Będzie trochę o krajobrazach, roślinach w środowisku naturalnym, w ogrodach, o Ogrodzie Botanicznym w Funchal, generalnie o wszystkim. Jeśli ktoś z Was wybiera się tam i ma konkretne, szczegółowe pytania, chętnie odpowiem na PW.
Przedświąteczny tydzień marca spędziłam wraz z mężem na Maderze. To portugalska wyspa położona na Oceanie Atlantyckim około 1000 km na wschód od Lizbony.
Zdecydowałam się na ten wyjazd ze względu na łagodny klimat i bogactwo roślinności na wyspie. I nie zawiodłam się.
Od razu napiszę, że osoby, które chcą się oddawać błogiemu lenistwu, leżąc np. na plażach, nie będą z pobytu tam zadowoleni. Plaż po prostu nie ma, a jeśli już to małe, sztucznie usypane (koło mojego hotelu była dość ładna, piasek przywieziono z Sahary), albo są kamieniste. Madera to jedna wielka góra pochodzenia wulkanicznego, której brzegi schodzą do morza w formie klifu.
Często górna część miejscowości z dolną, położoną przy powierzchni oceanu, łączy kolejka linowa.
Wszystkie miejsca, w których można uprawiać rośliny są dokładnie wykorzystane. W warunkach dość znacznego nachylenia terenu rośliny uprawia się na tarasach, a zabiegi agrotechnicznie przeprowadza się ręcznie. Faktem jest, że pola uprawne nie są duże. Na wyspie uprawia się przede wszystkim różnorakie owoce, banany chyba w większości i warzywa. Głównie na potrzeby turystów. Gleby są wulkaniczne, żyzne i mają charakterystyczny kolor.
Ja nastawiłam się głównie na zwiedzanie, długie spacery po górach i lewadach (o nich za chwilę), intensywny kontakt z naturą i oczywiście z roślinami.
Te w ogrodach interesowały mnie mniej, bo ileż można oglądać kwitnące hibiskusy, bugenwille i oleandry.
Wyspę przemierzaliśmy wynajętym samochodem. I dobrze, że nie ja musiałam być kierowcą.
Niektóre podjazdy są bardzo strome, drogi kręte i wąskie, miejsca parkingowe usytuowane prawie zawsze na zboczach. Samochodów, choć to nie pełnia sezonu jest dość dużo, głównie wypożyczonych przez turystów, a benzyna droga (ok. 1,7 E, czyli ponad 7 zł). Madera jest idealnym miejscem dla osób lubiących niezbyt wyczerpujące, piesze wędrówki. Trasy spacerowe często wytyczone są wzdłuż lewad (levada). Są to specjalne kanały nawadniające, sprowadzające wodę z gór na pola uprawne. Budowane były od XVI wieku, często przez niewolników, także więźniów, a służą rolnikom i turystom do dnia dzisiejszego.
Madera, szczególnie północna, obfituje w opady deszczu, w górach tworzą się wodospady, które często kierowane są do lewad.
Woda sprowadzana jest ze stoków na dół wspomnianymi lewadami, czyli kanałami o łagodnym nachyleniu. Czasem idąc wzdłuż takiego kanału nie byłam pewna czy pnę się pod górę, czy schodzę w dół, jedynym wskaźnikiem był nurt wody.
Część lewad i tym samym tras spacerowych prowadzi tunelami.
Wzdłuż lewad przyroda jest naturalna, dzika, a zieleń aż kipi intensywnością koloru. Czasem coś kwitnie.
Drzewiaste mimozy przede wszystkim intensywnie pachną. Zapach ten uderza zaraz po opuszczeniu samolotu.
Kwitnące różaneczniki ożywiają krajobraz.
W wielu miejscach można spotkać wawrzyny i olbrzymie wrzośce.
Kwitnący wawrzyn (laur)
Wrzośce drzewiaste
Niektóre byliny są ogromne, jakby z epoki dinozaurów.
Echium candicans
Erysimum bicolor
Sonchus fruticosus - nie kwitł niestety
Irys
Persicaria capitata (Polygonum capitatum)
Sukulenty
Aichryson
Euphorbia mellifera
Inne, podobne do naszych rośliny
Paprocie są mięsiste i w różnych gatunkach.
Paprocie drzewiaste
Ciekawe formy przybierają plechy porostów.
cdn...
za cudowne zdjęcia.
Nie mogę sie doczekać na cd 
no i oczywiście te wszystkie roślinki... bajka.
