Aniu mieczyków mam mix od cytrynowego, przez łososiowe,pomarańczowe, jasno i ciemnoczerwone, białe z różowym środkiem po ciemny fiolet... nie pamiętam które są które, bo jak kwitły nie było mnie w domu, a teraz jeszcze kwitną jakieś jasno pomarańczowe niedobitki. Jeśli chcesz wykopię i możesz testować do woli
Najwyżej niewygodne dasz komuś albo wyrzucisz. Ja rezygnuję, ale wyrzucić mi ich szkoda. Więc jeśli mogą to niech rosną "na zdrowie".Aguś z cebulkowych się wyleczyłam w momencie kiedy wsadziłam blisko 300 cebulek tulipanów i wszystkie zeżarły nornice, pomimo sadzenia w koszyczkach! Albo były takie głodne zimą albo spryciule nieziemskie.
Asiu, Jurku tak, nie mylisz się,to skalniak - o okolicznościach w jakich powstał piszę w tym linku w podpisie Lukrecjowy ogród w "pigułce". Owszem miejsce nie jest przypadkowe, siedząc na tarasie pod domkiem chciałam mieć blisko rośliny, ale nie na tyle wysokie, aby nie przesłaniały ogólnego widoku. Skalniaczek jest zbliżony w kształcie do "trochę rozjechanej" litery L, która meandruje. Ma ponad 30 m długości, a meandry mają szerokość od 2,5 m w najwęższym miejscu do ponad 5m. Siłą rzeczy aby to obsadzić potrzeba sporo roślinek, dobrze, że większość z nich się dość szybko rozrasta. A cała reszta ogrodu, w sensie zagospodarowania była i nadal jest podporządkowana warunkom tej działki. Nie dość, że na górce, to z prawej strony domu "przelotówka" - droga awaryjna w razie powodzi (przed domem rzeczka, która lubi zwłaszcza wiosną podejść niemal pod dom) normalnie rośnie tam "trawa", korzystamy z niej rzadko, ale być musi, no i placyk ćwiczeń mojego M - bo lubi "gimnastykę" czyli swoje kung fu i taj chi na świeżym powietrzu... Z resztą muszę się jakoś sensownie wkomponować. Bloga założyłam bardziej dla siebie, bo kopię, plewię i sadzę, a wydaje mi się, że niewiele robię. FO to fantastyczna rzecz, tu się dowiedziałam jak bardzo zwiodła mnie moja intuicja - bo intuicyjnie sadziłam wszystko. Dlatego teraz mam tyle przeróbek. Jurku specjalnie dla Ciebie fotka skalniaczka wfazie największego rozkwitu, a potem powtórka ze skalniakowych klimatów (mam nadzieję, że reszta gości się nie zanudzi, że znów to samo!)
Sweety oczywiście, że dobrze się taką pracą odstresować, nawet plewiąc ładuję akumulatory, a obecne przeróbki naprawdę rewelacyjnie rozładowały potworne stresy jakie przyniósł ten rok. Jednak nie można na okrągło tylko kopać, sadzić,plewić i nawet tam nie usiąść! Po raz pierwszy w tym roku udało mi się klapnąć na ławeczce i poczytać książkę kilka dni temu, bo było święto i nie wypadało nic robić. Ogrodowe prace jak najbardziej wskazane, ale nie do tego stopnia, że nie ma czasu aby się tym wszystkim nacieszyć. Inna sprawa, że z natury raczej jestem ruchliwa i nie usiedzę długo... a z drugiej strony latka lecą, a ręce do kolan trochę bolą. Czyżby mnie dopadł kryzys wieku średniego? hehehe
No i powtórka z rozrywki, czyli co między innymi na skalniaczku rośnie...
U mnie znów pogoda do bani, pojechałam po zakupy, wiecie takie normalne: chleb, mleko i kawa, a przywiozłam paletkę - czyli 15 kostrzew sinych, i 2 paletki po 8 szt. rozwaru białego i niebieskiego! Siedzę i patrzę przez okno: gdzie to posadzić?
Miłego dnia!
a gdzie takie cudeńka kupiłaś?
Bardzo mi sie podoba i nie wypisuj mi tu takich głupot ,że to wszystko to dzieło przypadku 
Cudownie zaaranżowany i perfekcyjnie wykonany ogromny skalniak !!!Brawo 
W fazie kwitnienia musi zwalać z nóg ..może kiedyś zobaczę 
Rozwary tez ,ale u mnie wszystkiego po sztuce ,bo sie nie mieści 
Muiałam uporządkować okolice mojego 'stawu' nawsadzałam w sezonie bez namysłu to teraz czas na porządki 
I rozsadziałam bodziszki zanlazłam im nowe miejsce między różami... będzie pięknie prawda?
Masz przepiękny ogród, prze-pię-kny! Chciałabym wiedzieć, co konkretnie Ci się u siebie nie podoba ;-)
, wiem, że na razie dzielisz go z rodzicami, ale jak pójdziesz "na swoje" to z taką wiedzą zdobytą tutaj, pewnie wszystkich nas zadziwisz!
dlatego właśnie od wiosny trwa to moje przerabianie. Przede wszystkim pluję sobie w brodę, że na początku posłuchałam M. - bo on uznaje tylko iglaki, a teraz brakuje mi tego zbawczego ażurowego cienia. Zachłysnęłam się tym, że posiadam kawałek swojej ziemi, ale bez planu na całość. Nigdy wcześniej nie miałam ogrodu, z tego pragnienia kupowałam bez ładu i składu wszystko co wpadło w ręce, nie zwracając uwagi na kolor, o nazwach to już nawet nie wspomnę. Wstydzę się tego, ale cóż, lepiej późno niż wcale. Tak naprawdę całkiem niedawno zdałam sobie sprawę jakim ignorantem byłam. Ale się dokształcam, bo jak kiedyś pisałaś, to forum to istna skarbnica wiedzy! Brakuje mi właśnie ram tego ogrodu, choć staram się je tworzyć, miłe zakątki również - choć kilka dopiero istnieje w mojej głowie - na razie jest ławeczka, woda będzie w przyszłym roku, myślę, że z trawnikiem też sobie dam radę. Aguś, zwyczajnie mam żal do siebie o tych kilka zmarnowanych lat, w ciągu których drzewa i krzewy mogłyby podrosnąć. Żal mi tej zmarnowanej energii, pieniędzy i czasu. Mam nadzieję, że los będzie łaskawy na tyle i pozwoli mi doczekać i zobaczyć jakie drzewa mi urosły. 
