakwitnie, to właściwie nie widać spod nich liści.
Sam krzew jest niski i zwarty. Niestety, odmiana ta nie jest odporna na czarną plamistość.

[oliwka]

Madame Lous Leveque- piękna róża mchowa wyhodowana we Francji w 1098r.
Kwiaty ma bardzo duże w bladoróżowym kolorze, wypełnione bardzo gęsto płatkami. Na jej przykładzie widać, co znaczy określenie "centifolia - stupłatkowa"
Pięknie pachną.
Ta pełność jednak może być przyczyna problemów z otwieraniem się podczas deszczowej pogody.
Krzew dorasta do 1,5 metra, ma znakomitą odporność na mróz. Za to wydaje się być dość podatny na plamistość.










Madame Hardy - jedna z najsłynniejszych damascenak i zapewne jedna z najpiękniejszych białych róż, jakie istnieją.
Kwiaty mają ćwierćrozetową budowę, są wypełnione szczelnie płatkami, a wśród nich ukazuje się wyraźne zielone oczko. Mają delikatny, piękny, świeży zapach, w którym można wyczuć cytrynę.
Kwitnie bardzo obficie przez kilka tygodni, wtedy gałęzie uginają się pod ciężarem kwiatów.
Sam krzew jest niezbyt ładny, ma chaotyczną budowę i wymaga naprawdę starannego prowadzenia.
Dorasta na pewno do 1,80, a może i więcej, ale ma przewieszający się pokrój.
Odmianę wyhodowano w 1832r. we Francji.
Jest bardzo odporna mróz i choroby.

[oliwka]

A Shropshire Lad - austinka z 1996r.
Jest to róża krzaczasta dorastająca do 1,5 metra. Ma bardzo pełne i pięknie pachnące kwiaty o dość zmiennej kolorystyce, zależnej chyba zresztą od stanowiska i podłoża. Dość powiedzieć, że w katalogach jest zdjęcie przedstawiające kwiat o brzoskwiniowym środku i kremowych brzegach. Moja jest raczej różowa z brzoskwiniowymi przebłyskami.
Ma niezbyt ciekawy pokrój, otóż wypuszcza od ziemi proste, grube pędy zakończone wiechą kwiatów. W ogóle na razie nie tworzy bocznych rozgałęzień. Może jest to kwestia młodego wieku?
Na razie brak danych, czy starsze egzemplarze się rozkrzewiają.
Mrozoodporność całkiem niezła, podobnie z podatnością na plamistość.




Rhapsody in blue - jeden z największych różanych hitów ostatnich lat. Pochodzi z Anglii z końca lat 90, wprowadzony do handlu po roku 2000. W pracach hodowlanych nad tą odmianą wykorzystywano jakieś róże dzikie.
Kariera Rapsodii tym bardziej zdumiewająca, że nie jest to dzieło żadnego znanego europejskiego "domu" różanego, tylko podobno pół-amatora( podkreślam - podobno ).
Jest typowa rabatówka o niewysokim wzroście, sztywnych wyprostowanych pędach i kwiatach pojawiających się przez sezon w wiechach po kilka.
Sukces odmiany wynika z niespotykanego i niesamowitego koloru tych półpełnych , średniej wielkości kwiatów: jest to głęboki fiolet, w pewnych warunkach oświetleniowych przechodzący w odcienie niebieskiego.
Najlepiej róża ta prezentuje się w półcieniu, bo na słońcu kwiaty szybko bledną.
Wykazuje niepełną odporność na plamistość.




18 września - kwitnie w trochę innym odcieniu.

Zdjęcia: Ruda2011

[oliwka]

Queen of Denmark - odmiana róży alba pochodząca z 1816r. Najpiękniejsza (zdaniem wielu) i jedna z najmniejszych w rodzinie.
Według większości źródeł dorasta do 1,5 metra, ale jedna z forumowiczek posiada w ogrodzie dwumetrowy egzemplarz.
Kwitnie około 6 tygodni, wydając masę średniej wielkości kwiatów o pięknym zapachu i ujmującej urodzie. Są one różowe, w centrum zdecydowanie mocniej, natomiast bledną przy brzegu do prawie białego. Najpiękniej prezentują się nie w pełni rozwinięte, bo wtedy kontrast jest najmocniejszy. W samym środku widać czasami zielone oczko.
Krzew jest rozłożysty, ma tendencje do rozkładania się na boki.
Ma doskonałą odporność na mróz i choroby. Mojej nie zdarzyło się jeszcze chorować nigdy na nic.
Dla wielbicieli starych róż pozycja obowiązkowa w ogrodzie







Souvenir de la Malamison - róża burbońska z 1843r. Nazwana na cześć rosarium cesarzowej Józefiny - żony Napoleona, wielkiej miłośniczki róż. To dzięki m.in. niej te rośliny stały się tak popularne.
Odmiana jest niewielka, dorasta najwyżej do metra, u nas często mniej. Krzew ma zwartą budową. Te cechy powodują, że pasuje bardziej do róż wielkokwiatowych niż burbonek.
Kwiaty są duże, niezwykle pełne, w bladym odcieniu różowego, który jaśnieje jeszcze bardziej, przekwitając. Mają bardzo piękny zapach.
Powtarza kwitnienie. Generalnie uchodzi za najpiękniejszą różę burbońską.
Jest tylko jeden problem, a mianowicie mrozoodporność. Jest ona raczej niska i w większości rejonów trzeba się liczyć z tym, że róża ta będzie przemarzać co zimy i potem odrastać od ziemi. Z pewnymi oporami zresztą.
Kłopotliwa też jest w jej przypadku deszczowa pogoda. Pełne kwiaty zagniwają i nie są się w stanie otworzyć.

[Deirde]

Bailando

Róża bukietowa firmy Rosen Tantau. Kwiaty średniej wielkości, zebrane w duże kwiatostany, kolor kwiatów jasnoróżowy. Kwitnie od czerwca z małymi przerwami do jesieni. Kolor liści ciemno zielony, wysokość róży do 90 cm. Doskonale nadaje się do obsadzania rabat, połączenia z bylinami, sadzenia w grupach - polecam.

[100krotka]

Celina

Odmiana wyhodowana przez Noacka. "Żelazna" róża okrywowa - dobrze rośnie na trudnych stanowiskach, znosi półcień. Pokrój jest typowo płożący. Kwitnie od czerwca praktycznie przez cały sezon (czasem ma malutkie przerwy). Kwiaty niestety nie są szczególnie trwałe, ale za to jest ich dosć dużo i wciąż pojawiają się nowe. Zimotrwałość bardzo dobra, zimuje bez kopczyka (zresztą zrobić jej kopczyk nie byłoby łatwo, ze względu na pokrój ;-) )

[JSZFRED]

RITAUSMA-rugosa-róza pomarszczona
Pełna pachnąca,kolczasta biała róża z różową smużką pochodzi z Łotwy 1963r., wielkości 1,2 do 1,8m odporna na choroby (u mnie na jesieni łapie czarną plamistość w niewielkim stopniu), kwiaty troszkę wrazliwe na deszcz , całkowicie mrozoodporna podaja że nawet do -40stC, polecają na duze powierzchniejako wysko rosnaca róża okrywowa lub do tworzenia niskich żywopłotów, mocna róża przetrwała kilka przeprowadzek była staranowana przez owczarka a mimo to wydała kilka kwiatów kwitnie bukietami tworząc bajeczny delikatny urzekający widok , wielokrotnie powtarzając kwitnienie, odporna na zasolenie więc moze być sadzona od stronyy ulicy,

[JSZFRED]

MORGENGRUSS- MORNING
Pomarańczowo różowa lekko morelowa pnąca róża o pełnych pachnących ok.8 - 10 cm dość odpornych cudownie pofalowanych kwiatach i szlachetnie uformowanych pięknych pąkach, jak podają wytrzymująca mrozy do -29stC dorastająca do 2-4 m Hodowca Kordes 1912r., bardzo żywotna odporna na choroby (w niewielkim stopniu na jesieni łapie plamistośc), ciemnozielone błyszczące liście u mnie rośnie w trudnych warunkach na gruzowisku ( co mozliwe usunięte) przy murku jak na razie ma ok 1,8m rośnie trzeci rok jest kopczykowana osłaniają ja tylko berberysy

[JSZFRED]

MARTHA-róża burbońska
o pełnych, pachnących różowych z żółtym środkiem gożdzikowych kwiatach, wielkości ok 7-8cm, powtarza kwitnienie wytrzymująca mrozy do -29stC, dorastająca do 1,5-2m nawet przy silnym wiosennym cięciu na wys. 50cm, liście matowe ciemnozielone na jesieni łapie plamistość o wisniowych przyrostach
pochodzi z Norwegii i tam śmiało rosnie jest sportem odmiany Zephrine Drouhin, powinna być zaliczana do pnących róż, tylko kopczykowana

[GERTRUDA]

William Morris -David Austin, 1998r .Cudowna uwodzicielska róża o mocno wypełnionych płatkami kwiatach , pięknie przechodzących od ciemnej moreli w stronę jasnego różu na brzegach . Mocna o wyprostowanym pokroju -wysokość , jak to u róż parkowych 120-130cm , nieco mniejsza szerokość tak w granicach 90-100cm .Sam krzew rośnie dość kształtnie w miarę symetrycznie . Róża o silnym wyraźnym i pięknym zapachu . Bardzo odporna na choroby o zdrowo wyglądających raczej matowych liściach . Najpiękniejsza w fazie pełnego rozkwitu , w miarę przekwitania kwiaty jaśnieją i tracą na swej intensywności zarówno w kolorze jak i w zapachu . Podsumowując kolejna niesamowita angielka- kusicielka

[alicja46]

Dla porównania fotki mojego Williama Morrisa.
Uwielbiam tą różę. Jej pędy, nie pokładają się są mocne i sztywne. Kwiaty mocno wypełnione płatkami pięknie pachną. U mnie rośnie zdrowo, nie choruje.








Tutaj kwiat mocno rozwinięty i bledszy