PODRÓŻE do ciekawych miejsc.

[onka37]

dobrze, to jutro będzie Turcja, a zjechałam ją prawie całą........ zdjęć mnóstwo

[onka37]

obiecane zdjęcia:
Kapadocja:

[onka37]

Stambuł

muzeum w Ankarze:

[onka37]

i jeszcze Kapadocja

[ewab123]

Witajcie, postanowiłam pokazać trochę zdjęć z Krymu, który bardzo mi się spodobał. Dzisiaj trochę ciekawych miejsc, a jutro rośliny.

[ewab123]

Tak jak wczoraj obiecywałam, teraz trochę roślin z Krymu:

[canaveral-staff]

wspaniałe rosliny i urocze miejsca
przepiękne zdjęcia

[rose_marek]

Wizyta na misji polskiej w Peru

Będąc w Peru w 2009 roku odwiedziłem trzy misje prowadzone przez Polskich księży.
Ogółem w Peru w trudnych warunkach pracuje około 30 polskich misionarzy.
Najbardziej utkwiła mi w pamięci półtoradniowa wizyta w misji Paucarbamba,
prowadzonej przez księdza Henryka Kociołka. Poniższy reportaż jest z tej krótkiej wizyty.



Księdza Henryka (w środku) spotkałem w Churcampa, w sąsiedniej parafi
prowadzonej przez ks. Grzegorza (po lewej) i ks. Wiesława (po prawej).
Ks. Henryka znałem osobiście, bo osiem lat temu był proboszczem w mojej parafi,
w Portland, USA.



Parafia padre Enrique (tak miejscowi nazywają ks. Henryka) składa się z 70 górskich
wiosek położonych na wysokościach od 2 do 5 kilometrów w regionie Huancavelica.
Ten region należy do najuboższych regionów w Peru. Również należy do zapomnianych regionów.
Na zdjęciu, wioska Chinchihuasi.



W latach osiemdziesiątych w tym regionie działała komunistyczna partyzantka, tak zwana
Sendero Luminoso (dosłownie: oświecona droga), sponsorowana przez Związek Radziecki.
Partyzantka ta zastrzeliła w tym regionie wszytkich księży, siostry zakonne i prosperujących
mieszkańcow (bo byli "bogaczami" albo "kułakami" - skąd my to znamy). Mieszkańcy
tej rozsypującej się wioski zostali zastrzeleni, albo uciekli z obawy przed partyzantką.



Po zjedzeniu obiadu w Churcampa (na zdjęciu), ruszyliśmy w kilkugodzinną podróż
do wiosek z parafi ks. Henryka. Najpierw musieliśmy przejechać wysokie góry.
W czasie tej podróży dużo modliliśmy się, jak widać na video: http://www.youtube.com/watch?v=J4k1TT3s9WY
Czyżby ze strachu by nie wpaś w przepaść?

Drogę często tarasowało stado owiec i krów. Byłem zaskoczony że na tych
wysokościach jest tyle zwierzyny: http://www.youtube.com/watch?v=r2SOD9zw-cU

Za 10 minut następne stado: http://www.youtube.com/watch?v=N07M2DciQ9Q

I zwalone kamienie o mało co zagrodziły drogę: http://www.youtube.com/watch?v=f4Y5ZvElwLw



Przyjechaliśmy do pierwszej wioski, zaraz pod kościół.



Ks. Henryk sam wchodzi na wierzę by oznajmić swoje przybycie.



Nieśmiała dziewczynka, córka kościelnego przyniosła klucze od kościoła.


Ksiądz Henryk w kościele zaczął przygotowywać się do ceremoni mszalnej:
http://www.youtube.com/watch?v=c8MF0pvfL8g
http://www.youtube.com/watch?v=xFMUFFDqkUI



Następne dzwony z wierzy, tym razem przy pomocy kościelnego.



Krótki fragment mszy na wideo tutaj: http://www.youtube.com/watch?v=TaQe19u5Iz4



Po mszy było już ciemno na zewnatrz. Zapakowaliśmy się i pojechaliśmy do następnej miejscowości.

[rose_marek]

W następnej wiosce, zaraz po przyjeździe ks. Henryk wyciągnął dzwon, powiesił go
i dzwoni: http://www.youtube.com/watch?v=UUOWuaXIhy0



Przyszły kobiety z kwiatami by ustrojić figurki i ołtarz.



Msza



Po mszy rodziny chciały mieć pamiątkowe zdjęcia z księdzem.



W tej wiosce zatrzymaliśmy się na noc.
Spaliśmy na materacach w pokoju gdzie wszystko było pokryte grubą warstwą kurzu.

[rose_marek]

Następnego dnia rano znowu długa jazda samochodem:
http://www.youtube.com/watch?v=kBouKJkhtXg



Po drodze wiele osób prosiło o podwózkę.



I niedługo samochód był już zapełniony.




Na zboczach górskich te zielone kwadraciki to poletka na których uprawia się kukurydzę albo ziemniaki.



Na lokalnej stacji benzynowej, benzyna trzymana jest w pojemnikach w domu.



W następnej wiosce msza odbyła się w jednym z tych niebieskich budynków po prawej stronie.



Jak wszędzie kobiety przynosiły piękne kwiaty. Ta indianka mówiła tylko w języku Quechua,
i ani słowa po Hiszpansku. Zapewne rzadko spotykała osoby mówiące po Hiszpańsku.
A ja chyba byłem drugim "blondynem" którego widziała w swoim życiu, podobnie jak
większość ludzi których tam spotkałem. Wszyscy pozdrawiali mnie tam "Ave Maria Purisima",
pozdrowienie których wita się tylko księdzy (coś podobnego jak "niech będzie pochwalony ..."
w Polsce).



W każdym kościele za ołtarzem było wiele kolorowych figurek,
dodatkowo ustrojone kolorowymi kwiatami.

Spiew w języku Quechua w czasie mszy: http://www.youtube.com/watch?v=wVph_fCDO-o



Po mszy pamiątkowe zdjęcia rodzin.



I samotnych osób też.



Osiołek to główny środek transportu. Pomimo że kilka osób ma samochody,
transport samochodem w dalszym ciągu jest bardzo drogi dla miejscowych.

[rose_marek]

Jedziemy dalej do następnej wioski. Po drodze spotkaliśmy starsze małżeństwo które przez
pół dnia czekało na przejazd księdza by prosić o ... świadectwo urodzenia (na probostwie
są księgi z datami narodzin).



Ta pani tak ładnie wyglądała z kwiatem dalii w kapeluszu że zrobiłem jej osobne zdjęcie.




W następnej wiosce ta sama rutyna. Przyjeźdzamy pod kościół. Ks. Henryk biegnie
na wierzę kościelną i następnie przygotowuje się do mszy.




W tej wiosce przyszło sporo dzieci z kwiatami,



... dzieci też wyglądały też jak piękne kwiaty.



Pachamarca to "bogata" wioska, co widać po dzieciach, większość z nich miała drogie
tam gumowce. Normalnym obuwiem tam są sandały zrobione ze starych opon samochodowych,
tak jak u tego chłopca z gołym brzuszkiem i jego siostry za nim stojącej.



Maricarmen daje krótką lekcję religii.



Potem dzieci "przystroiły" ołtarz.



Świeczniki na ołtarzu to puszki po skondensowanym mleku.


W czasie mszy dzieci śmieją się gdy ks. Henryk spiewa po angielsku.
Angielski musi brzmieć dla nich jak czeski dla Polaków: http://www.youtube.com/watch?v=ax99HB3YBwI



Po mszy sesja zdjęciowa.
Dzieci chcały być fotografowane i były ciekawe swoich zdjęć. Trudno było zrobić
jakieś zdjęcia bo dosłownie "wchodziły" w aparat fotograficzny: http://www.youtube.com/watch?v=ish-gTaQD2A

[rose_marek]

Ruszamy w dalszą drogę. Dziewczyna z chłopczykiem i owieczką i świeżo uciętą
łupiną na plecach prosi o podwózkę.



Owieczka ta zachowywała się jak pies, ciągle chodziła blisko jej nogi.



Jedziemy do następnej wioski. Po górach porozrzucane były biedne domy.
Tak jakbym oglądał zdjęcia z przed 150 lat.



Przy drodze świnie były przywiązane na sznurku. Nie tyle by uciekły, ale by nie spadły w przepaść.



Ten mieszkaniec wyglądał na szczęśliwego posiadacza konia.



Ks. Henryk nareście w swoim kosciele parafialnym w wiosce Paucarbamba.
Tutaj odbędzie się ostatnia msza tego dnia.


Śpiew w języku Quechua w czasie mszy: http://www.youtube.com/watch?v=dTayfIJQ1-8

Na koniec czterogodzinny powrót nocą do Churcampa, gdzie dotarliśmy o 11:30 przed północą: http://www.youtube.com/watch?v=3Z1KrYsDuvw



Oprócz kontaktów z ludzmi, ks. Henryk ma nieograniczony kontakt
z przyrodą z która spędza dużo czasu każdego dnia. Telewizja, internet,
i telefon w tym regionie są nieznane.

Życzenia od ks. Henryka w języku hiszpanskim, angielskim
i polskim: http://www.youtube.com/watch?v=ppUXRDarnmo

[takasobie]

Marku!
Niezwykle poruszajacy fotoreportaż wraz z relacją. Zawsze podziwiałam prace misjonarzy. Z reguły muszą robić i pracować o wiele więcej niż w normalnych warunkach, żeby osiagnąć ten sam cel. Rozległe parafie, bariera kulturowa i językowa, często bieda i brak środków. A tam życie się toczy...

[-ewelina-]

Witam ponownie i zapraszam - Sycylia




















Pozdrawiam,
Ewelina

[-ewelina-]

Pozdrawiam,
Ewelina